SERKAN
Cemre benim suçun diyip duruyordu.Kollarından tutup sarstım onu.
Serkan:Ne senin suçun ! Sen ne yaptın ! Ne yaptın söyle çabuk !
Güney:Serkan..
Serkan:Bırak Güney ! Dokunma bana ! Bu ne yaptıysa söyleyecek ! Zaten hep sakin duruyor ! Ne yaptın söyle !
Sustu..Sadece ağlıyordu..
Serkan:Sana diyorum.Konuşsana be ! Konuş !
Songül:Cemre ne yaptın söyle !
Cemre:Se-Serkan..Serkan o kazayı benim yüzümden yaptı..Ben arabanın frenleriyle oynadım.Kıskandım Eylül'ü..Kurtulurum sandım.Aptallıktı yaptığım..
Kader:Neee !
Meral:Ay oha ! Çocuk senin yüzünden ölecekti.
Songül:Kızlar bi susun ! Anlat Cemre ! Başka ne yaptın !
Cemre:Serkan..Serkan uyandığı zaman aşağıya indiğimde Eylül'e Serkan'ın öldüğünü söyledim..Şoka girmişti..Gitti oradan..Yukarıya çıktığımda Eylül'ün orada olmadığını söyledim.
Serkan:Ya sen ruh hastası mısın ! Allah kahretsin seni ! Nasıl yaptın bunu bize ! Biz aylardır neler yaşıyoruz be ! Allah belanı versin !
Cemre:Pi-pişman oldum ama..Çok geçti..Sonra bir ay önce Eylül'ün okuluna gittim..Sınavı varmış..Ha-hamileydi..
Songül:Ve sen hiçbir şey söylemedin ! O kız nasıl üzülmüştür..Perişan olmuş kız..Bebeğin gelişimi bile yavaşmış.Nerede kaldı,ne yedi,ne içti ! Merhametsiz misin kızım sen. Hiç mi vicdan yok !
Cemre:Özür dilerim..Özür dilerim ben böyle olacağını bilmiyordum..Çok pişmanım..
Serkan:Güney ! Şunu polise götür.Bize anlattıklarını anlat.Eğer burada kalmaya devam ederse ben öldüreceğim onu!
Cemre:Yapma..Serkan yapma..Ben orada yapamam..Yalnız kalamam Serkan.
Serkan:Benim sevdiğim kadın içeride ! Bebeğim içeride ! Yaşayacaklar mı belli değil.Seni mi düşüneceğim ! Allah belamı versin ya ! Seni hayatıma nasıl aldım ben ! Allah kahretsin !
SONGÜL
Ne zaman bu hale gelmiştik ? Ne zaman birbirimizden nefret eder olmuştuk ? Birbirimizi ölüme ne zaman sürüklemeye başlamıştık ? Biz kardeştik..Kardeşlik bu değildi..Cemre bizim kardeşliğimize ihanet etmişti.Cezasını da çekecekti..Eğer Eylül'e ya da bebeğe bir şey olursa bunun vebalini nasıl ödeyecekti ? Ya da biz Eylülsüz ne yapacaktık ? Minik bir beden ölmeyi haketmiyordu.Eylül de bebekte yaşamalıydı.Kızlarla yoğun bakımın önünde bekliyorduk.Güney Cemre'yi polise götürmüş her şeyi anlattırmıştı.Serkan duvara yaslanmış boş boş bakıyordu etrafına..
Songül:Güney..Serkan'ın yanına gitsene sevgili..
Güney:İstemiyor ki..Yalnız kalacakmış.Yıkıldı çocuk..
Meral:Nasıl yıkılmasın ki..Kim bilir Eylül bu zamana kadar ne yaşadı..
Kader:Biz de bir katille aynı evde yaşamışız bunca zaman..
Songül:Başakla konuştum..Eylül dosyada bebeğin babasının adına Serkan yazdırmış..
Meral:Off..Bunca zaman öldü sanıyormuş..Çok üzülmüştür kardeşim..Hiçbir şey yememiştir..
Kader:Bizi affeder değil mi ? Yani uyanırsa..
Songül:Bir daha onu hiç yalnız bırakmıcaz..Affeder Eylül..
Meral:Merhametlidir benim kardeşim..
Güney:Gelenlere bakın..Nazan teyzeyle Defne..
Songül:Ben aradım..Anlattım her şeyi..Serkan'ın yanında olsunlar diye..
Meral:İyi yapmışsın..
Sessizlik olmuştu..Nazan hanımda sandalyede oturmuş ağlıyordu..Başak gelince hepimiz etrafında toplandık..
Serkan:Kızım nasıl..Eylül nasıl ? Bir şeyler söyleyin noolur..
Başak:Eylül'ün hayati tehlikesi devam ediyor..Çok üzgünüm..Şey bebekte..
deniiz04 💛
