Until the End

VII

Today is Saturday, luckily I don't have any sched sa school today but unfortunately ang daming tambak na assignments at kailangan i-review.

Eto ako ngayon, nakikipag staring contest sa mga libro ko, I don't know how to and where to start. Wala pa ko nasisimulan pero pakiramdam ko sasabog na utak ko.

Kumuwa ako ng isang book habang nakatakip yung isang kamay ko sa mata ko, surprise kunwari kung anu unang subject ang ipapasok ko sa utak ko. PerDev yung nakuwa ko, medyo madali lang to. Masimulan na nga.

(after 3 hrs...)

"Bro, you there?" napatigil ako sa pagbabasa, nagsalita kasi si Darren mula sa kabilang kwarto.

"Yes man, why?" sagot ko.

"just cheking you bro, if you're still breathing." sweet naman ng brobro ko hahaha ano naman kaya iniisip neto na binabalak ko.

"Thanks Darren, but yeah I'm still talking to you meaning I'm still alive. There's nothing to worry about, Bro." pag-a-a-sure ko sa kanya.

"Okay Bro, just text or shout if you need any help."

After that bumalik na ko sa pagrereview naka 2 subject na ko na nareview tas 3 assignment na natapos, after 3 hrs ha. 5 na nagagawa ko, hmmm am proud of myself, am so productive today hehe.

Kumuwa ako ng isa pang book na re-review-hin.

"Francine" nabigkas ko nang nabasa ko kung anung libro to. Philippine History. Sa pagkakatanda ko favorite niya tong subject na to.

Ibang klase taste niya, ang boring kaya neto. Sinimulan ko na basahin yung mga need kong aralin. Wala pa sa kalahating minuto na bo-bored na agad ako. More on memorization kasi dito sa pagkakaalam ko eh kaya ayun mas pabigat sa utak yung mga kinakabisa mga date,place, names hays ang dami.

Nang maka magiisang oras na, sinukuan ko na si PhilHistory, pakiramdam ko talaga sasabog na utak ko eh kaya I decided to take a break. Ipahinga ang utak ko ang ibig kong sabihin, pati pala ang mata ko hehe makaidlip muna......

"Mommy, gumising ka pls. Dad bumangon kayo. Parang awa niyo na, wag niyo ko iwan."

No please, di ko kakayanin mag-isa.

"Sorry Koy, it's too late.Masyadong madami nang dugo ang nawala."

Nanghina ako sa mga narinig ko mula kay Doc Chavez.

"No, Tito please, do something! Magdodonate ako ng dugo tas maghahanap pa ko ng donor please."

Binigyan lang ako ng iling ni Doc Chavez, di ko na alam gagawin ko, my tears keep on falling. Biglang nanghina ang tuhod ko kaya napaupo na ko sa sahig.

naramdaman ko na lang na may kamay na humahaplos sa likod ko.

"Koy, I'm very sorry."
boses palang kilala ko na kung sino to, ayaw kitang makita, bat andito ka pa.

"Please talk to me Koy."
Umalis ka na lang please. Lubayan mo na ko.

"Koy pl-----"

"What are you doing? Happy ka ba sa nakikita mo ngayon ha?!"

I can't hold back my emotion anymore. Yung galit at yung sakit.

"Koy di ko sinasadya, di-----"

"Stop it Maureen! Stop lying!" umalingawngaw yung lakas ng boses ko sa hall. Napaatras naman sakin si Maureen at napaluha din siya.

Kahit na may nangyari na, na ganito, di ko parin kayang makita na umiiyak.

"Just leave. Please, I'm begging you now to leave. Just leave." pagmamakaawa ko sa kanya, sinunod naman niya ko agad pero bago siya umalis sinabi niya na..

"I'm always here for you Koy."

"No, wag mo na kong babalikan Maureen." utos ko sa kanya.

Napatigil siya sa sinabi ko, pero mayamaya ay nagpatuloy na siya maglakad, umalis. Ako na lang, mag-isa nalang ako.

"Mom and dad comeback please."
Pagmamakaawa ko.

Kriiiingggg!Kriiiiiinggg!

"araayyy!" nakaramdam ako ng sakit ng ulo ko pagkagising, ang sakit din ng mata ko, pagdampi ko sa mata ko nalaman kong umiiyak nanaman ako.

"Ayoko na maalala. Lord, help me to move on. Let me forget that memory."

Ayoko na kada matutulog nalang ako yun lang ang papasok at papasok sa utak ko at ayoko na na gumising na umiiyak.

Napatingin ako sa ibabaw ng grand piano ko,

"Sana nanatili nalang tayong ganyan."