𝓡𝓪𝓴𝓮𝓵𝓲𝓷𝓰𝓼

Hoofdstuk 10

"Nee!" Ivy deed een stapje achteruit. "Waarom niet? Als het niet zo belangrijk was dan had je me het gegeven." daar had Donny een punt.

"Je moet je er niet zoveel mee bemoeien!" snauwde Ivy en vluchtte naar boven. Ze hoorde Donny nog zuchten en verder de boodschappen uitpakken.

Boven liep ze naar de badkamer en keek in de spiegel. Ze had wallen onder haar ogen doordat ze weinig slaap had. Ivy kon 's nachts maar niet slapen omdat ze wakker was geschud door de brieven en smsjes.

Wie wilde haar zoveel lastig vallen? En waarom?

Ivy zakte tegen de rand van het bad van haar apartement. Het werdt haar allemaal te veel. Wie had het op haar gemunt?

"Ivy? Ben je hier?" Donny opende langzaam de deur van de badkamer. Ze had hem een eindje open laten staan toen ze naar binnen ging.

Zijn zorgen namen alleen maar meer toe toen hij haar zo gebroken zag zitten. Er was iets. Daar was hij zeker van. Waarom mocht hij niet helpen?

"Ivy, vertel het me en laat me je helpen." hij ging naast haar zitten. Nu wist Ivy dat ze er niet meer onderuit kon en ze zuchtte.

"De laatste tijd krijg ik smsjes en brieven. Van een onbekende afzender. Eerst begon het met smsjes. Daarna volgden de brieven. Ik weet niet wie het is."

Trillend keek ze naar de ongeopende envelop in haar handen. Donny schrok ervan.

"Hoe lang is dit al bezig?" vroeg hij abrupt.

"Sinds die ene training voor je trainingskamp, kreeg ik het eerste smsje." zei Ivy met een brok in haar keel. Dat was een maand geleden.

"Ivy, verdomme! Waarom heb je me dit nooit verteld?!" teleurgesteld keek Donny haar aan. Ivy keek weg.

"Ik wilde je niet bezorgd maken." piepte ze.

"Maar om dit een maand achter te houden voor me?! Ik dacht dat we elkaar alles vertelden." Donny schudde zijn hoofd.

"Weet je al wie het is?" probeerde hij zichzelf wat te kalmeren.

"Nee, helaas niet." zei ze zacht.

"Je moet de politie bellen, dit kan zo niet langer, schat." Donny pakte haar hand vast om te laten weten dat hij niet meer boos was.

"Dat is wel het laatste wat ik wil. De politie heeft wel belangrijkere dingen te doen." zuchtte ze. "Maar Ief, je kan dit toch ook niet zo door laten gaan?" vroeg Donny.

Dit was dus precies de reden waarom ze het niet verteld had aan haar vriend. Hij reageerde overbezorgd. Ivy wist donders goed dat het nodig was maar ze had er geen behoefte aan.

Ivy legde haar hoofd op zijn schouder en hij sloeg zijn armen over haar heen. Zo zaten ze een tijdje in stilte. Beide met hun eigen gedachtes.

"Zullen we het maar even vergeten, en morgen verder zien?" stelde Donny toen voor. "Klinkt me als muziek in de oren." op het gezicht van Ivy verscheen een glimlach.

Donny grijnsde en duwde haar voorzichtig met haar rug op de badkamer vloer. "Don, de boodschappen.." begon Ivy.

"Die heb ik al uitgepakt voor je." kapte Donny haar af. "Je bent een schat." "Weet ik toch." hij ging boven haar hangen en drukte zijn lippen op die van haar.

"Niemand komt aan je. Rody ook niet. Je bent van mij." fluisterde hij en ze kreeg er kippenvel van.

Opnieuw drukte hij zijn lippen op de hare. Donny zijn handen gleden onder haar shirtje. Een grijns verscheen op zijn gezicht toen hij merkte dat ze er geen hemdje onderaan had.

"Ik houd zoveel van jou, Ivy Boelen." zei Donny hardop, iets wat haar liet blozen.

"Ik ook van jou, Donny van de Beek." antwoordde ze snel terug en drukte haar lippen nu op de zijne.

"Everything means nothing if I can't have you." zong ze mee met de radio terwijl ze de spaghettie afgoot in de wasbak.

Shawn Mendes was een van haar meest favoriete solo zangers in de muziekwereld. Zijn stem was perfect en hij bleef zo rustig onder alle drukte rondom hem.

Ze begon met het liedje mee te dansen terwijl ze verder ging met koken. Donny was aan het douchen boven en zij maakte het avond eten klaar.

"Je kan maar beter niet mee doen met The Voice." Ivy schrok zich dood en draaide zich om. Donny stond geamuseerd grijnzend in de deuropening.

"Hoe lang sta je er al?!" zei ze en schaamde zich dood. "Paar minuutjes, maar het zag er wel leuk uit." grinnikte hij.

"Wil je nog eten?" dreigde Ivy.

"Je maakt me toch niet bang, schat." was het antwoord van Donny.

"Oh, jawel hoor." kaatste ze terug.

"Nou kom, laten we gaan eten..."