Φοράω μια φορεσιά των υπηρετριών και βγαίνω έξω από το δωμάτιο μου χωρίς να αναγνωρίσουν.
Τα κορίτσια μου βρίσκουν μια άμαξα και μου δίνουν και την διεύθυνση.
Ευτυχώς πέρασα χωρίς να με καταλάβουν.
Εννοείται πως δεν θα τις προδοσω . Τους το υποσχέθηκα. Είναι οι καλύτερες φίλες μου και οι μόνες που με καταλαβαίνουν τόσο καλά.
Σε όλα την διάρκεια της διαδρομής ένα πράγμα μόνο σκέφτομαι : πως θα τους βρω. Δηλαδή θα κάνουν κάτι που δεν πρέπει ή απλώς θα τρώνε. Ότι και να γίνει θα σταθώ στο ύψος του αξιώματος μου......
Ποιον κοροϊδεύω? Δεν ξέρω γιατί όμως με ενοχλείς η ιδέα του Κάρλος με κάποια άλλη . Κουνάω το κεφάλι μου για να το καθαρίσω από τις ανόητες σκέψεις μου και κοιτάζω έξω από το παράθυρο.
Ας ελπίσουμε πως όλα θα πάνε καλά.
Μπαίνουμε στην καρδιά της Ισπανίας. Οι δρόμοι είναι γεμάτοι και τα παιδιά παίζουν έξω στις αυλές τους. Υπάρχει ζωή! Όλα είναι πολύ όμορφες. Ένας χείμαρρος παλιών αναμνήσεων με χτυπούν στην καρδιά και βουρκωνουν τα μάτια μου. Μέσα σε μια μέρα όλη η ζωή μου άλλαξε και μαζί της άλλαξα και εγώ.
Λένε ότι κάθε δυσκολία έρχεται για καλό και εγώ δεν το έχω δει σε εμένα τουλάχιστον. Όλα στραβά πηγαίνουν.
Τα μαγαζάκια είναι Ακόμα ανοιχτά και οι δρόμοι πλημμυρισμένοι από φώς. Κοιτάζω το ρολόι στο χέρι μου που δείχνει δύο τα ξημερώματα.
Έχουν αλλάξει κάποια πράγματα και....
Όχι δεν μπορεί. Ή μήπως....
Μέχρι και πρίν πάω εχμαλωτη στο παλάτι απαγορεύονταν να μένουμε έξω μέχρι αργά. Ο κόσμος εδώ φαίνεται να το γιορτάζει και για αυτόν μάλλον ευθύνεται ο Κάρλος.
Δεν το γνώριζα αυτό. Με έχει εντυπωσιάσει. Αυτό δεν το κάνει καλό ....απλώς ανεκτικό. Αυτό!
Πιάνω τον εαυτό μου να σκουπίζει τα δάκρυά στο πρόσωπο μου.
Αφήνω τις κουρτίνες ανοιχτές και ακουμπάω την πλάτη μου πίσω στο κάθισμα. Το απαλό αεράκι χαϊδεύει το πρόσωπο μου και με κάνει να ανατριχιασω.
Τα μάτια μου ακόμα με πονάνε από το κλάμα των προηγούμενων ωρών. Δεν περιποιηθηκα και πολύ τον εαυτό μου τώρα που βγήκα έξω. Ούτως ή άλλως δεν πρόλαβα. Είχα τα θέματα μου για να με ενδιαφέρει η εξωτερική μου εμφάνιση.
Απορώ ακόμα με τον εαυτό μου γιατί τον αφήνω να μου φέρετε σαν να είμαι ένα τίποτα. Δεν με ενδιαφέρει αυτός , ούτε αν θα με ερωτευτεί , ούτε καν αν θα με συμπαθήσει. Αυτό που χρειάζομαι είναι σεβασμός και δεν τον έχω από τον Κάρλος ότι και αν κάνω.
Δεν ξέρω πως το κάνει αυτό . Την μία με θέλει ολοκληρωτικά και αμετάκλητα κάνοντας με να τρελαίνομαι και να ευχαριστιεμαι και από την άλλη με πετάει σαν σκουπίδια. Κάθε μέρα λέω στον εαυτό μου ότι δεν θα τον αφήσω να με κοροϊδέψει άλλο και ότι θα τον κάνω να το πληρώσει και πάντα καταλήγω να πληγωνομαι εγώ.
Πόσα μπορεί να αντέξει μια ήδη πληγωμένη καρδία?
أنت تقرأ
QUEEN'S PLEASURE (Η Ευχαρίστηση της Βασίλισσας)
أدب المراهقين"Πώς τόλμησες να το κάνεις αυτό?",μου φωνάζει κολλώντας με στην πόρτα του δωματίου μας. Πάω να φύγω αλλά με τραβάει πάλι πάνω στην πόρτα. " Μιλάς εσύ που για να με κοροϊδέψεις με έβαλες να χορέψω μπροστά σε όλους? Νομίζεις ότι είμαι ηλίθια? Ξέρω το...
