KORKU ŞEHRİ (Tamamlandı)

(FİNAL)

İyi okumalar ballarım.

====================

(8 yıl sonra...)

"Orkun gelmek üzereler herşey tamam mı?"dedim telaşla Orkun'un ellerini tutarken.Orkun güzel ve güven verici gülümsemesini bana sunup:

"Merak etme canım,herşey harika.Ama senin az sakin olman gerekiyor."dedi.

"Ayy,nasıl sakin olayım Orkun! Resmen Ahsen'ler yanımıza taşınyorlar ya!"dedim heyecanla.Çok özlemiştim onları.

"Seray,dikkat et bebeğim düşeceksin."diye seslendim daha 4 yaşına yeni giren adı gibi güzel olan kızımıza.21 yaşındayken Orkun'la evlenmiştik,ve 22 yaşımdada Seray'la Sarp'ı doğurmuştum.Benim güzel ikiz bebeklerim...

"Tamam anney,Parsy'la Kutay gelecek demi?"dedi merakla küçüm kızım.Güldüm doğru düzgün konuşamıyordu bile. Parsy yani Pars ve Kutay Ahsen'lerin oğullarıydı. Ahsen'de 22 sinde evlenip Pars'ı ardından ise 23 de Kutay'ı doğurmuştu.Ben şuan 25 Ahsen ise 27 yaşındaydık.Ahsen'in oğulları yani Pars 5 Kutay ise 4 yaşındalardı.Sarp hemen Seray'ın arkasından bize doğru yaklaşıyordu.

"Sana ne Parsy'dan Kutay'dan kızım,ne yapacaksın onları!"dedi benim aynı babası gibi yakışıklı ve kıskanç oğlum.Araba sesi duymamla hızla Orkun'un ellerini bırakarak bahçe kapısına doğru koşturdum.Her gün Ahsen'le ve âilesiyle görüntülü konuşsak da yanyana olmanın yanından bile geçemezdi.

Arabadan koşarak inen ve bana doğru gelen Ahsen'i görünce bende ona doğru koştum ikimizde sıkıca sanki birbirimizi hiç bırakmak istemezcesine sarılmaya başladık.

Beş dakika boyunca birbirimize sarılmış bir şekilde dururken iki öksürük sesiyle ayrılmak zorunda kalmışdık.Orkun ve Asrın kucaklarındaki çocuklarımızla bize bakıyorlardı.Asrın Ahsen'in eşiydi.Hep birlikte okuduğumuz okulda karşılaşmıştık.Çok da iyi birisiydi,Tarkan abi ise bizden ayrılıp başka bir şehre gitmişti.Ahsen'le anlaşamayınca birbirlerine veda edip ayrılmışlardı.Artık Ahsen'lerde yan tarafımızdaki boş evde oturacaklardı.

"Canım,nede çok özledim seni."dedim mutlulukla.

"Sen birde bana sor her gün Asrın'ın başının etini yiyordum gidelimde gidelim diye."dedi neşeyle kahkaha atarken. Bende onunla birlikte gülerken hepimiz yavaşdan içeriye girmeye başladık.Önümüzde çocuklarımız,adımızda ise eşlerimiz konuşarak yemek salonuna girmişdik bile.

Konuşarak ve gülerek yemeğimizi yiyorduk.Tam o, sırada miğdemin ağzıma gelmesiyle hızla yerimden fırlayıp banyoya koştum,banyoya girmeden önce Orkun'un endişeyle bana gelmek üzere olduğunu ama Ahsen'in onu engelleyip kendi yanıma gelmeye başladığını gördüm.

Miğdemde ne var ne yok kustum ardından bol suyla ağzımı çalkaldıktan sonra,şüphelendiğim için önceden aldığım gebelik testini kullanmaya karar verdim...

Aradan geçen beş dakika sonra gözlerim heyecanla teste bakıyordu...

Ardından kapının tıklanmasıyla testi dolaba geri koydum elimi yüzümü tekrar yıkadıktan sonra kilitlediğim kapıyı açtım.Ahsen endişeyle kapıda bana bakıyordu.

"İyi misin canım?"dedi yumuşak bir şekilde.Ona gülümseyip:

"Harikayım.Hadi içeri gidelim.Orkun çok endişelenmiştir kesinlikle."dedim.Kuşkuyla bana baktıktan sonra üstelememeye karar vermiş olacak ki:

"Peki,gidelim madem."dedi.Ahsen önde ben arkada yemek salonuna girdiğimizde Orkun hızla yerinden kalkıp yanıma geldi yüzümü ellerinin arasına alıp:

"İyi misin hayatım?"dedi sesinden buram buram endişe akıyordu.Ellerimi ellerinin üzerine getirip tuttum.Ve herkezin duyabileceği şekilde:

"Hamileyim!"diye bağırdım.Orkun önce bir dondu, ardından da kocaman bir kahkaha atıp beni belimden tutarak döndürmeye başladı.

"Orkun dur,dur kusacağım yoksa."dedim gülerek ama az daha devam ederse kusacağımı biliyordum.Orkun telaşla beni dikkatlice yere indirdi.

"Özür dilerim,iyi misin?"dedi.

"Birşey yok canım,sadece hafif bir miğde bulantısı ve baş dönmesi sadece."dedim.Ahsen de kocaman sarılıp beni tebrik etti, ardından ise Asrın'ın tebriklerini almıştım.Aklıma gelen şeyle heyecanla bizimkilere döndüm.

"Yarın bizimkilere haber vermeye gitmeliyiz."dedim.Bizimkiler dediğim benim ailem ve Orkun'un ailesiydi.Zaten evlerimiz çok yakındı, neredeyse haftanın üç günü hepsini ziyaret ediyorduk.

"Olur,tabiki gideriz."dedi Orkun sevinçle....

"Ya baba, Seray Parsy'ın yanından ayrılmıyo ya."diye sitem eden küçük oğluma bakıp Rabbime bana bu âileyi ve dostları verdiği için içimden binlerce şükrediyordum.....

======================

Veee....Final :) nasıl beğendiniz mi?

Çok aceleye geldi ama anca bu kadar oldu belki arda özel bölüm atarım :) İstediğiniz özel birisi varsa söylersiniz ona göre özel bölüm de atabilirim.

@Nykshelios Nasıl?Beğendin mi canım? :)

Diğer kitaplarımda görüşmek üzere :)

Verâ Çetinkaya....