𝓡𝓪𝓴𝓮𝓵𝓲𝓷𝓰𝓼

Hoofdstuk 12

Dat weekend erop was Ivy weer eens in Nijkerkerveen. Samen met Donny, Daley en Sifra was ze er heen gereden. Ivy was al een tijdje niet meer geweest bij haar ouders. Vanavond was er een barbecue met Donny's familie dus daar gingen ze ook heen.

Sifra en Daley daarentegen gingen naar Sifra's familie die hier nog wel steeds woonde. "Nou, tot later." zei Donny tegen Daley en ze gaven elkaar een jongens knuffel.

Op de heen weg waren de twee met Donny en Ivy mee gereden. Maar aangezien zij hier bleven slapen gingen Sifra en Daley met het OV terug naar Amsterdam.

"Veel plezier." Ivy gaf Sifra een knuffel. "Dank je wel, jullie ook he, lieverds." nadat ze afscheid hadden genomen, stapten ze de auto uit. Ivy zwaaide nog een keer en Donny reed weg.

Kirsten, Ivy haar moeder, opende de deur. "Hey jongens, wat goed om jullie te zien. Kom verder!" ze omhelsde haar dochter en begroette Donny enthousiast.

"Waar is papa?" vroeg Ivy terwijl Kirsten koffie inschonk. "Er was chaos op werk." vertelde Kirsten enkel en Ivy knikte begrijpend. Thom had een drukke baan als journalist.

"Wat naar." antwoordde Donny beleefd. Ivy had het altijd al schattig gevonden hoe ongemakkelijk hij zich voelde bij haar ouders. Terwijl die groot fan waren van hun dochters vriend.

"Tja, hij kan moeilijk thuis blijven als ze hem vragen. Hoe gaat het met je trainingen?" vroeg Kirsten terwijl ze ging zitten. "Prima, ik voel me gelukkig fit genoeg. Geen blessures gehad. Coach is tevreden." zei Donny verlegen.

"Mooizo, fijn om te horen jongen." glimlachtte haar moeder.

×××
Rond een uur of 4, pakte Ivy haar slaap spullen in. Ze had hier ook een derde deel van haar kleren liggen voor het geval ze hier zou slapen. Maar het grootste gedeelte van haar verzameling lag in Amsterdam.

"Zien we je snel weer?" vroeg Kirsten toen ze naar de voordeur liepen. "Volgend weekend zijn we er weer." knikte Ivy. "Gelukkig." ze namen afscheid van elkaar.

"Let's go." zei Donny toen ze naar buiten liepen en Ivy stapte bij hem in de auto. Donny startte de motoren en Ivy zette de radio aan. Zo reden ze richting huize van de Beek.

"Donny, wat leuk dat je er bent!" Gerdina kwam met een rood hoofd naar buiten. "Mam, alles goed?" vroeg Donny, half lachend.

"Jahoor, alleen je vader en ik zijn al bezig met de voorbereidingen." antwoordde ze. "Goed, kinderen. Installeer je zelf maar en maak het je gemakkelijk." glimlachtte Gerdina.

Donny en Ivy liepen naar boven om haar spullen op Donny's slaapkamer te dumpen. Ivy kwam graag bij de familie. Iedereen was er altijd zo aardig.

Kirsten was altijd over bezorgd en chaotisch. Thom was verder altijd aan het werk. In dit huis hing er een rustige relaxte sfeer. Gerdina was een soort tweede moeder voor haar geworden.

Op de terug weg kwamen ze Rody tegen op de overloop. Ivy moest denken aan het moment dat ze hem tegen kwam terwijl hij alleen zijn boxer droeg.

Verbaast knipperde ze met haar ogen en het beeld verdween gelukkig snel. Ze gaf zichzelf een mentale uitbrander en gaf hem ook een knuffel.

Donny spande zijn spieren aan. Het was weer goed maar toch. Toch was hij iedere keer jaloers. Rody zou veel meer tijd hebben voor haar dan hij zelf ooit zou kunnen hebben.

Rody had geen drukke voetbal carrière. Hij was altijd thuis en had nooit wat te doen. Donny zijn hart begon te kloppen.

"Don? Ga je mee?" Ivy stond weer voor hem. Rody was weg.

"Ja, ik ga mee." Donny glimlachtte naar haar en pakte haar hand stevig vast. Even keek Ivy verbaast naar hem.

Ze schudde haar hoofd. Ivy moest niet te veel nadenken. En de twee liepen naar beneden naar de tuin om te helpen.