ADELYA

Bölümcük 24

Adel'den

Başımdaki keskin ağrı ve dün gece olanları hatırlamam üzerine daha fazla uyuyamamıştım.Yataktan yavaşça kalkarak banyoya girdim.Kısa ve sıcak bir duşun ardından kıyafetlerimi giyerek odadan çıktım.Ne kadarda zekiyim.Aşağıya inemem ki tek başıma.

-Yalıın!

-...

-Eness!

-Buyur bücür.

-Gel buraya köle!

-Ne emretmiştiniz kraliçem?

-Beni aşağıya sevgilimin yanına götür.

-Evde bulunmamakta.Ama ben varım.

-Nasıl bulunmamakta nereye gitti?

-Kahvaltı için bir şeyler almaya gitti.Gelir birazdan.

-Tamam.İndir beni aşağıya hadi.

-Gel bücürcüğüm.

Enes beni aşağıya indirmiş bahçeye çıkarmıştı.Yavaşça koltuğa bırakmaya çalışmıştı.Dikkat edin çalıştı diyorum çünkü yetenekli arkadaş üstüme düşmeyi başarmıştı.

-Enes!Gerizekalı,mal,aptal ve daha sayamadığım bir sürü şey.Kalk üstümden.

-Yerim rahat vallahi.

-Anlaşıldı.Sen bayadır dayak yemedin ya benden ondan böyle oldu.

-Yok canım kardeşim benim.Ben kalkayım.

-Bir zahmet!

Enes üstümden kalktıktan sonra boş boş dikildi.

-E ben ne yapacağım şimdi?Boş kaldım.

-Git oyun oyna.

-Oynadım.

-Kitap oku.

-Okudum.

-Dışarı çık.

-Çıktım.

-Ne ara yaptın bunları?

-Hepiniz uyurken.

-Git Yalın'ın gelmesini bekle.Gelince ona bulaşırsın.

-Doğru lan.Hadi ben kaçtım.

Enes gittikten sonra Ufuk abi ve Emir gelmişti.

-Günaydınnnnnn!

-Sanada günaydın Ufuk abi.

-Cümleten günaydın.

-Sanada Emir.

-Ne yapıyorsun tek başına burda?

-Yalın'ı bekliyorum.

-Nerede ki?

-Kahvaltı alışverişine gitmiş.

-İyi insan lafın üstüne gelir derler.Ama bu birazcık kötü geldi.

Emir'in sözleriyle kafamı bahçe girişine çevirdim.Yalın yanında baya baya güzel bir kız ile birlikte bize doğru geliyordu.

-Günaydın.

-Günaydın Yalın.

Emir de selamlaşıp gitmişti.Ufuk abi köşeye doğru gidip telefonla konuşmaya başlamıştı.Yalın cevap alamayınca bana sarılıp konuştu.

-Sana da günaydın sevgilim.Bir şeyin mi var somurtuyorsun.

-Yok bir şeyim.Kahvaltı yapmayacağım.Eğer aklına gelirsem odada olacağım.

İğneleyerek konuşmuştum.Yalın da fark etmiş olmalı ki yanındaki kızı tanıttı.

-Bu halamın kızı.Gökçe.

-Memnun oldum ben de Adel.

Kıza elimi uzatarak sıkmasını bekledim.Sıkmayınca elimi indirmek zorunda kalmıştım.Sinirlerim hoplayınca içeri girdim.Yalın ve Gökçe de peşimden gelmişlerdi.

-Adel sevgilim bekle bir dur.

-Ne var Yalın?

-Gökçe temas kuramıyor insanlarla.Tik gibi bir şey.Yanlış anlama.

Gökçe lafa atlayarak konuştu.

-Yalın haklı Adel yanlış anlama.İnsanlarla temas kuramıyorum.Mide bulandırıcı bir şey bence.Tüm gün nelere dokundukları bile belli değil.

-Anlıyorum.

Sinirlerim biraz da olsa yatışmıştı.

-Yalın odama çıkartır mısın beni?

-Tamam.

Yalın odaya çıkana kadar hiç bir şey dememişti.Yere indirdiği zaman gözlerimin içine beklentiyle bakmaya başladı.

-Dün gece olanları tam olarak hatırlamasam da aklımda kalıntıları var.Neden böyle olduğunu merak ettiğini de biliyorum ama şuan zamanı değil.Belirli bir süre boyunca bu devam edecek.Krizlerimi önlemek için haplarımı almam lazım.Ve her şey bittiği zaman öğrenmen gerekenleri anlatacağım.

-Sorun değil.Seni sıkmıyorum.Ama daha fazla gözümün önünde ağlarsan bizzat kendim öğrenirim.

-Ağlamama niye bu kadar takıldın ki?

-İnci değerlidir bilirsin.Ve senin incilerin teker teker gözlerimin önünde kaybolurken dayanmamı bekleme.

Sadece sarılmayla yetinmiştim.Yalın bugün işe gideceğini belirtmiş.Dikkatli olmam konusunda vaatler vermiş.Bir şeye ihtiyacım olursa aramamı söylemiş ve çıkmıştı.Yalın olmadan bu evde bir gün nasıl geçecek diye düşünmeye başlamıştım.