DISGUISE US

KABANATA 11

"Mabuti na lang nakaabot kami bago ang balik mo ng Tagaytay." sambit ni Castor.

Sumang-ayon naman si Pollux doon.

Humalakhak lang ako. "I've been waiting for you to come here but you look too busy this past three days."

"Yeah, we're on way here yesterday but urgent meeting came and they needed our presence there." Pollux informed.

"It's okay, twinnie. You're here now before I go back to Tagaytay."

Nagkuwento lang kami sa loob ng kwarto habang pinapakita nila sa akin ang mga pasalubong nila para sa akin hanggang sa may urgent call sila Castor at Pollux kaya nagpaalam sila sa aking aalis sila.

Matapos ang dinner namin, pumasok ako sa kwarto ko para maligo at magbihis dahil susunduin na ko nang mga kaibigan ko para bumalik sa Tagaytay.

Halos katatapos ko lang ayusin ang duffel bag at phone pouch ko ay kumatok naman si Papa Thomas para sabihing nasa labas na sila Precious at Yasmine.

Nagpaalam lang ulit ako sa parents ko, kila kuya Demon at Ate Cecilia. Binilin lang nila sa akin na kung may problema o kung gusto ko nang kausap ay tatawag na lang ako sa kanila.

Sinabi naman sa akin ni Precious na makikitulog muna ako sa kanilang tinutuluyan dahil dala naman nila ang mga gamit ko bilang si Raffy at bukas ay diretso kami sa orphanage.

Niyakap lang ako nila Mel, Jiselle, Sam at Kira nang makita nila ako sa bulwagan kasama sila Precious at Yasmine.

Nagkaroon lang munting salo-salo na niluto ni Rayjan para magcelebrate sa bagong libro ni Martin at para na magshare na din daw mg blessing nilang natanggap.

"Nandito ka lang pala."

Napalingon naman ako sa nagsalita sa likuran ko.

"Valmor? H-hi!"

"Ilang araw din kitang hindi nakita, Raffy. Kamusta ang therapy mo?" aniya, at tumayo sa gilid ko habang nakatanaw sa mga batang naglalaro roon.

"A-ayos lang." Bakit ba ako nauutal? "Ehem! Ayos lang hehe kamusta ka namam habang wala ako dito?"

"Ayos lang din pero namiss kita." anito saka lumingon sa akin.

Na sakto nakatingala ako sa kanya kaya nagtama ang mga tingin namin at nauna naman akong napaiwas ng tingin sa kanya.

"Raffy hindi na ba magbabago ang isip mong payagan akong manligaw sa'yo?" rinig ko ang mahinang tanong niya.

"Kung bibigyan ba kita ng permiso para manligaw, hindi mo ba ako sasaktan at iiwan sa huli dahil sa sakit ko?" marahan kong tanong at lumingon ulit sa kanya.

"Oo kung bibigyan mo ako nang pag-asa. Kahit pa maging tayo, liligawan pa din kita." seryosong sagot niya habang nakatingin sa mga mata ko.

"Sige." simpleng sagot ko.

I will take risk with you as Raffy until I can handle myself to coming back as MC and knowing who really I am.

"Really?!" pangungumpirma niya.

Nakangiti akong tumango sa kanya.

Bigla naman niya akong niyakap, "Thank you Raffy!"

"Yeah. Welcome."

"Valmor," biglang tawag ko dito habang tinutulak niya ang wheelchair palibot ng park.

"hmm?" at tumigil kami sa isang malilim na puno doon.

Nakatayo lang siya roon habang pinagmamasdan ang puno sa harapan namin.

"Mukhang kailangan mo nang tumigil sa panliligaw mo sa akin kasi enough na iyong ipinakita mo sa akin nitong nakalipas na mga linggo." seryosong pahayag ko rito.

Bigla naman siyang napalingon sa akin na may gulat at pagtataka sa mukha niya.

"H-huh? M-may nagawa ba akong hindi mo nagustuhan?"

"Wala naman."

"Bakit mo ako pinapatigil sa panliligaw sa'yo?"

"Hindi ka ba napapagod sa mga naririnig mong mga sinasabi ng mga tao tuwing nakikita tayong magkasama?" naiiyak kong tanong.

"No. I don't heard them saying anything about us because I only hearing my heart beats saying that I will prove to those people that you are worth it to fighting for. So please, don't tell me to stop me for courting you, Raffy."

Awie, kinilig ako nang slight doon.

"Hindi naman ako kasing ganda ng ibang babae dyan na nababagay sa'yo-"

"Don't say that, Raffy. I'm not that guy who fall for appearance. I do really like you by your inner beauty."

"You just like me, Valmor. Baka nga hindi ka pa nakamove-on sa babaeng mahal mo-"

Naputol ang sasabihin nang biglang niyang nilapit ang mukha niya sa akin kaya bigla akong napaatras. Mga inch apart na lang tapos ang seryoso pa niyang tumingin sa akin.

"Maybe, I just like you but I'm trying to love you as who you are, Raffy. I don't want to rush things to us. So please stop thinking about the past."

Inilayo niya naman ang mukha niya matapos niyang sabihin iyon sa akin ay napaiwas lang siya nang tingin sa akin.

"I like you too, Valmor." mahinang pahayag ko rito na enough na para marinig niya habang nakatingala ako sa kanyang nakatingin ulit sa puno.

"H-huh?" napalingon naman siya sa akin.

"Sabi ko kung saan saan ka kasi nakatingin bakit hindi na lang sa akin?" natatawang biro ko.

Sumilip ang mumunting ngiti niya sa labi at napaiwas ulit ng tingin sa akin.

Natawa lang ako sa reaksyon niya.

"Ano ba kasing sinabi mo?" pagtatanong niya nang nakaiwas pa din ang tingin sa akin, "Gusto ko lang ulit marinig yong sinabi mo kasi hindi ko malinaw na narinig o kung tama bang 'I like you' ang narinig ko mula sa'yo?" at napakamot pa siya nang ulo niya.

Lalo lang akong natawa sa itsura niyang parang batang nahihiya sa crush niya.

"Please?"

"Gusto kita."

"Oh God! You blessed me! Tama nga ang narinig ko! Gusto mo ko at gusto din kita, so tayo na!?" hopeful na tanong niya sa akin.

Ano bang isasagot ko sa tanong niya? Papayag na ba ako o huwag muna? Ano ba talaga? Hindi ko alam ang isasagot ko sa kanya? Hayst! Bahala na! Susundin ko na lang ang gusto ng parehas isip at puso ko para sa social experiment na ito. At ayaw ko nang patagalin pa dahil malalaman ko na lang kung sino at ano siya kapag naging kami na ngayon.

"Opo, tayo na po." nakangiting sambit ko.

"Isang buwan ko na 'tong hinihintay! Thank you Raffy!" at biglang naman siyang lumuhod sa harapan ko para yakapin ako.

Nagulat at natawa na lang ako dahil halos lahat nang makasalubong namin ay sinasabi niyang kami na.

Natuwa naman ang mga kaibigan at pamilya ko roon sa naging pagsagot ko kay Valmor.

Tama bang umOo ako kay Valmor? Ugh! Oo na lang din! Bahala na lang talaga! Just go with the flow, MC!

Accept or decline?