ADELYA

Bölümcük 23

Yalın'ın anlattıklarından sonra içime bir sıkıntı oturmuştu ve kalkmayada niyeti yokmuş gibi görünüyordu.Evin önüne geldiğimizde zile basıp kapının açılmasını bekledik.

-Asma suratını Adel.Hem azıcık sevinsene annen ve babanı ziyarete geldik.

-Keyfim kaçtı birazcık.Neyse bunları sonra düşünürüm.

Yüzüme ufak bir tebessüm yerleştirip açılan kapıya çevirdim kafamı.Anneme içtenlikle gülümserken o da bizi içeri davet etmişti.Salonun kapısındaki babam Yalın'a ters bir bakış atıp benimle göz göze gelince gülümsedi.

-İyi en azından kızıma birazcık iyi bakıyorsun.

-Babaa..

-Sen benim tek kızımsın bana öyle bakma,senden kıymetlim mi var benim istersen al canım feda.

-Of Allah'ım sizin şu baba-kız replikleriniz boğuyor beni.Yalın oğlum geçin salona daha fazla yorulma.

-Peki Meral teyzeciğim.

Yalın salona doğru giderken annemlerde arkamızdan geliyordu.Yalın beni dikkatlice koltuğa bırakırken annemde yanıma oturmuştu.Yalın ayağımı sehbanın üzerine koyduğu yastığa yerleştirerek bana gülümsedi.

-Bugün yoruldun dinlendirmen lazım.

-Teşekkür ederim hayatım.

Yalın babamın oturduğu tekli koltuğun hemen karşısındaki 3'lü koltuğa oturarak bana bakmaya başladı.

-Ee kızım nasıl gidiyor?

-İyi gidiyor anne dikkat ediyorum kendime.Siz nasılsınız babamla aran nasıl?

-İyi iyi pek bir şey olmadı.

-Adel kızım Yalın üzüyor mu seni?

-Yok babacım üzmüyor beni çok ilgileniyor.Sadece bu sabah biraz Emir'le tartıştı o kadar.

-Biliyorum haberim var.Emir anlattı.

-Vay korkak şerefsiz.

Yalın bunu kısık sesle söylemişti ama hepimiz duymuştuk.Gülümseyerek babama döndürdüm kafamı.

-Biliyorsundur az çok fight clubleri bırakıyorum.Tedavi olacağım.Yalın ayarlıyor her şeyi.Ama bırakmak istiyorum.Umarım karşı çıkmazsınız Emir gibi.Beni çok sıkıyor abim gibi davranıyor.

-Adel kızım tedavi olduktan sonra devam etsen?

-Hayır anne istemiyorum.Nereye kadar ortalarda ağzım gözüm kan içinde gezeceğim?

-Haklısın kızım.Sen bilirsin.

-Adel başka bir sebep mi var yoksa?Yalın mı istemiyor?

-Hayır baba saçmalama.Sadece..

Boğazımda oluşan yumruyu yok etmeye çalıştım ama gitmiyordu.Gözümden akan yaşlarla konuşmaya devam ettim.

-..Sadece yoruldum.Kendimde dayanabilecek gücü hissedemiyorum.Ama içimde değişen düşünceler olursa tekrar başlamaktan çekinmeyeceğim.

Annem bana yaklaşıp sarıldı.Saçlarımı okşarken konuşmaya başladı.

-Çok yorduk seni kızım.Tamam bırak eskiden paraya ihtiyacımız vardı. Şuan baban burda gerek yok paraya.

Babama baktığımda mahçup gözlerle bana bakıyordu.Gözleri dolmuştu.Evet arkadaşlar babamın ağladığını göremezsiniz.Tabi söz konusu ben olunca değişiyor.Ağlamıyor ama gözleri doluyor.Üzüntüsünü hissettiriyor.Babam ayağa kalkıp yanımıza geldi.