ADELYA

Bölümcük 10

Yavaşça gözlerimi araladım.En son yaşadıklarımı hatırlayınca aniden olduğum yerde dikleştim.Babam ölmemiş miydi?Mantıklı bir açıklaması var mıydı?Peki yaşıyorsa bunca zaman neden gelmedi yanımıza?Kafamı sağa çevirdiğimde komidinin üstündeki notu gördüm.''Aşağı gelde merakını yok edeyim canım kızım:)

Odadan çıkıp aşağı indim.Her yere baktım ama babamı bulamadım.Son çare bahçededir diye kontrol ettim ve evet oradaydı.Ürkek adımlarla yanına gittim.Elindeki bardağı bana uzatıp kendi bardağını eline aldı.

-Otursana Adel.

-Baba b.ben inanamıyorum sen ölmüştün.

-Otur da anlatayım.

-Tamam.

-Şimdi Adel nereden başlayacağımı bilmiyorum.Çünkü sizden uzak kaldığım zamanlarda çok şey yaşadım.Vurulmamıştım sadece size zarar gelmemesi için uzaklaştım.Çözüm yolu bulamadım en sonundada ölmüş gibi yaptım.

-Peki ama neden baba?

-Düşmanlarım çoktu ve borçlarım vardı.Zamana ihtiyacım vardı parayı denkleştirebilmek için.Yurtdışına kaçtım Mustafa abinlerle birlikte.Parayı topladım.Borçlarım bitti.Ama yeni ve güzel bir hayat için biraz daha para lazımdı.Para topladım ve geri geldim sizin için.

-Baba ben seni çok özledim.

-Bende sizi özledim kızım.Annenin karşısına çıkmaya cesaret bulamadım daha ne der ne yapar kestiremiyorum.Belki de benden nefret ediyordur.

-Annem senden asla nefret etmez baba o sana çok aşık.Tabi o fotoğraflardan sonra çok yıkılmıştı.Borcunu ödemeye çalışıp çok şey yaşadı.Affetmesi kolay olmayabilir.

-O fotoğraflar montaj.Kanıtlayabilirim.

Cebinden telefonunu çıkardı.Birşeyler yapıp bana uzattı.Videoydu.İzleyip kafamı babama çevirdim.

-Bunun o fotoğraflarla ne alakası var baba?

-Fotoğraftaki kadını tanımışsındır.O otele girdikten 2 dakika sonra ben çıkıyorum.2 dakikada ne yapmış olabilirim Adel?İş görüşmem vardı benim orda.

-Baba annem seni affeder bu videoyu izletirsen.

-Önce karşısına çıkmak için kendimi toparlamalıyım.Hazır değilim.Hem sen anneni arayıp ağzını yoklasan?

-Arar sorarım ben ona.

-Peki sen affettin mi beni?

-Affetmez olur muyum?Bidaha gitme sonsuza kadar kal bizimle.

Ayağa kalkıp babama sıkıca sarıldım.Oda bana sıkıca sarıldı.Bir süre sonra ayrılıp yerime oturdum.

-Şu Yalın denen çocuğa parasını geri verip seni eve bırakalım hadi.

-Baba.

-Efendim?

-Parayı verme ben sana söyleyene kadar.

-Neden?

-Galiba birinden hoşlanıyorum.

Babam kocaman gülümsemesiyle kafasını sallayıp beni onayladı.

-O zaman Mustafa abin seni götürsün eve merak ederler.Yarın yine buraya gelirsin.Olur mu?

-Olur.

Babamı yanaklarından kocaman öpüp Mustafa abinin yanına gittim.Onunla sohbet edip özlem giderdikten sonra Yalın'ın evinin adresini söyledim.Arabayla beni birazcık evin aşağısında bırakıp gitti.Eve doğru yavaş adımlarla giderken önüme çıkan yavru kediye öylece baktım.Sonradan acı acı miyavlayınca onuda kucağıma alıp yoluma devam ettim.Evin kapısını yavaşça çaldım.Kapıyı açan Enes önce şaşırmış sonrada hızlıca sarılmıştı.

-Adel nerdesin sen 2 gündür?Çok merak ettik seni.

-Enes kedimi öldüreceksin.

-Kedi mi?

-Evet sokakta buldum.

Enes beni içeri alıp kapıyı kapattı.Salona doğru gittiğimde bir sürü takım elbiseli adam ve ortalarındada Yalın ile Ufuk abi vardı.Yalın beni görünce önce şaşrıdı.Sonra şaşkınlığını üzerinden atıp yanıma geldi.

-Adel nerdeydin sen?

-Bilmiyorum en son babamın yanındaydım.Uyandığımda yol kenarında bir ormandaydım.Yoldan arabayla geçen genç bir çocuk beni eve getirdi.

Evet ona yalan söylüyordum.Babamın yaşadığını söyleyemem.Bunu babam istedi.Beni kocaman kollarının arasına alıp sarıldı.

-Beni bıraktığını sandım.

-Bırakmam merak etme.

Aramızda kalan kedi miyavlayınca Yalın geriye çekildi.Kucağımdaki kediye bakıp gülümsedi.O sırada Ufuk abide sarılmak için yeltenlenince kedimi hemen yanımdaki korumaya uzattım.

-Temizleyip doyurur musun?

-Tabiki Adel hanım.

-Bide veterinere götür baksın.

Koruma kafasını sallayıp kediyi götürünce Ufuk abiye sarıldım.Ufuk abi fısıldayarak :

-Yalın'ı kandırabilirsin ama ben seni çok iyi tanıyorum.

dedi.Şimdi bittim işte!