ADELYA

Bölümcük 20

-Adel iyisin dimi ağrın falan yok.

-Begüm iyiyim dedim ya kuzum ne istiyorsun? Hem sen ne her seferinde kan görünce fenalaşıyorsun?

-Kan tutuyor beni söyleyip durma şunu.

-Tamam sustum.

Odanın çalan kapısı dikkatimizi dağıtmıştı.

-Kimsinğ?

-Benim Begüm Ufuk.

-Gel gel.

Ufuk abi içeri girip yatağın diğer tarafında yerini almıştı.

-Nasılsın bakayım gevezemelek?

-İyiyim de gelip giden aynı şeyi soruyor şuracıkta öleceğim birazdan bunaldım.

-Sevgimizden soruyoruz Adel seni kan içinde görmeye alışık değiliz.

-Bu hödük böyle devam ederse alışırsınız.

-Of kızım saçmalama ya.Zaten 2 gündür harap oldu çocukcağız.

-Banane Begüm!

-Tamam ben çıkayım senin Ufuk'la konuşacağın konular vardır.

Begüm'ün odadan çıkmasıyla kafamı Ufuk abiye çevirip fısıldayarak konuştum.

-Çok mu kötü oldu?

Aynı şekilde fısıldayarak cevap vermişti.

-Hemde çok.Aralıksız kum torbası yumrukluyor.

Fısıldamaya devam ederek konuştum.

-Neden gelmiyor?

-Çünkü seni seviyor.

-Ne?

-Senin izin vermeni bekliyor.

-Gelsin.

Fısıldamayı keserek konuşmaya devam etti.

-Bir an hiç gelsin demeyeceksin sandım.

-Ufuk abi yaa.

-Tamam ben gidip de müjdeli haberi veriyorum hemen.

-Git git koşarak git.

Ufuk abi odadan çıkınca boş boş etrafa bakmaya başladım.Bir az sonra çalan kapıyla kendimi birazcık dikleştirdim.

-Geel.

Yavaşça içeri girip kapıyı kapattı.Yanıma gelip çift kişilik yatağın boş tarafına oturdu.

-Ağrın var mı?

-Hayır yok.

-Çok acıdı mı?

-Hayır acımadı.

-Birşey istiyor musun?

-Teşekkür ederim istemiyorum.

-Peki.

Korkakça sordum.

-Acıttım mı?

-Efendim?

-Çok üzdüm mü seni?

-Bu soruyu sorması gereken benim galiba.

-Biraz fazla yükseldim ve benim yüzümden tartıştık.

-Hatalı olan benim.Sana çok fazla kötü davranıyorum her seferinde kıskanıyorum.

-Hoşuma gidiyor.

-Ney?

-Beni kıskanıp sahiplenmen.

-Demek öyle.Yani bilerek mi kıskandırmaya çalışıyorsun?

Hafifçe gülüp gözlerine baktım.O ise hayran gözlerle dudaklarıma bakıyordu.

-Hayır.Seni seviyorum.

-Biliyorum.

-Peki sen Yalın?

Yanıma yaklaşıp elimi usulca tuttu.

-Ölüm bile olsa ucunda seni sevmeme kimse engel olamaz.Ben o tuzağa düştüm bir kere.

-Yalın..

-Söyle asi meleğim.

-Hayatımın ortasına atılmış bir oltasın.Ne ucundaki ganimete ulaşabiliyorum. Ne de kendime karşı koyabiliyorum.

-Belki ganimete kendine zarar vermeden ulaşabilirsin.

-Sanmıyorum.Bilirsin hayat mutlu olanları sevmez.

-Haklısın ama pes etmek de büyük bir aptallık olur.

-Tabikide pes etmeyeceğim.Seni asla bırakmayacağım.

-Bırakmayacağım.

Sıkıca Yalın'a sarılıp kendimi uykunun sıcak kollarına bıraktım.Ne yaparsam yapayım bu adama aşıktım.Bunu inkar  edemem.Hem inkar etmek isteyen kim?

Hellö.Böyle idare edin diye bölüm attım kısa ama öz.Şimdiden oy verenlere teşekkürler.                       İg::diclee.ks