Bölüm 2

210 98 17
                                    

Keyifli okumalar.

Yazım hatalarımdan dolayı şimdiden özür dilerim.

(Medyada Verâ'nın aynada gördüğü şeyin temsili.)

----------------------------------

K-karşımda bana bakan bir kız vardı bana benziyordu ama daha korkunç versiyonumdu gözlerinin altı çökmüş yüzü çürümüş gibiydi kafasını yana yatırmış dudağındaki korkunç gülümsemeyle bana bakıyordu benim salık saçlarımın aksine onun kisi tokayla arkadan tutturulmuştu. Benim üzerimde bir tişört,bir pantolon varken onun üzerinde kirlenmiş beyaz olan hastane kıyafeti vardı.Ben ona bakarken ellerini ağzına çıkarıp sağ elini dudağının üsttarafını sol eliyle ise alt dudağını tuttu. Ben ne yaptığına anlam verememiş bir şekilde ona bakarken alt dudağını alta üst dudağını ise üste doğru çekmeye başladı.

Ben,şokla ona bakarken ağzının kenarları yırtılmaya başladı aynı acıyı bende kendi ağzımda hissedince paniklemeye başladım. O,ağzını yırtmaya devam ederken ağzımın kenarlarındaki korkunç acıyla sessizce gözlerimden yaşlar dökülmeye başladı kendimi aynanın önünden çekmeye çalışıyordum ama olmuyordu sanki ayaklarım yere mıhlanmış gibiydi.

Tam,o sırada lavobonun kapısı bir kız tarafından açıldı. Kapının açılmasıyla aynadaki korkunç yaratık anında sanki orada hiç yokmuş gibi kayboldu.İçeri giren kız aynanın karşısında durmuş yüzünde gözünden dökülen yaşların izi kalmış beni görünce garipser bir şekilde bana baktı.

"Hey sen iyi misin?" Kızın bana sorduğu soruyla tıranstan yeni çıkmış gibi kendime geldim.

"İ-iyiyim." Kız bana inanmadığını belli eden bir bakış attı ama daha fazla üstelememek için konuşmadı.Hem kendime gelebilmek hemde yüzümdeki rahatsız eden kurumuş yaşları gidermek için soğuk suyla yüzümü defalarca yıkadım aynaya birdaha bakmadan kendimi lavonun dışına attım.Bugün dersleri dinleyemiyeceğimi anlayınca koşarak çıktığım-şu anda tenefüs zilinin çalmasından dolayı-boş olan sınıfa girip çantamı aldım,sonrada kaldığım odaya girip kendimi yatağa attım.Dinlensem iyi olacaktı.

Bu düşündüğüm son,şeydi sonra uykuya dalmam en fazla iki saniye mi aldı......

Uyan..Uyan..

Kulağımın dibinden gelen sesle sıçrayarak yattığım yerden doğruldum.Etrafıma bakındığım da kimsenin olmadığını gördüm.Gözüm duvarda asılı olan saate takıldı.18:25 geçiyordu akşam yemeği vaktiydi.Ayaklarımı ranzanın merdivenlerine basıp kendimi yere bıraktım.Elimi yüzümü yıkadıktan sonra terlemiş olduğumdan dolayı beni rahatsız eden kıyafetleri çıkarıp dar siyah bir kot pantolon, üzerine de beyaz kolsuz bir tişört geçirdim beyazlı siyahlı sıpor ayakkabımıda giydiğinde hazırdım.Yemek yenilen yere geldiğimde elinde demir tabletlerle-birkaç bölmesi olan yemek yenilen tepsi gibi birşey-yemek sırasını bekleyen kişilerin yanına ilerleyip bende bir tablet aldım.Yemek sırasının bana gelmesiyle biraz patates kızartması köfte salata pilav ve tulumba-pek sevmememe rağmen ağzım tatlansın diye- tatlısından aldım.Oda arkadaşlarımı görmüştüm ama yanlarına gitmek yerine boş masalardan bir tanesine oturdum.Yemeğimden bir kaç lokma almıştım ki karşımdaki sandalyenin çekilme sesiyle gözlerimi gelen kişiye diktim karşımdaki yapılı-yani kaslı- siyah saçlı mavi gözlü-yakışıklı pekde umrumda deyil- 1.90 boylarında benimle aynı yaşta duran bir çocuktu oda üzerinde yemekleri bulunan tableti karşıma koyup oturdu.

"Oturmamda sakınca yoktur umarım?" Ona umursamazca bakıp yemeğime kaldığım yerden devam ettim ama o,benle aynı fikirde olmıyacakki tekrar konuştu.

KORKU ŞEHRİ (Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin