KARANLIĞIN GÜNEŞİ

18.bolum

  Mustafa düşünmeye devam ederken nefes hala şoktaydı. Çoçuk için sormamislardi bile.

Nefes Kaleli

Merdivenlerden hazanin  sesi gelmesi ile oraya baktım. Koşarak Tahire gidiyordu. Giderek ona sarılınca sinirle cirpinmaya başladım.

Nefes:dokunma kocama.

Deyip bağırdım aşırı sinirlenmiştim. Tahire en ayrılıp bana baktı.

Hazan:senin yüzünden ölecek olan kocan.
Nefes:kes sesini kandırdın beni.
Hazan:yalancı.

Diyerek bana saldıracak iken sultan hanım kolundan tuttu. Mustafa abinin bagirmasiyla herkes sustu.

Mustafa:eğer erkek torun vermezsen bu sefer elimden kimse alamaz sizi.

İşaret barınağını sallayarak yanıma geldi. Sonrada adamlara bırakmalarını söyleyip yukarı çıktı. Adamlar bıraktığı gibi yerde emekleyerek tahirin yanına gittim.

Yanına geldiğimde sıkıca sarıldım ona.

Nefes:çok korktum.
Tahir:bende. Seni kaybetmekten.

Ondan ayrılıp yüzünü avuçlarimin içine aldım.

Tahir:hazır mısın
Nefes:b bilmiyorum.

Yanımda biten bölge ile arkama baktım hızla. Asiye ablayı görmem ile kaslarimi catip ona baktım.

Asiye:ben sizden çok özür dilerim.

Ona bakmadan direk Tahire döndüm.

Nefes:odaya çıkalım
Asiye:nefes.
Nefes:ne var?
Asiye:bir dinle lütfen.
Nefes:mümkünse sesini duymak bile istemiyorum abla.

Diyerek tahirin elinden tuttum. Merdivenlerden yukarı çıkarken Murat'ın dediği şeyle şaşkınlık ile Asiye ablaya döndüm.

Murat:abim yengemi oğlu ile tehdit etti. Yengem o yüzden seni aradı.
Nefes:ne?
Murat:evladı tehlikedeydi yenge mecbur kaldı.
Nefes:t Tahir bunu yapmış olamaz demi.
Tahir:yenge doğru mu?

Asiye abla ağlayarak başını sallaması ile koşarak ona sarıldım.

Nefes:ben çok özür dilerim abla. Bilmiyordum.
Asiye:asıl ben özür dilerim nefes.

Göz yaşları omzunu ıslatıyodu. Bir insan bu kadar canı olamazdı kesinlikle. Bir evlat anne ile sınanmaz.

Asiye abladan ayrılıp Tahire baktım. Çok sinirliydi.

Tahir:bu kadarını yapamaz.

Demesiyle arkasini dönüp yukarı çıkmaya başladı. Bende arkasından kostum.

Kapının önüne gelmesiyle daha hızlı kosup kolundan tuttum.

Nefes: Tahir dur. Delirdin mi sen?
Tahir:evet nefes en son delirdim. Bu kadar ileri gidemezdi.
Nefes:Tahir biliyorum çok kötü ama ben seni kaybetmekten daha çok korkuyorum.

Deyip gözlerine baktım. Bana çaresiz bir şekilde bakıyordu.

Nefes:ben o korkuyu tattım Tahir lütfen odamıza gidelim hadi.
Tahir: ben neden sana hayir diyemiyorum.

Deyince gulumseyip sarıldım ona. Birlikte en üst kata çıkıp odamıza girdik. Artık tek tahirin odası değil benimde odamdi.

İçeriye girmek ile burnuma gelen o guzel kokuyla gözlerimi kapatıp kendimi bıraktım kokuya.

Tahir: ne oldu.
Nefes: çok güzel kokuyor.

Deneme siritti. Birlikte yatağa yatıp sirtimizi yatağın başlığına dayayıp  oturur pozisyona geçtik. Tahire sarilmaya devam ediyordum.

Tahir:nefes?
Nefes: efendim?
Tahir:şey çocuk mevzusu hakkında ne düşünüyorsun?

Demesiyle rahatsızlanan yerimde kipirdadim. Asiye ablanın konusu ile bu konuyu unutmuştum.

Nefes:bilmiyorum. Ama kurtulduk benim için en önemli şey o.

Deyip yanağını okşadım.gülümseyerek baktı bana.

Tahir:çok seviyorum seni.
Nefes:ben de seni.

Deyip göğsüne yaslandım.

Tahir:nefes çocuk istiyor musun?

Demesiyle sustum cevap vermedim. İstemeden bile olacaktı bu.

Tahir:istemiyorsan ab-
Nefes: istiyorum.

Yalan söylemiştim. İstemiyorum dersem kötü şeyler olacağını biliyordum. Benim rizam olmadan dokunmadı bana. Dokunsaydi imam nikahı dan sonra dokunurdu.

Tahir:gerçekten mi?
Nefes:hı hı!

Deyip daha sıkı sarıldım. Oda saçımı okşayıp opuyordu.

İçeriye Asiye ablanın girmesiyle ayrıldık.

Asiye:şey Tahir,Mustafa seni çağırıyor.

Demesiyle Tahire baktım. Yine ne diyecekti acaba. Yataktan kalkıp dışarı çıkması ile Asiye abladan cikacaktiki seslenmem ile durdu.

Nefes:biraz konuşabilir miyiz?

Demem ile korku ile bana baktı.

Nefes:kötü birşey değil. Sadece konuşmaya ihtiyacım var.

Gülümseyip kapıyı kapattı. Yanına oturup ellerimi tuttu.

Asiye:anladın demi?
Nefes: neyi?
Asiye:Tahire sevdalı olduğunu.

Utanıp başımı egdim.

Asiye:uyanma hemen,hem nasıl söyledin?
Nefes:yatağın altında.
Asiye: ne? Yok artık. Benim bildiğim yatakta olurda bu işler siz çok utanıklı çıkmışsınız.

Demesiyle gözlerimi portletip omzuna hafifçe vurdum.

Nefes: e yok artik abla. Yok öyle birşey.
Asiye:e sen dedin.
Nefes:ama bizim yatağın altında olma nedenimiz farklıydı.
Asiye:hee anladım ben onu. Fantezi diyorsun.

Deyip kahkaha atınca ben sinirle baktım ona.

Nefes:hayır,Mustafa abiydi.

Demem ile kahkahası yarım kalmış bir şekilde baktı bana. Üzgün bir şekilde kafasını eğdi.

Nefes:bizi aramaya gelmişti. Biz de yatağın altına saklandık.sonra işte bulamayınca çıkıp gittiler. Sonra bende... Aman öyle işte.

Deyip derin bir nefes aldım.

Nefes:kurtulduk derken öz babamın bize ölüme getireceğini bilmiyorduk tabi.
Asiye:keşke aramalarım seni.
Nefes:abla oğlun söz konusuydu.
Asiye: sen çok iyi kalpli bir insansın.
Nefes:sende.

Deyip sıkıca sarıldım ona. Ablam gibiydi. Annemin yokluğunu hissettiriyordu bana.

Dışardan çığlık sesi gelmesi ile gözlerimi fal tasi gibi acip Asiye abladan ayrıldım.

Telaş ile ona bakarken odaya Dila girdi bir hısınla.

Nefes:Dila?
Dila:yenge yetiş abim .....