ADELYA

Bölümcük 25

Yalın evden gideli sadece 2 saat olmuştu ama ben sıkıntıma çözüm bulamamıştım.Enes'e,Emir'e evdeki neredeyse herkese bulaşmıştım.Şimdide oturmuş telefonda oyalanıyordum.Daha fazla dayanamayıp Yalın'ı aradım.

-Yalın.

-Efendim sevgilim.

-Ben evde çok sıkıldım.

-Sıkılacağını tahmin etmiştim.Ama şuan cidden çok yoğunum gerekli dosyaları imzalayıp bir kaç mekana uğrayacağım.Elimden geldiği kadar acele ediyorum.

-Ben de gelsem?

-Ha ne dedin?

-Yanına gelsem şirkete.

-Adel bunu bende çok isterim ama bacağın..

-Yalın sargıyı çıkarttım ya.Üstüne basabiliyorum.

-Çok mu istiyorsun?

-Evet lütfen geleyim.

-Tamam.Ben şimdi şöföre haber veriyorum o seni getirsin.

-Görüşürüz sevgilim.

-Görüşürüz.

Telefonu kapattıktan sonra büyük bir heyecanla yukarı çıkıp giyindim.Gündelik bir elbise giyip çıkarmıştım.Bugün biraz farklı olmak istiyordum.Sade siyah vücudumu saran bir elbise giyip siyah topuklularımı giydim.Saçlarımı açıp taradıktan sonra birazcık düzleştirdim.Basit ve sade bir makyaj yapıp odadan çıktım.Yanıma siyah deri ceketimi alarak evden çıktım.Arabaya binerek heyecanla yolu izlemeye başladım.Araba durunca şöföre teşekkür edip hızlıca indim.Büyük ve gösterişli kapıdan girip yavaş adımlarla  asansöre yöneldim.Yanımdan gelen sesle kafamı diğer tarafı çevirdim.

-Sizi daha önce bu şirkette görmedim.Kimsiniz?

-Sizi pek ilgilendirdiğini sanmıyorum.

-Hadi ama sadece soru sordum.Bu şirketin sahibi benim arkadaşım.Belki sana torpil yapabiliriz.

Aklıma gelen sinsi planla yanımdaki yabancıya bakışlarımı çevirdim.Asansöre binerken sahte bir heyecanla konuştum.

-Gerçekten arkadaşın mı?

-Evet.

Cevap verirken gideceği katın numarasına basmıştı.Yalın'ın arkadaşı olduğuna göre o kata gidiyordu.Sahte heyecanımı devam ettirerek konuştum.

-Bana torpil yapar mısın?

-Eğer bir randevuya çıkarsak neden olmasın?

Asansör durunca sesimi alaya bürüdüm.

-O senin arkadaşın var ya..

diyerek azıcık yaklaştım.Nefesim yüzüne çarpıyordu.Anın zevkiyle aval aval bana bakıyordu.Cümlemin devamını duymak istercesine konuştu.

-E-evet?

Sesimi sertleştirirken konuştum.

-Benim sevgilim!

Şaşkınlıkla açılan ağzını kapatıp fısıldayarak konuştum.

-Eğer şerefsizliği bırakırsan sana torpil geçebilirim.

Gülümseyerek önüme dönüp yürümeye başladım.''Yalın KARA''yazısını görünce içeri girdim.Yalın beni görünce gülümsedi.Daha sonra vücudumu süzünce gülümsemesi soldu.Koltuğuna astığı ceketini alıp hızlıca yanıma gelmişti.Ceketi üzerime geçirip kendi koltuğuna oturttu.

-Yalın ne yapıyorsun ya?

Beni umursamışa benzemiyordu.Kendi kendine konuşuyordu sanki.

-Azıcık daha açık giyinseydin beni kıskançlıktan öldürseydin.Hatta vazgeçtim kumaş parçasıyla sokağa çıkıp beni direk canlı canlı mezara soksaydın.

Yalın'ın yanaklarını sıkıp çocuklar gibi konuştum.

-Oyş kıskandın mı sen?

Bana ters bir bakış atmıştıki kapı açıldı.Yalın kendini düzeltirken ben de göz devirip diğer tarafa döndüm.Asansördeki 'MAL' gelmişti.

-Hoşgeldin Oğuz.

Oğuz keyifden uzak bir sesle konuşmuştu.

-Hoşbuldum.

-Tanıştırayım bu sevgilim Adel.Adel bu da Oğuz.

-Biz tanıştık sayılır.

dediğimde Oğuz aniden bana bakmıştı.

-Nasıl yani?

-Odanı bulmama o yardım etti.

Yalın memnunmuşcasına gülümsedi.

-Oğuz sen burdasın o zaman biz çıkıyoruz.

-Tamam kardeşim.

Yalın beni kolunun altına almış ve öylece asansöre binmiştik.Asansör giriş katında durunca ben çekilmeye çalışmıştım ama Yalın engellemişti.Ve böylece asansöre bakanlar dönüp tekrar bakıp bir daha gözlerini çekmiyordu.