DISGUISE US

KABANATA 1

"Miss Chandria, narito po ang mga kaibigan mo." ani Stephanie, mula sa intercom na nakaconnect sa opisina.

"Let them in." simpleng tugon ko, saka muling nagbasa ng mga papeles na nakatambak sa table ko.

"MC!!" masayang pambungad nila Yasmine at Precious, nang makarating sila sa aking opisina.

Well, I am Memory Chandria Abel. 24. A freelance photographer, model, owner of The Arctic Hotel and also, a volunteer in the orphanage.

"What are guys doing here, Precious and Yasmine?" walang-gana kong tugon habang nakaupo sa aking swivel chair at napatigil sa aking pagbabasa ng mga papeles.

And they are my two lovely gorgeous girlfriends, Precious Mae Serna and Yasmine Mendez. They also a model and volunteers like me. For Precious, at her age of 26 now, she owned the Precious Paradise Cafè. And for Yasmine, at her age of 25 now, she also owned the Blackwood Dance and Fitness Studio.

Naupo naman din sila sa aking harapan na may mukhang may magandang balita para sa akin.

"How are you, MC?" masayang tanong ni Yasmine.

"Fine. Nagbabasa lang ako ng mga nakatambak sa akin mula noong nagtour ako sa Europe." malumanay kong tugon, saka ibinaba ang mga papeles na hawak ko.

"May tour ka ba for next 6 months?" ani Yasmine, saka nakangiting naghihintay ng sagot.

"Wala naman dahil masyado na akong busy rito sa hotel pati sa studio ko kaya baka hindi na muna ako lumabas ng bansa." kaswal kong paliwanag sa kanya.

Napatango-tango silang dalawa ni Precious habang nakangiting nakatingin sa akin.

"May kailangan ba kayo sa akin?" biglang seryoso kong tanong sa kanila. Halata kasi sila ih.

Nakangiting tumango sila sa akin.

"We have a proposal to you as a volunteer in the orphanage." nakangiting pahayag ni Precious.

"And what is it?" walang-gana kong pagtatanong.

Iniabot sa akin ni Yasmine ang ipad niya dahil naroon ang naturang proposal nila sa akin.

Mission: Do this experiment. Meet someone who could be your forever love and accept you whoever you are in this life. If the mission failed, face the consequences with brave and love.

Challenge: Disguise yourself to be someone else who had one of those disabilities when you meet your one and only target.

Reward: A lifetime partner.

Accept or Decline?

"We want you to be our subject in this experiment to attract our main target because we know that you really fit in this social experiment!" masayang sagot ni Yasmine.

"Bakit ako pa? Pwede naman kayong dalawa ni Precious ang gumawa niyan ha? Masyado akong busy para diyan, my time is too precious for wasting in that social expirement!" seryosong tugon ko.

"Please, MC, just for this one! For us, and for hopeless person with disabilities in the orphanage. Please?" pagmamakaawa nila.

"Are you serious?"

Tumango silang dalawa.

"Seriously? Me? I'm good in anything but not this one! I swear to God, baka masira ko pa ang social experiment ninyo o kaya naman ay mabuking ako agad?! Nakakahiya ang magiging resulta! Huwag na lang ako!"

"But it suit to you, MC! Please? Can you do it for everyone?" pamimilit pa din nila sa akin.

"You guys are crazy?! I won't do that social experiment! No! Never! Yes! I am an artist, but I cannot be that one! I am not good in acting! I can't! Find someone better than me!" seryosong pahayag ko.

"But MC-" pinutol ko ang pagtutol ni Yasmine.

"No more buts, if I said that I don't like! Don't push your luck because you won't change my mind!" seryosong giit ko.

"O-okay, but we will give you a month to decide about it." ani Yasmine, saka nagbigay sa akin ng pagkadismayang mukha sa hindi ko pagpayag sa kanilang experiment.

"Before we leave you here, we need to remind you to attend to the catwalk this Saturday. Baka nakalimutan mo na naman ih." seryosong paalala ni Precious.

Tumango lang ako.

"We will go now." malungkot na paalam ni Yasmine.

"I hope you change your mind, MC." ani Precious bago sumunod kay Yasmine palabas ng opisina ko.

Papayag ba ako o hindi? Tssk! Kaya nga ako hindi na tumuloy ng Egypt at Germany tapos bigla-bigla na lang nila akong aalukin ng ganoong proposal?! Nagfifty-fifty tuloy ako humindi kanina?! Hayst! Alam ko naman para sa orphanage ang gagawin ko iyon, pero syempre, ano na lang iisipin ng magiging target ko kung sakali?! Baka sabihin pa niya akong manloloko, sinungaling o baka kamuhian. Ayaw ko namang magkaatraso ako sa ibang tao noh?!

"Honey? Are you okay? "

Napatingin na lang ako kay Mama Ruth na nakahawak sa aking kanang kamay na nakapatong sa table.

"Masyado ka kasing spaced-out mula nang dumating tayo rito." aniya pa.

"I'm fine, Ma. May iniisip lang po ako." pilit kong ngiting tugon sa kanya.

"Care to share, darling. Baka sakaling gumaan ang pakiramdam mo at mabawasan ang pagiging spaced-out mo." nakangiting pahayag ni Mama Ruth sa akin.

At dahil hindi ako malihim kay Mama Ruth ay ikinuwento ko sa kanya ang naging usapan naming magkakaibigan patungkol sa social experiment na gusto nilang gawin ko.

"Tama po ba ang naging desisyon ko, Ma? Kasi alam ko pong kaya nila naisip ang bagay na iyon ay para mabigyan ng pag-asa ang mga nasa orphanage pero ayaw ko naman pong magkasala sa ibang tao ih." katwiran ko pa.

"Tama ka naman doon, anak, pero kung iyon lang ang makakapagbigay ng malaking pag-asa sa mga nasa orphanage ay nararapat mo sigurong gawin iyon at malay natin diba, maintindihan nang magiging target mo kung sakali kasi syempre kikilalanin mo naman siya kung mabait o hindi, kung makakapagtiwalaan o hindi. Wala namang masamang magtake ng risk kung paminsan-minsan, MC. Lalo na't makakatulong ka sa ibang tao na mabigyan sila ng pag-asa lalo na sa larangan ng pag-ibig kung sakaling palarin ka sa makikilala mong taong posibleng maibigan mo." masayang paliwanag ni Mama sa akin, saka hinawakan ang mga kamay ko at tumingin mismo sa aking mga mata.

Ngumiti lang ako, "Salamat, Mama."

"Welcome, honey. Nandyan na pala ang Papa Thomas mo." nakangiting tugon niya, saka sinalubong si Papa mula sa aming tanggapan.

Hinagkan niya si Mama sa pisngi saka sabay silang pumunta sa kinaroroonan kong dining area.

"Good evening, Pa." simpleng bati ko, saka bumeso sa kanya.

"Good evening din, sweetie." balik-bati niya sa akin, saka umupo sa kanyang kabisera habang pinagsisilbihan siya ni Mama ng kanyang makakain.

Masaya lang kaming nagkuwentuhan habang kumakain ng aming hapunan.

"How's your day, wife?" malambing na pagtatanong ni Papa kay Mama.

"Maayos naman ang Chandria's Boutique ko at tumataas ang sales natin dahil pumapatok ito sa mga kabataang dalaga at maging sa binata." masayang kwento ni Mama.

"Well, that's great, wife. Keep it up until you're in top!" positibong komento pa nito sa kanya.

"How's your work, Husband?" malambing na balik-tanong ni Mama.

"Ayos naman ang takbo ng Villa Greenwood Publication. May paminsan-minsang problema pero naaayos naman namin agad. Ikaw, sweetie, kamusta ang work mo?" kaswal na tugon at tanong niya, saka bumaling sa akin.

"Maayos naman po ang Arctic Hotel ko. Hands-on na hands-on naman po ako kaya alam ko po agad kapag may problema na mabilis na maaagapan kung kinakailangan po. Well, sa studio ko naman ay madala lang ang imbitasyon para sa pagiging freelance photographer ko o kaya modeling dahil masyado akong focused sa hotel." kaswal kong pahayag, saka sumubo ng panghimagas na cheesecake.

Tumango-tango lang sila at ngumiti.

Accept or decline?