Ako si Beatriz Joy Ricafort, simpleng babae na ang pangarap sa buhay ay makontento. Pero kailan mo ba masasabi na kontento ka? Pag marami ka ng pera? malaki at maganda ang mala-mansyon mong bahay? o pag masaya ka na sa piling ng iba?
Para saakin mak...
"Bea, you'll be the representative of our team. Our investor will come tomorrow at ikaw ang inaasahan na makakapagtravel close ng deal" Sabi saakin ng manager namin, binigay na niya kanina ang presentation ko at gagamitin na files.
"Sige Ma'am makakaasa ka" maaga along pinauwi dahil irereview ko pa kung anong gagawin ko kinabukasan.
Hindi nakalagay kung sino ang investor pero isa lang ang sure ko malaking ang iinvest nila sa kumpanya.
Kinabukasan maaga akong pumunta dahil 10:00 am ang start ng meeting. Nakarating na ang ibang investor pero ang CEO ng company nila ay wala pa.
Nagstart na kami inopen ko na ang gagawin na project so far maganda naman ang timpla nila.
"For last we would like to raise your investments for 10% cause our team wants to make this project into maximum funding to make it more easier at faster" naputol ang sinasabi ko ng bumukas ang pintuan at pumasok ang CEO nila.
Nagkakamali ba ako? Oo alam kong matagal na pero hindi ko parin nakakalimutan ang itsura niya. Pagkaupo niya ay diretso siyang nakatingin saakin. Nablangko ako, parang hindi man lang siya nagulat na nakita ako.
"Sorry did I interrupt you? Continue your speech" Sabi niya saakin, diretso lang siyang nakatingin saakin. Hindi ba siya nagulat na nagkita uli kami?
Naagaw ng atensiyon ko ng nagsenyas si Ma'am na ituloy na ang sinabi ko.
"As I say o--our team would like to-- to I mean raise your investments to 10% more--" putol putol ang salita ko, bakit naman Bea ayusin mo.
"Is our investment isn't enough?" Tanong niya.
"No Seno-- I mean sir we just want to make this project much easier and faster" pagkasagot ko ay sinara niya na ang folder at tumayo.
"Okay then it's close Ms. Ricafort" pagkasabi Nita ay umalis na siya, sumunod sakaniya ang iba pang investor.
"Congratulation Bea, another project has been closed" niyakap ako ng Manager namin pero imbes na magsaya, kinabahan ako hindi ba ako nagkakamali. Siya yun sigurado ako, siya si Kenjie.
Nagcelebrate ang team namin pero hindi ako sumama dahil kanina ko pa inaabangan si Kenjie rito sa ground floor.
Hindi para maghabol kung hindi para mag sorry.
Kenjie POV
After I saw her, I realized she doesn't change like before we met.
After all, after 5 years of searching I finally found her. Yes, 5 years started the day she went back here without any goodbyes.
Flashback.....
As I enter our mansion I go immediately into her room. I brought her a bouquet of flowers, I miss her so much. Yet it's just 3 days of having my life without her.
"Señor, Bea no estaba allí. Ella regresa a Filipinas porque su madre tuvo un accidente"(Translation: Senor, Bea wasn't there. She go back to the Philippines because her mother got on an accident.) What!!! an accident. Fuck
"Desde cuando?" (Translation: Since when?) Is she going back here? Wait the fuck, I just felt like I'm going to cry. No, no not in front of her.
"Since yesterday Señor" I'm going to find her immediately. I call from the airport to get me a ticket but they say, they cancelled all the flights since the weather is bad.
I'm stuck. I go back to my beer counter and get a glass of polish vodkha. I just want to be wasted. Why did she left me without any word? I understand the situation but fuck.
I'm started to cry like a three years old boy. And I hate it, she make me go crazy. I'm losing my mind. I shattered all things I saw. Until my eyes landed in the couch where I place the bouquet.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
I throw it in the trash can. I'm going to find, this can't be the ending for the both of us.
Beatriz Joy POV
Nakitang kong pasakay na ng sasakyan si Kenjie kaya naman hinabol ko siya, pinigilan ko siyang makapasok.
"Oh Ms. Ricafort, is there anything you want to add?" Bakit siya ganun? Parang hindi niya ko kilala. Alam ko, kilala niya pa ako pero bakit ang gaan lang sakaniya tanggapin na wala na kami.
"Can we talk, in private" tumango siya at sumakay ako sa sasakyan niya. Wala na akong pakialam kung saan niya ko dalhin ang mahalaga makausap ko siya.
Tumigil kami sa isang park, dito ako pumunta dati. Umiyak ng umiyak at nagpakawala ng nararamdaman ko.
Umupo kami sa swing, parang familiar nitong moment na ito. Nangyari na Ito pero ang kasama ko ay si Lester.
"Do you still mad at me?" Tanong ko sakaniya. Umiling lamang siya.
"I'm sorry Kenjie, I left you without any permission. I regret it but my family needed me that time. Please forgive me" pero imbis na sagutin ay may iba siyang sinabi. Naiiyak na ako, siguro dahil sa wakas nakaharap ko na siya muli.
"Isn't it familiar, this place? Your crying and someone is beside you, to comfort you, to hug you. And that gives me a bullshit because that guy isn't me" nagulat ako ng makitang kalmado siya per may diin ang mga sinasabi.
"After I know that you left, I followed you but I got the ticket a day after you go. I searched for you in this whole fucking place and yet I found you in the arms of someone else" tinignan niya ako sa mata. "Isn't that funny? We didn't break up yet someone hold you away from me" nakita kong may luhang tumulo mula sa mata niya.
Nakita niya ba ako nung time na yun? Pero bakit hindi niya ko nilapitan dahil kasama ko si Lester? 5 years siyang hindi lumapit dahil lang sa nakita niya.
"That guy is my friend, he helped me when my mom got in the hospital. He's just a friend!" Naiiyak na ako, all along alam niya na kung nasaan ako pero pinili niyang hindi ako kausapin dahil sa selos.
Alam ko ako ang mali dahil umalis ako pero pinagmukha niya akong tanga. Pinaniwala niya akong wala ng pag asa.
"But I still hate it, you left me without any word. What do you want me to say? " Masakit makita na umiiyak siya pero kasalanan naming dalawa.
Hindi ito dahil kay Lester, may mali saamin na kailangan ng putulin
