Gönül Kuşum

4- Haritadaki En Güzel Şehre Göz Kırpan Kız

Bodrum.

Ah Bodrum!

Güzel ülkem Türkiye'min en güzel yerlerinden biri! Canım Bodrum!

Canıgönülden hemşire olarak çalışmak ve hayatımın geri kalanında yaşamak istediğim yer Bodrum!

Tercih listemde en başa kendisine yer buluyor Bodrum.

Gelmesini çok istiyorum ve ilk sıraya Bodrum'u yazıyorum.

Laptopumda açtığım diğer sekmeyi tıklıyorum, Muğla'yı gördüğüm an, haritadaki en güzel şehre göz kırpan kız oluveriyorum. "Yazdım seni, inşallah gelirsin!"

Mutlulukla haritadaki şehirlere bakıyorum. "Kızım?" diyor annem. Kapının girişinde bana bakıyor.

"Sabah sabah ne yapıyorsun?" diyor ve yanıma gelip bilgisayar ekranına bakıyor.

Saçıma taç niyeti ile taktığım mor, üzerinde minik minik siyah yıldızlar bulunan uyku bandına bakıyor, "Rüyanda mı gördün kızım? Ne bu acele?" diyor annem. Başımı kaldırıyorum ve kısa bir an anneme gözlerimi kısarak bakıyorum. Annem iyice eğilerek yüzüme bakıyor ve geri doğrulup "Pü, Allah seni kahretmesin! Daha yüzünü bile yıkamamışsın, çapakların duruyor." diyor. Bakışlarım bilgisayar ekranında geziyor.

"Tamam anne, yıkarım birazdan" diyorum. Annem mutfağa giderken bende tercih listesini kaydetmeden çıkıyorum ve laptopu kapatarak elimi yüzümü yıkamaya gidiyorum.

***

"Hayırdır abla, erkencisin?" diyor Ebrar. Üstümde değiştirmeye gerek duymadığım şeker pembesi uzun kollu pijama takımımı işaret ediyor gözleriyle.

"Kahvaltı yapacağım" diyorum. "Esas sana hayırdır? Okul da yok bugün, bu gülcemâlini neye borçluyuz?" diyorum. Karşımda oturuyordu Ebrar. Benim gibi o da pijamalarını çıkartmamış.

"Acıktım."

"Kavga etmeyin" diyor babam bala uzanırken.

"Etmiyoruz."

"Etmiyoruz."

Gülerek kahvaltımızı yapmaya devam ediyoruz.

***

Tercih dönemi biteli birkaç gün oluyor sevgili okur.

Tercihlerimi gelişigüzel yaptığım için, içim bir hayli rahat. Puanım da yüksek olduğu için, Bodrum'un geleceğine dair içimde en ufacık bir şüphe yok. 

Geçenlerde A101'den aldığım instant mayayı çıkarıyorum ve internetten baktığım pizza yapımı tariflerini not ettiğim defterde yazan malzemeleri tek tek tezgahın üzerine bırakıyorum. Ben çoktan hazırım.

Ebrar'la pizza yapacağım bugün. Abla- kardeş kaliteli zaman geçirelim dedim, "Ebraaaarr! diye içeriye doğru bağırıyorum. Nerede kaldı bu kız? Yarım saattir hanımefendinin keyfini bekliyorum.  Ve ben, beklemeyi hiç sevmem.

"Geldim." diyor Ebrar mutfak kapısından içeri girerken. "Ne bağırıyorsun?" Gözlerimi kısarak bakıyorum, "Yarım saattir seni bekliyorum" diyorum elimdeki mutfak önlüğünü Ebrar'a uzatırken. Tip tip önlüğe baktıktan sonra elimden nihayet alıyor ve önlüğü giyiyor. "Gerek var mıydı bu önlüğe?" derken. "Evet" diyorum. Ebrar bana bakıyor kısaca, üstümdeki üzeri meyve baskılı kırmızı mutfak önlüğüne, ardındansa sanki temizlik yapacakmışım gibi topladığım saçlarıma ve başıma bandana gibi sardığım annemin eski tülbentine bakıyor.

"Çok mu güzelim?" diye soruyorum Ebrar'a göz kırparken. "Ya, çok!" diyor Ebrar ve ardından, "Nasıl yapacağız?" diye soruyor. Malzemeleri elime aldığım tahta kaşıkla gösteriyorum ve sanki televizyonda, yemek programında yemek yapan bir aşçı havasına girip,  Ebrar'a tanıtıyorum.