𝓡𝓪𝓴𝓮𝓵𝓲𝓷𝓰𝓼

Hoofdstuk 14

Ivy verbrak de kus en verbaast keek Rody haar aan. "Ik, uh, moet gaan." zei ze snel.

"Waarom? Ivy, zeg alsjeblieft als je iets voor mij voelt. Ik wil niet aan het lijntje worden gehouden." zei Rody en keek haar aan.

"Ik weet het niet oke. Het is zo fucking lastig. En ik heb Don." antwoordde ze.

"Als je zoveel van hem houd waarom kom je dan naar mij?" dat was een goeie vraag.

Ivy zuchtte. "Later Ro, oke? Ik blijf te lang weg." en snel liep ze naar beneden. "Ja, lekker makkelijk weer." hoorde ze hem zeggen.

Buiten veegde ze haar tranen weg. "Ief, daar ben je! Ik heb een bordje met eten...-" Sifra stopte toen ze het gezicht van haar beste vriendin zag.

"Wat is er gebeurd??" ze zette het bordje neer. "Veel." zuchtte ze en probeerde haar tranen weg te knipperen. 

"Kom, wij moeten praten. Dal, zeg jij tegen Don dat wij een blokje om zijn?" Daley knikte verbaast. "Komt goed he, Iefje." hij gaf haar een knuffel.

Verward keek Donny van een afstandje toe hoe Daley zijn vriendin een knuffel gaf. "Wat is er?" vroeg hij.

"Weet ik veel. Vast meiden gedoe, ze zijn een blokje om." zei Daley vaag. Donny knikte. "Dan zal het wel ja." mompelde hij.

"Wat is er boven gebeurt?" vroeg Sifra toen ze eenmaal over straat liepen.

Het waren de bekende oude straten van Nijkerkerveen. Voor even deed Ivy dat goed. Ze hield van de rust die er in Amsterdam niet was.

"Ik en Rody hebben gezoend." zei ze.

"Daarom bleef je zo lang weg! Ik dacht al. Wacht, jullie hebben wat?!" verward keek Sifra haar aan.

"En tijdens die kus voelde ik iets. Dat wil ik niet, Sief. Daarom duw ik hem van me weg." ze voelde de tranen prikken.

"Ivy toch.." begripvol keek Sifra haar aan en gaf haar een dikke knuffel.

"Ik zou vanavond bij Donny blijven slapen maar ik weet niet of ik dat nu nog kan." haar stem stierf weg. "Doe het gewoon, dan weet je ook gelijk wat je voelt." adviseerde Sifra haar.

"Heb je spijt van de zoen?" vroeg ze serieus en keek Ivy aan. "Dat weet ik niet. Maar ik wil Donny geen pijn doen." antwoordde Ivy zacht.

Waar had ze zich in verwikkeld? Als ze Rody had gestopt was er niks aan de hand geweest.

"Ik snap het, echt waar. Maar het hem vertellen is het eerlijkste, Ief. En dat weet je. Hoe langer je dit voor je houd hoe eerder Donny er achter kan komen." zei Sifra serieus.

"Ik vertel het hem vanavond laat wel." zei ze met een zucht. "Goed van je." Sifra gaf haar een knuffel. Samen pratend liepen ze terug. Even over vroeger. Niet hun problemen van nu.

Ineens miste Ivy vroeger best wel. Samen met Sifra, Daan en Thomas waren ze het bekende groepje van Nijkerkerveen. Nu het uit was met Daan en ze met Donny was, was het niet meer.

Ivy en Sifra kwamen terug bij Donny's huis. Ivy keek op haar telefoon. Ze waren hooguit een half uur weg geweest. Ze was iets rustiger geworden maar nog niet helemaal.

Ivy haalde diep adem en liep achter Sifra aan naar de anderen. Donny en Daley stonden bij Nikita en Roy. Rody haalde net wat eten van de barbecue.

Ivy vermeed zijn teleurgestelde blik en ging naast Donny staan. "Hey schat, ik heb je gemist." Donny sloeg een arm om haar heen en gaf haar een kus. "Slijmbal." lachend duwde ze Donny van zich af.

"Wil je nog iets eten? Ik heb geen honger meer." Donny bood zijn bord aan haar aan. "Ja lekker, thanks." ze pakte zijn bordje en Donny nam een slok van zijn bier.

"Drink je niet te veel?" vroeg ze. Donny schudde zijn hoofd. "Komt goed." maar ze merkte heus wel dat hij een beetje aangeschoten was.

Later op de avond waren er al wat familieleden vertrokken omdat ze een eindje moesten rijden voor ze thuis waren. Ivy zat in een hoekje met Donny, Daley en Sifra.

Rody zat te praten met zijn oom. Maar ze merkte wel dat hij naar haar keek. Snel keek ze weg. Straks moest ze het Donny vertellen. Hoe, dat wist ze nog niet.

Wat ze wel wist dat ze zich heel erg moest voorbereiden...