𝓡𝓪𝓴𝓮𝓵𝓲𝓷𝓰𝓼

Hoofdstuk 19

Donny

Het was eindelijk tijd om naar de plek te gaan. Met vier man en Donny, Frenkie en Rody gingen ze er heen. De politie ging er heen terwijl zij in de auto moesten wachten om Ivy eventueel op te vangen.

Tijdens het rijden hadden ze geen sirenes aan omdat het anders te veel op zou vallen. In stilte zaten ze in de auto. De radio stond zacht aan op de achtergrond. Het was ongeveer een kwartier rijden vanaf het politie bureau.

Donny staarde naar buiten naar de stad die aan hem voorbij schoot. Veel interesseerde het hem niet. Hij wilde alleen maar zijn meisje terug.

"Don?" verbaast keek Donny op toen zijn broertje begon te praten.

"Het spijt me." verzuchtte Rody. "Door mij is dit allemaal nu gebeurt.." zijn stem stierf weg. "Wat, Ro!Ben je helemaal gek geworden?" bracht Donny uit. "Het is helemaal niet jouw schuld!" zei hij geschrokken.

"Ik had haar nooit moeten zoenen" mompelde Rody. "Ik wil jullie niet uit elkaar halen. Ze is alleen.." "Zo leuk."voegde Donny er glimlachend aan toe. "Klopt ja."

De auto stopte ergens achterin het Amsterdamse Bos. Het was een afgelegen open plek waar een klein huis stond.

"Ik beveel jullie hier te blijven. Wat er ook gebeurt, niet uit de auto gaan. Het kan gevaarlijk zijn. We willen niet dat er mensen verloren gaan." zei Willem serieus. De drie jongens knikten.

"Pim, jij voorop. Loïs, jij gaat buiten staan kijken of je iets kan vinden. Ik ga samen met Pim binnen kijken. Mocht het nodig zijn, bel direct de versterking." de politie agenten knikten en ze stapten uit het busje.

Ivy

Nadat Kaj weg was gegaan zat Ivy na te denken. Waarom was hij zo geworden? Toen ze hem hierbuiten zag leek hij zo normaal... 

Hij wilde haar dus terug. Maar ze hadden niets gehad. Geen relatie. Waarschijnlijk had Kaj het verkeerd opgevat.

Zou Anne hem al die woorden hebben ingeprent? Kaj zei per ongeluk haar naam dus Ivy wist ook hoe zijn handlanger heette. Anne als in de ex van Donny.

Ivy was ondertussen een beetje verzwakt door het spul wat ze telkens op het doekje deden. Ze wist niet wat het precies was. Maar het taste haar energie wel erg aan.

Ineens hoorde Ivy stemmen buiten. En het waren niet Anne en Kaj. "Help!"begon Ivy te schreeuwen met alle moed die ze bij elkaar kon schrapen. Hopelijk was het net genoeg om buiten te kunnen horen...

"Ivy?!" hoorde ze ineens een onbekende stem zeggen. "Ik zit hier!"schreeuwde ze verbaast terug. "Oke, wij zijn van de politie. Ga wat achter uit, we gaan de deur intrappen."

Na heel wat lawaai kwam er ineens fel zonlicht de ruimte in. Ivy kneep haar ogen half dicht om te zien wat er allemaal om haar heen gebeurde. Ze zag inderdaad allemaal politie agenten staan.

Ze was vrij

Ze was veilig

Ze kon terug naar Donny.

Alle emotie over viel haar en ze kreeg tranen in haar ogen.

"Rustig maar meisje. We brengen je naar Donny en die andere twee jongens." zei een meisje met zwarte haren lief. "Ik ben Zoëi, van de politie."voegde ze eraan toe.

Ivy glimlachtte zwakjes naar haar om te laten weten dat ze het oke vond. Ze steunde tegen Zoëi aan terwijl ze naR buiten liepen.

Ivy haalde diep adem. Wat had ze de buiten lucht de afgelopen dagen gemist zeg. "IVY!" die stem herkende ze uit duizenden en keek met een ruk op.

Donny, de persoon waar ze al die dagen op wachtte, rende half de auto uit naar hen toe. Toen Donny er bijna was liet Zoëi Ivy los. "Ik denk dat ik hier klaar ben voor vandaag."glimlachend keek ze naar het blije stel.

"Duizendmaal dank mevrouw." Zei Donny beleefd. "Graag gedaan. Voor nu laat ik jullie even alleen. Daarna wil ik jullie spreken over alle details." Zoëi knipoogde en verliet hen.

"Je bent echt terug."zei Donny verwondert en sloeg zijn armen om haar middel. Ivy lachtte. Dat had ze beter niet kunnen doen en kreunde. Waarschijnlijk had ze een flinke hersenschudding opgelopen.

"Wat is er?!"vroeg Donny. "Niets" mompelde ze het weg en hij knikte. "Ij hoop dat je hiervoor nog wel energie hebt." En heel voorzichtig drukte hij zijn lippen op de hare.