ADELYA

Bölümcük 18

   -Of Emir açıklayamadığım bazı olaylar oldu ve ben sana bunları anlatamam.Lütfen zorlama bitti bırakıyorum dedim!

-Saçmalık,onca sene emek verdin sen bu işe mal mısın Adel? Ağrıların yüzünden kaç gece aralıksız ağladın unuttun mu?

Dolan gözlerimi hızlıca kırpıştırıp kendime gelmeye çalıştım.Basın mensupları gitmişti onların gidişinden beri Emir'e laf anlatmaya çalışıyordum.Bu işe başlamadan bana çok yardımı dokunmuştu şimdi bırakmam zoruna gidiyordu.Ama ona açıklayamazdım.Yalın'la birbirlerine girerlerdi ve ayrıca hamile kalamayacağımı da öğrenebilirdi.Emir bırakmamam için bu işin peşine düşecekti ve sonunda herşeyi öğrenecekti.Yalın'ın sinirlerinin tavan yaptığını hafifçene sıktığı elimden anlayabiliyordum.Elimi elinin üzerine koyup yavaşça ittirdim.Boğazımda oluşan ağlamamak için kendimi direttiğim düğümün sesime etki etmemesini umarak konuştum.Kısık bir sesle:

-Ölebilirim anlamıyor musun?Bir kaza yaşadım düştüm ve kemiğim hassaslaştı ağırlık ani haraketler beni tehlikeye atar.

-Tedavi olmalısın Adel ben burada yokken nasıl geçimini sağlayacaksın? Peki Meral teyze onu hiç düşünmedin mi? Üzülür en büyük destekçin oydu.

-Yeter lan artık.Ben varım Adel'e sahip çıkarım.Sen ne ayaksın oğlum?!

-Yalın sakin.

Artık bezmişcesine çıkan sesim ilgiyi tekrar üstüme toplamıştı.

-Bu benim ve Adel'in arasında Yalın Kara.Şimdi çeneni kapat ve yerine otur.

-Emir tepemin tasını attırma.

Emir göz devirip kafasını tekrar bana çevirmişti.

-Adel baban yokken neler yaşadığını en iyi sen biliyorsun.Nasıl devam edeceksin?Ne zamana kadar Yalın'la yaşayabileceksin?

-Bilmiyorum Emir,belki sonsuza kadar belki de bir kaç sene hiçbirşey bilmiyorum.Ama bence şuan bunu söylemenin tam sırası.

İkiside merakla bana bakıyordu.Babamın hayatta olduğumu söylemek zorundaydım.Eninde sonunda öğreneceklerdi.Fısıltı gibi çıkan sesimle konuşabilmiştim.

-Babam yaşıyor..

-....

Emir'in şaşkınca yüzüme bakışı beni germişken ürkek bakışlarımı Yalın'a çevirdim.Gözlerinde hayal kırıklığını ararken beklediğim ifadeyi bulamamıştım.Daha sonra birşeyler yaşayacağımızı biliyordum.Ama o anın bu an olmadığını biliyordum.Dışarıdan gelen kulak tırmalayan araba lastiği sesleri odak noktamızı değiştirmişti.Birden yükselen silah sesleriyle dışarıya çıkmaya yeltenlenirken Yalın buna engel olmuştu.

-Adel kızım nerdesin??

-BABA?

Hızlı adımlarla kapıya ulaşmıştım.Kapıyı açtığımda karşımda babam ve neredeyse tüm adamları duruyordu.Yalın'ın korumalarından birkaçı ise yaralanmış bir şekilde yerde yatıyordu.

-Baba ne yapıyorsunuz siz?

-Gel buraya Adel eve gidiyoruz.Umut para çantasını ver şu Yalın bozuntusuna.

Babama doğru adım attığım sırada koluma değen ellerle olduğum yerde kalmıştım. Gözlerim Yalın'ın sert yüzünde takılırken Yalın babamla teması kesmiyordu.Kendini sıktığı çenesinden belli oluyordu.

-Nereye gidiyorsun Adel?

Öldürücü bakışlarına maruz kalıp küçük çocuklar gibi kafamı eğmiştim.Yalın'ın sert ve gür sesiyle olduğum yerde korkuyla irkilmiştim.

-NEREYE GİDİYORSUN BENİ BIRAKIP!!

-Y-yalın sadece babamla konuşmak istedim.Seni bırakmıyorum bak burdayım.Canımı acıtıyorsun l-lütfen kolumu bırak.

Kolumu sıktığını yeni farkeden Yalın hızlıca elini gevşetip benim bile zor farkettiğim bir şekilde yavaşça ovalamıştı.

-Baba ben burada mutluyum lütfen izin ver kalayım.

-Adel!Seni bu zamana kadar üzmedim ama şu haline bak kendini benim yerine koy kızım ben senin saçının teline kıyamazken sen bacağından vurulmuşsun. Yıpranıyorsun burada.Hadi gel evimize gidelim annen bekliyor.

Doğruydu burada yıpranıyordum.Hergün faklı düşüncelerle boğuşuyordum.Son günlerde gördüğüm kabuslarda cabasıydı.

-Baba lütfen yalvarırım izin ver burada kalayım.B-ben Yalın'ı seviyorum.Onsuz yapamam.Ama sensiz de yapamam.Yalvarırım müsaade et kalayım.

-Adel kızım neler diyorsun nasıl bu adam için yalvarırsın!

-Baba seviyorum ben onu.

-Adel git..

-Ne Yalın ne diyorsun sen?

-Git içeri geliyorum bırakmıyorum seni merak etme.

-Yalın babamla konuşmalıyım.

Yavaşça babamla aramdaki mesafeyi kapatım ona sıkıca sarıldım.Kimsenin duymamasını ümit ettiğim bir fısıltıyla konuştum.

-Herkes hayatıma bir su damlası gibi damladı.Ama o en berrak ve güzel olanıydı.Lütfen baba..

Evvet geri geldim.Okuldan vakit bulamıyorum böyle vakit buldukça atıyorum.Eğer fikirlerinizi belirtmek isterseniz instagram:: diclee.ks