Gangelian Academy(gangelie world)

chapter 6

no edits

...

no edits

....

your so takaw talaga ara,im not gonna taka pa if one day your so mataba na.maarteng puna ni cloie kay ara na nilalantakan ang isang buong pizza.inismiran lang ito ng huli at nagpatuloy sa pagkain.kasalukuyan kaming walang klase dahil nagkaroon ng meeting ang mga prof.kayat maraming tao ngayon sa canteen at maraming nagkalat na estudyante kung saan.maingay din ang paligid at parang may sariling mundo.mag iisang buwan narin pala ako dito at unti unti ko naring natatanggap ang bago kong buhay sa akademya.oo noong una mahirap at talagang natatakot pero habang tumatagal ako rito narealize ko na hindi naman ganun kasama ang makulong sa loob nito.kung tutuusin para kalang nasa ibang lugar.nung nakaraang sabado ay pinasyal ako nila ara at cloie sa pinakang city nila.naamaze ako ng sobra dahil hindi ko inasahan ang makikita ko roon.para rin akong nasa labas ng akademya.may mga mall,market,may iilang cars dahil karaniwang gamit ay biseklita,mga kabahayan at mga building busing busy rin ang mga tao katulad sa manila.may mga sariling buhay ang bawat isa.kung tutuusin ay higit na maayos ang na pagmasdan ang bawat pagdaan ng mga sasakyan.kung hindi ko alam na ang lugar na ito ay nasa loob ng nagtataasang pader ng akademya ay iisipin mong napakanormal ng lahat.bibihira ako makakita ng mga taong ginagamit ang kanilang mahika.para silang mga normal na tao lang na may normal na pamumuhay.doon nasagot ang napakarami kong mga katanungan kung bakit sa tagal ng nakatayo ng akademya ay walang sinumang mang nabalitang estudyante mula rito ang nabalita o nagtrabaho sa labas ng pader.dahil dito sa loob narito ang sarili nilang mundo.ngayon ay hindi na ako nagtataka kung bakit hindi naman ganito kalawak ang akademya sa natatanaw at nakikita ng mga tao sa labas ,ano ba ang use ng mahika nila kung di nila gagamitin.sort of illusions.

kung noon ay halos wala akong ibang maisip kundi makalabas dito ngayon ay parang nagtatalo na ang loob ko.pakiramdam ko ay tinanggap ko ng buo na dito ang aking mundo ngayon.dito ko naranasan ang hinahangad kong kalayaan sa labas.nakakaramdam din ng lungkot syempre dahil namimiss ko rin yung dalawa kong bestfriend.hindi ko sila makontak.may cellphone naman ako.pero kahit ata magpaload ako ng magpaload unattended parin na ikipinagtataka ko.

may tanong ako?wala sarili kong naiusal.nabaling naman ang atensyon sa akin ng dalawa na kanina pa nagtatalo.si cloie na kanina pa sinasabihan ni cloie na umiwas sa mga macholesterol at si ara na kain lang daw ng kain habang may masasarap na nakahain.magkakasundo talaga sila nya.

ano yun?si ara ang sumagot.

eww ara dont talk kapag your mouth  is full.saway dito ni cloie.nginuya naman nito ang kinakain at sabay lunok.

what is it?seryoso ng tanong nito pagkatapos.

nagtataka lang ako bakit kahit anong gawin ko parang walang silbi ang load ng phone ko.turan ko sabay pakita pa ng phone ko sa kanila.nagtinginan naman ang dalawa saka muling bumaling saakin.

nasa labas ba ang kinokontak mo?tanong ni ara.nangunot naman ang noo ko.anong connect nun sa tanong ko pero tumango parin ako.napatango tango naman ang dalawa.

you know what cindy cindy dear,like kasi you can only contact here is yung mga tao here inside the academy.paliwanag ni cloie na di ko masyado magets dahil sa kanyang well so much kaconyohan.napabuntong hininga naman si ara na mukhang nagets na di ko naintindihan.

ayusin mo nga yang pag eexplain mo haist ako na nga.sabat nito saka bumaling sakin.

ganito kasi yun cindy.diba nasabi na namin sayo na ito ang sarili naming mundo,dito kami nag aaral,dito kami nakatira,halos lahat ng tao dito ay dito na ipinanganak at dito kami namumuhay mula pa noong itinayo itong akademya,in short..ang anumang may kinalaman o mayroon sa labas ay...