QUEEN'S PLEASURE (Η Ευχαρίστηση της Βασίλισσας)

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 29 : HOW TO LOOSE ME

Εύας POV

Δεν είναι εύκολο να χάσεις κάποιον που αγαπάς πολύ. Το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο είναι να κάνεις λάθος.
Το σωστό είναι δύσκολο να επιτευχθεί.
Κάνουμε λάθη γιατί φοβόμαστε το σωστό και κάνουμε το σωστό για να ανατρέψουμε τα λάθη.
Μικροί όλοι λέγαμε ψέματα, όταν κάτι πήγαινε στραβά , για να μην τιμωρηθουμε. Ουσιαστικά σώζαμε τον εαυτό μας.
Ακόμα όμως και τώρα που είμαστε μεγάλοι λέμε ψέματα.
Τα δικά μας ψέματα είναι για να μην πληγώσουμε όσους αγαπάμε.
Η ουσία είναι όμως ότι τελικά αυτόν που θέλαμε να προστατέψουμε εκείνον είναι που πληρώσαμε περισσότερο από όλους.
Αν κάποιος δει σφαιρικά όσα έχει κάνει μέχρι τώρα θα διαπιστώσει πως η θεωρία είναι βάσιμη και σε μεγάλο βαθμό αποδεδειγμένη.

Το δείπνο πήγε στραβά. Όλα ήταν διαφορετικά. Εγώ και ο Κάρλος φερομασταν διαφορετικά και όλα αυτά εξαιτίας των όσων μου κρύβει.
Απόψε όμως είμαι διατεθειμένη να μπω στο γραφείο του και να το ψάξω. Πρέπει να βρω μια καλή πληροφορία για να πω στον Σέρχιο προκειμένου να μου πει τι στο καλό κρύβει ο άντρας μου από εμένα.
Εύχομαι μόνο να είναι μυστικό μικρής σημασίας. Δεν θέλω να του θυμώσω . Δεν θέλω....
Κουνάω το κεφάλι για να διώξω οποιαδήποτε σκέψη με πληγώνει και ετοιμάζομαι για απόψε.

Λίγες ώρες αργότερα η πόρτα του δωματίου μου ανοίγει και ο Κάρλος μπαίνει μέσα με φόρα.
- Τι έγινε?, τον ρωτάω διακρίνοντας τον θυμό στα μάταια του.
Με κοιτάζει σαν να προσπαθεί να καταλάβει την διάθεση μου.
Ξεροβηχει και έπειτα κοιτάζει προς το παράθυρο.
- Δεν είναι τίποτα Εύα. Υπάρχουν προβλήματα συνεννόησης με τους συμβούλους του παλατιού και τον στρατό. ,μου λέει.
Εμένα πάλι μου φαίνεται υπερβολικά αναστατωμένος. Ίσως να έχει συμβεί και κάτι άλλο και να μην θέλει να μου το πει.
Τον πλησιάζω δειλά και τον αγκαλιάζω.
Ο Κάρλος με σφίγγει στην αγκαλιά του σαν να μην θέλει να με αφήσει καθόλου.
- Εύα?,με ρωτάει ψυθιριστα πάνω από το κεφάλι μου.
- Ναι?
- Μην μου θυμώσεις ποτέ!,μου λέει. Εμένα όμως καταβαθως μου φάνηκε ως παράκληση.
Ο τρόπος που μου το είπε ήταν σαν να με παρακαλούσε να μην τον διώξω.
Δεν μπορώ! Ακόμα και αν του θυμώσω με ξέρω..... πάντα θα γυρίζω εδώ. Όπου είναι εκείνος εκεί ανήκω και εγώ γιατί τον αγαπάω πιο πολύ και από την ζωή μου.
- Δεν θα σου θυμώσω ποτέ!,του λέω και το εννοώ.
Άλλο η απογοήτευση και άλλο ο θυμός έτσι μου έλεγε πάντα η γιαγιά μου και έτσι μεγάλωσα . Πάντα διαχωριζα τον θυμό μου από την απογοήτευση και το αντίστροφο.
- Και εσύ τι θα κάνεις για εμένα?,τον ρωτάω.
Σηκώνω το κεφάλι μου από την αγκαλιά του και τον κοιτάζω. Το βλέμμα του καρφώνεται στα μάτια μου.
- Τι θες από εμένα? Απλώς ζήτησε το και θα το έχεις μωρό μου.,μου λέει.
Μου ξεφεύγει ένα ανεπαίσθητο γελάκι.
- Αυτό που θέλω δεν αγοράζεται .,του διευκρινίζω.
Σηκώνει το φρύδι του και με κοιτάζει περιμένοντας με να συνεχίσω ώστε να με ακούσει.
- Να μην με απογοητεύσεις. Δεν θα σε συγχωρήσω τότε. Δεν θα θυμώσω ,αλλά δεν θα σε συγχωρήσω.,του λέω.
Το υπέροχο πρόσωπο του χλωμιαζει ξαφνικά.
- Όλα είναι καλά! Δεν θα μας συμβεί τίποτα.,μου λέει για να με καθησυχάσει.
Κάτι από αυτά που είπα φαίνεται να τον έβαλε σε σκέψεις.
- Είσαι καλά?,τον ρωτάω.
Μου χαμογελάει και συνέρχεται από την στιγμιαία προσήλωση του στο παράθυρο.
- Ναι γιατί?,με ρωτάει χαμογελώντας μου.
- Σε είδα λίγο σκεπτικό. ,του εξηγώ.
- Όχι! Είμαι μια χαρά.,μου λέει.
Με φιλάει και με σηκώνει στην αγκαλιά του.
- Τι κάνεις?,τον ρωτάω γελώντας.
- Απολαμβάνω την γυναίκα μου!,μου λέει και σκάμε στα γέλια.