𝓡𝓪𝓴𝓮𝓵𝓲𝓷𝓰𝓼

Wat vooraf ging...

Wat vooraf ging in Sliding...

Hoofdstuk 29

"Het spijt me maar ik kan me sinds gister niet meer inhouden." een paar seconden later voelde Ivy Rody zijn lippen op die van haar. Ze schrok niet en deed ook niks.

Het deed haar aan Donny denken,
daarom zoende ze hem terug. Het was fout maar Ivy was helemaal verdoofd door Rody zijn actie. Vond hij haar leuk?

Zij vond hem helemaal niet leuk! Zij vond Donny leuk!

Donny!

Ivy schrok op en wilde Rody weg duwen. Tot ze de deur hoorde. Langzaam keek ze op. Wat als zijn ouders het waren? Wat zouden ze nu wel niet denken?

"Ivy..." ze herkende zijn stem direct. Heel langzaam keek ze omhoog naar Donny. Hij stond er echt. Zijn gezichts uitdrukking was niet te beschrijven.

Tranen stonden in Donny zijn ogen maar ze zag vooral woede. Rody was opgestaan en Ivy volgde hem. Daar stonden ze in stilte tegen over elkaar.

"Don, alsjeblieft, laat het me uitleggen." probeerde Rody.

"Nee! Ik heb je een keer gewaarschuwd! En dan flik je me godverdomme dit!" schreeuwde Donny uit.

"Don.." zei Ivy om hem te kalmeren en werdt een beetje bang.

"Van jou hoef ik al helemaal niks te horen! Ik had dit nooit van jou verwacht!" riep Donny weer. "Don luister nou.." Ivy kreeg tranen in haar ogen.

"Nee! Jullie kunnen allebei oprotten!" Donny was woedend en Ivy zag hem helemaal trillen. "Het was mijn fout." probeerde Rody weer.

"Kan me niks schelen!" Donny keek verwildert rond.

"Ik wil dat je je spullen pakt en.. gaat." boos keek Donny Ivy aan. "Nee, doe dit niet. Alsjeblieft! We kunnen... -"

"Dit valt niet goed te praten Ivy! Begrijp dat nou eens. Dat je me dit flikt om met mijn bloed eigen broer te gaan lopen bekken. En dan zielig lopen doen over fucking Daan!" raasde Donny.

Even was Donny stil maar keek toen naar haar.

"Het is uit. En ik wil dat je zometeen ver weg bent van hier."