𝓡𝓪𝓴𝓮𝓵𝓲𝓷𝓰𝓼

Hoofdstuk 2

Trillend keek Ivy naar de envelop. Welke gek zat hier achter? Zo ging het al weken. Ivy wist zelf dat het niet langer kon zo maar was te eigenwijs om dat toe te geven.

Was Donny er maar... Ivy wist dat die niet meer terug ging komen.

Ivy keek voor de zekerheid nog om zich heen en checkte het hele huis. Alles was leeg.

Ze schrok enorm toen haar ringtone af ging. Ivy zuchtte en nam op.

"Hi mam." zei ze voorzichtig. "Hey lieverd, hoe is alles daar?" Ivy slikte. "Goed hoor, en bij jullie?" vroeg ze. "Prima prima. Maar Ief, is het waar wat er in de Telegraaf staat?" vroeg Kirsten.

"Nee, hij zoende mij, ze draaien alles om." zei Ivy zuchtend.

"Ik wist het wel. Sorry schat. Niemand weet precies wat er tussen jou en Rody is gebeurt, onthoud dat. En laat de mensen lekker kletsen."

"Dank je mam." dit was wat Ivy nodig had. Ze vocht tegen haar tranen. Ieder moment stond ze op het punt om te vertellen over de brieven. Maar ze hield zich in.

"Kom je snel langs?" vroeg Kirsten. "Ja, gezellig!" zei Ivy gemaakt vrolijk. "Ik app je, goed?" vroeg ze en Kirsten stemde daar mee in. Ze namen allebei afscheid en toen was het weer stil.

Wie kon ze vertellen over de brieven? Ivy dacht na maar ieder persoon die ze langs ging wilde ze niet lastig vallen. Donny zou meteen bezorgd hebben gereageerd..

Mikky!

Dat was het. Mikky was een van haar beste vriendinnen die Ivy veel vertelde naast Sifra. Mikky begreep ook heel veel dingen, dat was altijd fijn. Ivy pakte haar telefoon en stuurde een appje naar Mikky.

Ivy Boelen

Hey Mik,

Heb je misschien zin om af te spreken?
Ik moet je dringend iets vertellen!

Mikky Kienemy

Natuurlijk, ik heb vandaag niets. Gezellig!!

Ivy glimlachtte. Wat afleiding kon ze zeker gebruiken. Ze dacht nog te vaak aan Donny en dat wilde ze niet.

Een half uurtje later stond Mikky in Ivy's apartement. Dat was het voordeel. Sifra en Mikky woonden hartstikke dichtbij. Vandaar dat ze Frenkie ook tegen kwam vanochtend.

De andere meiden woonden een eindje vetder op.

"Dus, vertel. Wat is er aan de hand?" vroeg Mikky toen ze met koffie in de woonkamer zaten.

"Ik uhm..., wordt gestalkt." Ivy keek weg. Mikky keek eerst verward maar langzaam veranderde dat naar een bezorgde uitdrukking.

"Ivy Boelen! En dat vertel je me nu pas?!" vroeg Mikky. "Hoe lang is dit al bezig?" vroeg ze. "Al toen ik met Donny had." zei Ivy zag.

"Op de training voor ze naar Oostenrijk gingen, kreeg ik een smsje. Dat werden er meer en later kreeg ik ook brieven." alles kwam er nu ineen keer uit.

Ivy liet de smsjes zien aan Mikky. Die had ze voor de zekerheid bewaart. Ook pakte ze de brieven erbij.

"Nu Donny er niet meer is kunnen we onze slag slaan?" vroeg Mikky hardop terwijl ze de brief las. "Wie is A?" vroeg ze erna.

"Wist ik het maar." zei Ivy zacht. "En waarom moeten ze jou hebben? Je moet naar de politie, Ief. Dit kan zo niet langer meer!" zei Mikky met ontzet. 

"Alsof die me geloven." zei Ivy hoofdschuddent. "Wat wil je dan doen?" vroeg Mikky. "Zelf gaan zoeken." antwoordde Ivy resoluut.

"Dat kan gevaarlijk zijn, dat weet je, he?" vroeg  Mikky. "Jahaa, maar anders komen we het nooit te weten." zei ze. "Vooruit dan maar." zuchtte Mikky. "Je bent een held." zei Ivy opgelucht.

"Maar hey, de boys spelen woensdag de eerste werdstrijd van de voorrondes van de Champions Leauge. Heb je zin om te komen?" vroeg Mikky.

Ivy twijfelde. "Dan zie ik hem weer. Ik kan hem echt niet meer onder ogen komen, Mik! En Rody komt waarschijnlijk ook." "Je moet hem ooit een keer zien." sputterde Mikky tegen.

"Je wilt dat het goed komt, he?" Ivy kreeg het door. Mikky knikte. "De sfeer is zo anders nu. Donny voetbalt anders, jij bent er niet. Het is niet meer compleet..."Ivy werdt er stil van.

"Oke, ik ga mee. Op voorwaarde dat ik bij jou en Annick blijf woensdag avond."gaf Ivy toe."Yes, je bent de beste." juichtte Mikky.

Kaj stond bij het open raam mee te luisteren. Hij grijnsde. Dat ging ze nooit lukken. Ze was nergens te vinden. Niemand wist het behalve hij.  En als je bij haar in de buurt kwam wist je niet zeker of je nog lang leefde.

Niemand wist ook dat Kaj zo op het verkeerde padje was gekomen. In de voetbal wereld deed hij gewoon normaal. Zij en hem zaten in hetzelfde schuitje. Daarom begrepen ze elkaar zo goed en wilden ze allebei precies hetzelfde.

Kaj wandelde rustig terug naar zijn huis wat dichtbij was. Toen hij de deur achter zich dicht had geslagen, belde hij haar.

"Hey schat, hoe is het?" Kaj grijnsde.

"Top, alleen ze willen je gaan zoeken. Samen met Kienemy." vertelde hij. Ze zuchtte. "Het komt wel goed, we maken je onvindbaar. Ook voor de politie." ze glimlachtte.

"Kom je vanavond langs?" vroeg ze. "Je weet dat dat gevaarlijk kan zijn." twijfelde Kaj. "Ah kom op, even kan geen kwaad."

"Okee, ik ben er. Dan verzinnen we ook meteen een nieuw plan." en hij hing op.