Beni yumuşakça öldür (Gerçek Hikâyeler )

00 Gençliğimi Öldür-me

(Medya ile okuyunuz.)

( Bölüm çok sevdiğim birisine ithaf edilmiştir.❤)

17 Nisan

Bugün yine kavga ettik, hemde çok saçma bir nedenden dolayı.Ama kalbimi bu sefer fena kırdı tamir edebilmesi için ne yapması gerek ben bile bilmiyorum.Bana yine hakaret etti beni yine aşağıladı kardeşlerimin önünde.Artık dayanamıyorum.Annemin bu gereksiz kuruntularına,beni hiç saymalarına,herkesin önünde beni aşağılayıp küfretmesine artık dayanamıyorum.Bana hiç güvememesine dayanamıyorum.Beni bu sefer darp etti onurumu kırdı hemde defalarca,şiddet göstermeseydi belki biraz daha katlanılabilir bir acı olurdu benim için öz  annemin beni istismar etmesi...
Okula gidiyorum ama hiç öğrenci gibi hissetmiyorum eve geliyorum genç bir kız gibi hissetmiyorum, ona karşı ben bir köle gibiyim.Onun istediği benim hep birilerine hizmet etmem, hiç arkadaşımın olmaması kendi ailesi dışında kimse ile görüşmemem... hep onun kızı olarak evde kalmam.Bu saçma düşünce yapısı yüzünden bu yaşıma kadar çok yıprandım ve yıpranmaya devam ediyorum. Kaç kere ona düşündüklerimi açıklamaya çalıştım ama olmuyor kelimelerim onun ön yargı duvarına çarpıp bana geri dönüyor.Beni dinlemeye tenezzül dahi etmiyor.Yoruldum ...Onun bu sığ düşünce sistemi beni çileden çıkarıyor,Öfkeleniyoru.Benimde bir kişiliğim,fikrim olduğuna bir türlü inanmak istemiyor bana sürekli arkadaşlarımın özentisi olduğumu onların yüzünden bu şekilde davrandığımı söyleyip duruyor, ama ben kendimim...kendim gibi davranıyorum.Kendi rengimdeyim başkasının özentisi değilim.Ben bir fikirim!Onun her dediğine itaat ettiğim ve yapmama rağmen o hâlâ daha fazlasını istiyor benden.Üstelik kendi üstündeki annelik yükünü benim omuzlarıma veriyor daha bu yaşımda.Asla benim için hayatı kolaylaştırmıyor bu beni fazlasıyla yordu.Öfkemin son demlerindeyim artık.

Annemin yüzünden arkadaşlarımı kaybetme durumuna geldim,onlarda haklı; kim kızının arkadaşlarına ağır ithamlar eden, aşağılayan hor gören bir annenin kızıyla arkadaş olmak ister ki?

İstemedi kimse ve bunları anlatacak kimsem yok...bu sayfaya döküyorum içimi.Olurda bir gün başıma bir şey gelirse, yazdıklarım burada bana şahitlik etsin.Bana bu yüklü acıyı yaşatan annem de olsa ben bir insanım ve bunu haketmiyorum.16 yaşında bir genç kızım ve gençliğim ellerimden kayıp giderken ben arkasından el sallıyorum.Üzülüyorum çok üzülüyorum...

Belicia sinirli sinirli kalemi kağıdın üzerinde hareket ettirdi bir süre. İmzasını, adını, yaşadığı günün tarihini hatta şuan ki saati bile yazdı düşüncelerini karaladığı küçük kareli,ingilizce defterinin en son sayfasına.

Ne demiş şair; "saklama merhametini vur yüzüne,gözlerinden aksın kötülükler var çünkü var seni gören yaradan..."
Söylemek istediğim her gün yeni bir imtihan var insanoğlu için.Önemli olan o sınavı başarı ve az yıpranma ile atlatmaktır canlarım.Hayatlarınızda kolaylıklar dilerim.
Saygı ve barışla kalın.