𝓡𝓪𝓴𝓮𝓵𝓲𝓷𝓰𝓼

Hoofdstuk 15

Een voor een druppelden de laatste familieleden van Donny de deur uit. Deze woonden allemaal in Nijkerkerveen en konden het makkelijk op de fiets af.

"Moeten wij u nog helpen met afruimen?" vroeg Ivy beleefd aan Gerdina. "Nee hoor kind, ga maar lekker met Donny iets doen." zei ze glimlachend.

Nu voelde ze zich nog schuldiger. Voor even had ze afleiding gehad. Maar Sifra en Daley hadden toch besloten terug naar Amsterdam te gaan en kwam ze terug in de realiteit.

Samen met Donny liep ze naar boven naar zijn slaapkamer. Deze weg kende Ivy tegenwoordig uit haar hoofd. Uit Rody zijn kamer hoorde ze muziek komen maar ze negeerde het.

Althans dat probeerde ze

"Don, ik ga slapen, ben moe." zei Ivy. Ze deed precies het tegen over gestelde van wat Sifra zei. Ze durfde het hem niet te vertellen.

Donny fronste. Meestal keken ze samen nog een filmpje of praatte ze wat. 

"Ik weet wat beters dan slapen." probeerde hij haar over te halen en grijnsde. "Nee, je hebt te veel op." antwoordde Ivy. Ze wilde niet nog meer spijt krijgen dan ze al had.

Met Rody zoenen was een fout. Een grote fout. Ze voelde haar hart niet sneller kloppen en al helemaal geen vuurwerk in haar buik. Maar zelf wist ze dat dit niet waar was.

"Wat is er? Je bent zo afwezig, schat." Donny legde zijn handen op haar heupen en Ivy beet op haar lip. "Meestal wil je wel." zei hij. 

"Maar nu niet, ik ben moe." ze duwde hem van zich af. "What the fuck is er met je?!" zei Donny ineens en Ivy deinsde geschrokken achteruit. 

"Je hebt te veel op, het gaat niet werken vanavond." snauwde ze.

"Is dat het enige waar je je druk om maakt?" zijn blauwe ogen keken haar verward aan. De zoen van eerder vanavond schoot door haar gedachtes.

"Doe normaal." zei ze.

"Ik normaal? Ik snap jou niet!"

Ivy keek naar haar vriend. Hij keek gefrustreerd en verward om zich heen. Ze had het ook beter moeten brengen. Ivy kon zichzelf wel slaan. Nu kreeg hij iets door.

"Wat is er?" vroeg hij serieus en keek haar aan. Ondertussen tikte de regen tegen de ramen. Het weer was omgeslagen.

"Niets.." Ivy voelde de tranen prikken achter haar ogen en knipperde.

"Je doet anders." hield Donny vol. "Sinds dat jij van boven terug kwam vanavond." hij had het dus al eerder in de gaten.

"Don, ik..." ze zocht de juiste woorden. 

"Het is Rody weer, he?" vroeg Donny vermoeid. "We hebben gezoend." eindelijk was het eruit.

"Verdomme, Ief! Wat heb ik misdaan?! Fucking hell." riep Donny uit. Ze wist dat hij wat harder praatte omdat hij wat drank op had.

"Don, het ligt niet aan jou. Ik.. Vind hem ook leuk." eindelijk durfde ze het hardop te zeggen. "Godver!" hij legde zijn handen in zijn haar.

"Het spijt me" nu stroomden de tranen over haar wangen. "Wat heb ik daaraan?! Waar komt dit ineens vandaan? Mijn eigen broertje, shit man!"

"Don, alsjeblieft.." probeerde Ivy. "Noem me niet zo, je hebt daar geen recht op." gromde hij. "Ik wilde ook dat het anders was, oke! Het is dat je gevoelens niet kan sturen." zei ze.

"Ga nu niet zielig lopen doen. Weet je wat, ga. Ik hoef je niet meer te zien. Ik ben er fucking klaar mee." riep hij.

"Ik wilde dit niet!"

"Ga, verdwijn uit mijn ogen." zei Donny kalm maar oh zo boos. Ivy keek hem nog even aan.

"Ik wil je niet hieraan kwijt. Ik houd van je.." huilend liep ze de trap af en rende naar buiten.

Met een zucht liet Donny zich op het bed vallen. Tranen vormden zich in zijn ogen maar hij veegde ze ruw weg. Weer een feit dat Rody beter was dan hij.

Had hij het juiste gedaan?

Ivy liep door de donkere straten van Nijkerkerveen. Ze wist niet hoe lang ze al liep. Maar ze was moe geworden. Naar haar ouders kon ze niet. Die sliepen allang. Het was dan ook twaalf uur snachts.

Ivy was twee keer vreemd gegaan. Twee keer met dezelfde persoon die ze niet kon negeren..

Ivy liep een parkje binnen en ging op een bankje zitten. Ze wilde niemand van de selectie hiermee lastig vallen.

Ineens herkende ze het parkje. Hier kwam ze vroeger vaak met Daan. Dat maakte haar bui het er niet beter op. Sinds het uit was met Daan kreeg ze alleen maar problemen.

Waarom moest ze op Donny én Rody verliefd worden? Donny verdiende het niet. Zoveel vragen en zo weinig antwoord.

Ineens hoorde ze gekraak achter haar en schrok op. Er stond een gedaante in het zwart achter haar.

"Zeg maar dag tegen Donny" en het werdt zwart voor haar ogen.