SERKAN
Elime küçücük bir tabut bırakmışlardı..Hâla inanamıyordum bu olanlara.Önce baba olduğumu söylemişlerdi..Sonra bebeğimin ve annesinin durumunun iyi olmadığını..Şimdi de bir tabut..Daha adını bile bilmediğim,kime benzediğini seçemediğim,oyunlar oynayıp kıskanamadığım kızımın cansız bedeni kollarımdaydı.Ben onu nasıl mezara götürecektim ? Üstüne nasıl toprak atacaktım ?
Güney:Serkan..Hadi kardeşim..
Serkan:Gitmesek ? Mezara gitmesek Güney..
Güney:Olmaz kardeşim..Çok üzgünüm..
Serkan:Daha göremedim onu..Parmaklarını tutamadım..Öpemedim..Adını bile bilmiyorum..Kucağımda uyumadı hiç..Süt içiremedim..Şimdi üstüne toprak mı atacağım ?
Güney:Yine bebeğiniz olacak..Bu zor günleri atlatacağız..Hep birlikte,her zaman olduğu gibi..
Serkan:Eylül uyanınca nasıl söylerim ? Yıkılır..Uyanırsa tabi..
Güney:Uyanacak..Siz çok mutlu olacaksınız..Bu zor günlerin üstesinden el ele geleceksiniz..
Serkan:Yapamam..Güney alma bebeğimizi..Götürmeyelim..Açalım..Yardım et şu tabutu açalım..Yaşıyordur belki..Nefes alıyordur belki
Güney:Kardeşim..
Sonu yoktu..Biliyordum..O buz gibi yerden çıktığımızda kızlar,Feride hanım,Toprak hoca annem hatta Defne bile oradaydı..Onları görünce daha çok ağlamaya başladım..Yere çöktüm..Kızım tabutla birlikte ellerimdeydi..Bizimkiler etrafımda toplanmıştı..Herkes ağlıyordu.
Nazan:Oğlum..Hadi annecim..Serkan..
Serkan:Anne yapamam..Götüremem anne..Yapamam..
Songül:Serkan..Eylül'e gideceğiz..
Serkan:Gidemem..Uyanırsa ne söylerim ona ? Hepimiz kızımın katiliyiz..Ama Eylül..O değil..Onun tek suçu beni sevmekti..Ama biz..Biz katiliz Songül..Bulamadık onu..Ben yaşıyorum Eylül diyemedim..Hepimiz kızdık ona..Hepimiz..
Nazan:Böyle olacağını bilemezdik annecim..
Serkan:Anne..Yapamam..Bu tabut çok ufak..Kızım tabuttan da ufak..Götürmeyelim..Noolur götürmeyelim..
YAZARDAN,
Her ölüm zordur..Kimi evladını toprağa gömerken kimi annesini,kimi babasını..Bazıları eşini..Bazıları sevdiğini..Bazıları da ablasını..Abisini..Kimi dedesini..Büyük annesini..Boğazlar düğüm düğüm olur hepsinde.Elden hiçbir şey gelmez..Hiçkimse istemezken kara toprak atmayı herkes bir gün sevdiğinin üzerine atacaktır toprağı..Serkan gibi..Diğerleri gibi..
Serkan cenaze aracının arkasında.Kucağında kızı..Güneyde yanında arkadaşının..Diğerleri arkadan geliyorlar..Önce bebeği sonsuzluğa uğurlayacaklar.Ardından elleri boş Eylül'e gidecekler..
Ve geliyorlar..En zoru..Daha önceden açılmış küçük mezar..Güney ve Mert Serkan'ın elinden alıyorlar sonunda küçük bebeği..Toprak kollarına girmiş Serkan'ın..Kızlar birbirine destek oluyor..Güneyle Kader'e kardeşlerini anımsatıyor bu an..Bu onların ikinci kez bir bebeğe veda edişleri..Her defasında zor..Çok zor..
...
GÜNEY
Dışarıdan bir şeyler almaya gidip geldiğimde yoğun bakımın önünde sadece Serkan var..Başını duvara yaslamış,gözleri kapalı..Ağlıyor hıçkırarak..İçi geçmiş galiba..Hemen elimdekileri yere bırakıp yanına gidiyorum bende..
Güney:Serkan ! Serkan kardeşim..Serkan uyan..
Serkan:Güney !
Güney:Geldim kardeşim..
Serkan:Ne zaman geldik buraya ? En son mezardaydık..
Güney:Ne mezarı ? Tövbe tövbe..
Serkan:Mezar işte..Kızımı aldınız kucağımdan..Mertle..Tabutu..
Güney:Kardeşim sen kabus görmüşsün..
Serkan:Kabus değildi..Kızlar da vardı..Annem..Defne..Toprak hoca..Herkes vardı..Eylül yoktu..
Güney:Kardeşim..Yok öyle bir şey..Ben ekmek arası bir şeyler almaya gittim..Bizimkiler nerede bilmiyorum..Ararım şimdi
Serkan:Bebek ölmedi mi yani ?
Güney:Hayır..Hâla kuvözde..Başak ilgileniyor..Biraz zaman lazım falan dedi ya..Direniyor dedi..Ki ben inanıyorum..Güçlü bir bebek o.
Serkan derin bir nefes verdi..Bu zamana kadar gördüğü en kötü rüyaydı..
Güney:Kardeşim..Sana kolay olacak diyemem..Ama sabredeceğiz..Oğlum biz kaç kez bekledik bu koridorlarda..Kızları bekledik..Hem de defalarca..Hepsi ölümden döndü..Sonra seni bekledik..Ama bak..Bir aradayız şimdi..Ve Eylülde uyanacak..Ve biz bu hastaneden bir fazla çıkacağız..Hepimizin umudu olacak kızınız..Hepimiz onun için çabalayacağız..Sen baba olacaksın ona..Ben amca..Teyzelerini saymıyorum bile..
deniiz04 🧡
