ADELYA

Bölümcük 17

Gördüğüm kabusla uyanmıştım.Kaç saat olduğunu bile bilmiyorum uyandığımdan beri Yalın'ı izliyorum.Uyanıkken tüm heybetiyle herkesi ürküten sevgilim uyurken adeta bir iyilik perisi gibi masum.Yalın'ın rüyada olsada beni bırakması üzülmeme yetmişti.Şimdiyse dakikalar birbirini kovalarken uzanıp beni üzenle teselli buluyordum.Hayatımda zevk aldığım çok şey yoktu.Fight clublerde olmazsa olmazımdı.Doktor bana kavga edemeyeceğimi edersem ani bir  hareketle kemiğimin yerinden oynayabileceğini söyledi.Sonuç olaraksa ya felçli kalırmışım ya da ölürmüşüm.Ve birde Yalın'a söylemek istemediğim birşey var.Hamile kalamam.Eğer hamile kalırsam bebeğimin minik bedeninin ağırlığını taşıyamazmış kemiğim.Hamile kalmak istemiyordum zaten en azından şimdilik.Korkularım vardı.Kuzenim doğum yaptığı zaman çok canı acımıştı ve bu yüzden bayılmıştı.Doktorlar anneye güvenip normal doğum yaptırmışlardı.Ani bayılması sonucunda bebeği zorlanarak almışlardı ama nefessiz kalan minik bedeni fazla dayanamayıp çoktan terketmişti bizi.Her türlü acıya katlanabileceğimi düşünen ben buna dayanamayacığımı biliyorum.Bu yüzden hamile kalmaktan yana değilim.

-Uyanmışsın Adel.

-Kabus gördümde birazcık.

-Çok mu kötüydü?

-Beni bırakman kötüydü tabi.Ama midemde kanserin yayılması o kadar kötü değildi.

-Ben mi seni bırakmışım?Çok komik bir kabus.

-Ya evet ne demezsin midemdeki kanser yüzünden çöküyorum sende benim bu halimi görmek istemeyip gidiyorsun.

-Bırakmam ben seni Adel.

-İstersen dene Yalın.

Beni kuvvetli kollarının arasına alıp sıkıca sarıldı.Çalan kapıyla benden ayrılıp yataktan çıktı.

-Yalın basın açıklaması için gelmeye başladılar.

-Tamam Enes geliyoruz.

Enes Yalın'ı onaylayıp gitmişti.Sesi biraz kötü geldi ama neyse işimi halledip dertleşirim ben onunla.Yalın giyinmem için tembihleyip kendi odasına geçmişti.Gündelik dizimin üstünde olan bir salaş elbise alıp giydim.Sargıda olmayan ayağıma babetimi giyip aynanın karşısına oturdum.Saçlarımı dağınık ama bir o kadarda şık duran bir topuz yapıp hafif makyaj yaptım.Hazır olduğum zaman yavaş adımlarla aşağıya indim.Malum ayağım hala sargıda.Yalın'ın yanına gidip yavaşça koluna girdim.Misafirleri evin bahçesinde ağırladığımız için kapıdan geçip arka bahçeye çıktık.Tüm kafalar bize dönerken Yalın'da bende istifimizi bozmadık.

1 SAAT SONRA

Sorulan soruların çoğunu cevaplamıştık.Yalın hayranlarına beni rahatsız etmemeleri konusunda uyarı yapmıştı.Uzun süre konuşmayan ben arada sorulanlara cevap veriyordum.Soru sormak için el kaldıran birine Yalın müsaade etmişti.

-Yalın bey bu seferki sorum Adel hanıma.Adel hanım sizi sürekli ringlerde görüyorduk.Uzun süre ortadan kaybolmuştunuz fakat geçen haftalarda tekrar ringteydiniz.Bazı sportmenler performansınızda bir gerileme olduğunu düşünüyor sizin bu konuyla ilgili bir açıklamanız var mı?

-Evet var.Uzun süredir yoktum.Çünkü bilirsiniz insanlarla kavga ettikten sonra toparlanmak için belirli bir süre vardır.Ben bu süreyi kısaltıp ard arda ringe çıktım ve ister istemez vücudum yorgun düştü.Uzunca bir dinlenme vaktinden sonra yine ringlere çıktım.Kendimde gerilediğimi hissedebiliyorum ama bunu umursadığım söylenemez.

-Peki Adel hanım.Ama aklıma birşey takıldı neden umursamamayı tercih ediyorsunuz?

-Dinlenmek için sadece yan gelip yatmak yetmez.Spor çalışmalarına devam etmeniz gerekir.Ben spor çalışmalarına biraz ara verdim.Tekrardan başlarsam eskisi gibi olacağımı biliyorum çünkü bunu binlerce kez yaşadım.Asıl sonuca varırsak fight clublerin tozlu sayfalarında adımın geçmesi bile bir gurur.Çünkü bırakıyorum.Bundan sonra Adel Derin bir dövüşçü değil normal bir birey olarak hayatına devam edecektir.

Basın mensuplarından şaşırmışcasına sesler yükselirken Yalın güven verircesine elimi sıktı. 

-NE NASIL BIRAKIRSIN FİGHT CLUBLERİ!

-Emir?Senin burda ne işin var!?