QUEEN'S PLEASURE (Η Ευχαρίστηση της Βασίλισσας)

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 25: HOME SWEET HOME

Εύα Ροντρίγκεζ POV

"Τι θα σε έκανε να νιώθεις καλύτερα η γνώση ή η άγνοια? Ως πότε μπορείς να μένεις ήρεμος και ξέγνοιαστος? Ως πότε δεν θα έχεις άλλα προβλήματα?
Δεν είπα ποτέ πως όλα μου ήρθαν εύκολα στην ζωή αλλά κάθε χτύπημα μπορεί να με λυγίσει όλο και πιο πολύ.
Τι απομένει μετά από ένα λύγισμα?
Το σπάσιμο!
Πόσο μπορείς να σπάσεις? Ίσως σε ένα ,δύο , τρία ...... χίλια κομμάτια.
Ένα είναι το σίγουρο: Όταν ένας άνθρωπος σπάει δύσκολα κολλάει."

Ο γυρισμος πίσω στην Ισπανία μου φάνηκε ατελείωτος.
Την επόμενη μέρα έπειτα από την συμφωνία μου με τον αυτοκράτορα, υπογράφτηκε η συνθήκη ειρήνης της Κίνας και της Ισπανίας και έπειτα φυγαμε από το παλάτι.
Το ταξίδι με το πλοίο μου φάνηκε ατελείωτο και αυτό.
Ο Χάρι πήρε το πρώτο πλοίο για την Αγγλία, ενώ και ο Κάρλος πήραμε το πλοίο με προορισμό να φτάσουμε στην Ισπανία .
Ανάμεσα σε εμένα και τον Κάρλος υπάρχει μια άλλη σχέση. Η σχέση μας έχει  ωριμάσει , έχει αναπτυχθεί και έχει γίνει ισχυρή.
Μου φαίνεται όμως πολύ σκεπτικός σε όλες τις μέρες που ήμαστε στο πλοίο. Δεν μπόρεσα όμως να τον ρωτήσω.
Έχω και εγώ προβλήματα και σκέψεις που θέλω πάρα πολύ να τα μοιραστώ με τον Κάρλος , όμως δεν μπορώ να το κάνω.
Αν του ομολογήσω ότι συνεργάστηκα στην αρχή με εκείνον τον σύμβουλο του παλατιού θα μου πει ότι τον πρόδωσα και δεν θα έχει καθόλου άδικο. Στην αρχή ήθελα να το κάνω . Ήθελα να τον προδώσω , αλλά τώρα δεν το θέλω πια.
Το δεύτερο πράγμα που με απασχολεί είναι οι κρατούμενοι . Ο Κάρλος είχε κρατήσει ένα μεγάλο ποσοστό της φυλής μου , ομήρους. Θέλω να του ζητήσω τώρα που τελείωσαν όλα και είμαστε καλά μαζί να τους αφήσει. Μπορώ να του εγκυηθω την ασφάλεια του. Η φυλή μου δεν θα πήγαινε εναντίον του από την στιγμή που είμαι μαζί με τον Βασιλιά της Ισπανίας.

Η άμαξα μας σταματάει έξω από την πύλη του παλατιού.
Κατεβαίνουμε κάτω και μπαίνουμε μέσα.
Όλοι όσοι μας βλέπουν αρχίζουν να υποκλίνονται.
Ο Κάρλος δεν μιλούσε σε όλο το ταξίδι. Έμοιαζε σαν κάτι να θέλει να μου πει αλλά τελικά προτίμησε να κλείσει τα μάτια του δίνοντας μου μόνο ένα φιλάκι.
Αφήνει το χέρι μου και δεν μου δίνει σημασία τώρα που τον κοιτάζω. Πηγαίνει προς το γραφείο του. Δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει.
Μέσα στο πλοίο περνούσαμε ωραία . Δεν έφευγε από δίπλα μου ,τα βράδια κοιμομασταν μαζί αγκαλιά και ήμασταν επιτέλους σαν ένα κανονικό ζευγάρι.
Υπήρξαν στιγμές που με ρωτούσε βέβαια για τον αυτοκράτορα αλλά τον απέφευγα κάνοντας του έρωτα ή δίνοντας του ένα φιλί.
Έδειχνε βέβαια αργότερα λίγο νευρικός αλλά μετά του περνούσε.
Το πρωί πριν μπούμε στην άμαξα καυγαδισαμε λίγο για το γεγονός ότι αποφεύγω  να απαντήσω σε οποιαδήποτε ερώτηση αφορά τον αυτοκράτορα ή το παλάτι. Δεν του μίλησα και έπειτα από ώρα μου ζήτησε συγνώμη.
Υπέθεσα ότι τα βρίσκαμε κάτι που μάλλον δεν ισχύει.
Τρέχω από πίσω του και φτάνω έξω από το γραφείο του.
- Δεν μπορείτε να περάσετε!,μου απαντάει ένας φρουρός διακόπτοντας με από το να μπω στο γραφείο.
- Ορίστε?,τον ρωτάω.
- Είναι σαφής εντολή του βασιλιά!,μου λέει.
Σταυρώνω τα χέρια στο στήθος μου και τον κοιτάζω νευριασμένη.
- Τι? Είμαι η γυναίκα του! Κάρλος! Κάρλος! Άφησε με να μπω μέσα τώρα! ,του φωνάζω . Ο φρουρός έχει μπει μπροστά μου εμποδίζοντας με.
Εγώ συνεχίζω να φωνάζω και να αντιστέκομαι στον φρουρό ώσπου η πόρτα ανοίγει.
Ο Κάρλος ξεπροβάλλει.
- Άφησε την να μπει μέσα!, προστάζει τον φρουρό.
Αποτραβιέμαι απότομα και μπαίνω μέσα στο γραφείο.
Ο Κάρλος κλείνει την πόρτα και όταν γυρίζει να με κοιτάξει εγώ τον χαστουκιζω.
Δεν μου λέει τίποτα . Αντιθέτως πηγαίνει προς το παράθυρο.
- Τι συμβαίνει Κάρλος. Μίλα μου! Το πρωί νόμιζα ότι τα είχαμε βρει. Μου ζήτησες συγνώμη και...και τώρα κανεις σαν να μην έγινε ποτέ.,του λέω.
Αρνείται να με κοιτάξει και πηγαίνω δίπλα του τραβώντας τον από το μπράτσο για να γυρίσει να με κοιτάξει.
- Για το όνομα του Θεού Κάρλος. Τι συμβαίνει?,τον ρωτάω καθώς εύχομαι να μου πει επιτέλους τι γίνεται γιατί δεν καταλαβαίνω.
Επιτέλους με κοιτάζει.
- Ξέρεις τι κάνουμε λάθος Εύα?,με ρωτάει.
Κουνάω το κεφάλι αρνητικά.
- Πες μου !,του λέω περιμένοντας να ακούσω το λάθος μας.
Γελάει αγανακτησμενος.
- Ξέρουμε τόσο καλά ο ένας τον άλλο που μας τρομάζει ακόμα και να μιλήσουμε γιατί γνωρίζουμε από πριν τι συμβαίνει.,μου απαντάει.
Μένω να τον κοιτάζω. Φυσικά και έχει δίκιο αλλά που θέλει να καταλήξει.
- Αυτό που θέλω να πω είναι πως ξέρω ότι κάτι είχες εκείνο το βράδυ στην δεξίωση και στην αγκαλιά μου βρήκες ανακούφιση , αγάπη και παρηγορια. Σου είπα ότι θα σε ρωτούσα. Κάθε φορά όμως που το έκανα αυτές τις ημέρες δεν μου απαντούσες. Χθες το βράδυ είδες έναν εφιάλτη. Μετά φωναξες το όνομα εκείνου και θόλωσα. Το πρωί σε ξαναρωτησα εσύ όμως με απεφυγες για άλλη μια φορά. Είπα από μέσα εκείνη την στιγμή " και ο δυνατότερος τοίχος κάποια στιγμή σπάει!" και περίμενα. Φυσικά εσύ δεν λύγισες και έπειτα σκέφτηκα ότι ίσως και να το συζητούσαμε στον δρόμο για αυτό ζήτησα συγνώμη Εύα. Με καίει όμως. Τι σου είπε? Τι σου έκανε?,δεν μπορώ να πω τίποτα μετά από όλα όσα μου είπε. Δεν θέλω να θυμώσει γιατί ο βασιλιάς Τάι ήταν εγωιστής και γυναικάς.
Κατεβάζω τα μάτια μου προς το έδαφος.
- Το ήξερα. Δεν θα μου μιλήσεις.
- Κάρλος εγώ....σε αγαπάω πάρα πολύ.,του λέω και τον φιλάω.
Με σπρώχνει απαλά προς τα πίσω και δεν πιστεύω στο τι έχει γίνει αυτή την στιγμή.
- Εύα μη. Αν δεν αποφασίσεις να μου πεις τι έγινε στον χορό ξέχασε με. Δεν θα κάνω άλλες υποχωρήσεις.,μου λέει.
Τον κοιτάζω πληγωμένη.
- Δηλαδή?,τον ρωτάω περιμένοντας μια πιο κατατοπιστική απάντηση.
- Δηλαδή δεν θα με έχεις αν δεν έχω πρώτα εγώ αυτό που θέλω. Θέλω την αλήθεια. Αν πραγματικά με θέλεις να έρθεις και να μου την πεις η ίδια.,μου λέει.
Αν είναι δυνατόν. Το ξέρει ότι τον θέλω. Ντρέπομαι να του πω τι μου έκανε ο Τάι. Δεν ήταν κάτι κακό αλλά ήταν προσβλητικό και μόνο να με κολλάει επάνω στο σώμα του. Είναι προσβολή για τον Κάρλος.
- Ξέρεις κάτι? Είσαι απίστευτος. Πώς μπορείς να μου το κάνεις αυτό?,τον ρωτάω.
Δεν μου απαντάει.
Πηγαίνει και κάθεται στην καρέκλα του πίσω από το γραφείο.
- Α και τώρα με αγνοείς!,του λέω νευριασμένη.
Εκείνος δεν αντιδράει.
- Εύα πήγαινε να ξεκουραστείς.,μου λέει.
- Ναι φυσικά ,αλλά μόνο αν έρθεις και εσύ.,του λέω.
Μου χαμογελάει.
- Όχι δεν θα έρθω. Για να ξέρεις απόψε θα γίνει δεξίωση για την επιστροφή μας στο παλάτι. Να είσαι σε παρακαλώ κάτω στην αίθουσα χορού στην ώρα σου. Θα σε ενημερώσουν οι βοηθοί σου. Καλό υπόλοιπο.,μου λέει.
Γυρίζω την πλάτη σε εκείνον και πηγαίνω  πληγωμένη προς την πόρτα.
- Να δούμε ποιος θα τα καταφέρει Κάρλος.,του λέω και ανοίγω την πόρτα.
- Πάντα θα μου αρέσουν τα παιχνίδια σου γλυκιά μου!,μου φωνάζει καθώς βγαίνω.
Πώς καταλήξαμε έτσι ξανά?
Αν του το πω θα θυμώσει πιο πολύ που δεν του το είπα εκείνη την στιγμή και θα αισθανθώ και ντροπή γιατί όλο αυτό ξεκίνησε από την στιγμή που πήγα στην αυτοκρατορία του Τάι.

Πηγαίνω στο δωμάτιο μου και ανοίγω την πόρτα . Το δωμάτιο μου φαίνεται ήδη πολύ άδειο από την στιγμή που ξέρω πως μάλλον ο Κάρλος δεν θα κοιμηθεί εδώ μαζί μου απόψε.
Πιάνω το ποτήρι από το κομοδίνο και το γεμίζω με νερό. Ευτυχώς έφεραν μια κανάτα με κρύο νερό.
Πηγαίνω προς την ντουλάπα για να βρω το νυχτικό μου.
- Ω! Θεέ μου!, φωνάζω καθώς αντικρίζω το πρόσωπο που είναι μέσα στην ντουλάπα. Το ποτήρι μου φεύγει από τα χέρια και γίνεται χίλια κομμάτια.
- Μα πως....τι κάνεις εσύ εδώ?, ρωτάω.
- Ήρθα να σε δω! Μου έλλειψες Εύα!,μου λέει.

Δεν πίστευα ότι θα μπορούσαν τα πράγματα να γίνουν πολύ χειρότερα . Αισθάνομαι σαν να έπεσε ένας κεραυνός στην ευτυχία μου, το σκότος στο φως μου και ένα τοίχος να αρχίζει να υψώνεται ανάμεσα στην ευτυχία και την απαίτηση.

*******************★******************

Αυτό ήταν το κεφάλαιο μας για σήμερα!!! Ελπίζω να σας άρεσε!!! Αν σας άρεσε πατήστε αστεράκι και αφήστε το σχόλιο σας!!! Ευχαριστώ πολύ!!!
( Υ.Γ Μου έλλειψε ήδη και ο Χάρι!)
😁🥰😍🤩🔥🌹🤴👸😇❤️👌😁😏😁