Substitute Bride(Completed)

Chapter 6

*Rheanne's POV*

Tatlong linggo na ang lumipas simula nang mangyari iyon.
Iyon din ang naka pag bago ng buhay ko.
'Yong mundo kong magulo ay mas lalo pang nagulo.

Ken didn't believe me that he's the father of my baby. Same with his family and my family.

It's like a hell to me this past few weeks. It means nag isang buwan na ako dito sa bahay niya bilang asawa.

*Flash back *

Minulat ko ng unti-unti aking mga mata.
A'san ba ako? Bakit andito ako sa hospital? Huling naalala ko nawalan ako ng malay sa cafe. Wait!.

Umupo ako at kinapa yung tiyan ko. Yung baby ko.

"Gising na siya." Napatingin ako sa mga taong nakapalibot saakin pero isa lang ang gusto ko'ng makita ang taong na'sa harapan ko ngayon.

"W-why? W-what happen to m-my baby?" Kinakabahang tanong ko. Sino bang hindi kakabahan sa mga reaction nila na parang nabagsakan ng langit at lupa. "Bakit ayaw niyo magsalita? Bakit ganyan ang mga reaction niyo? Pepe na ba kayo?"

They remain silent. Fuck! Nakakainis na ahh hindi naman sila mga pepe.

"Tell me! B-buhay ang baby ko d-diba?" Maluha-luha kong sabi. "Ken, tell me."

"Who's the father of that child?" Ken ask. Ano 'to? He's asking the father of his only child? Is he doubting me?

"You! Ano ba Ken ikaw ang ama ng batang ito so please tell me! my baby is alive, right?" Sa isang patak ng luha na nakita ko sa mga mata ni Ken ay siya ring pag agos ng luha ko. "Hindi maari!!! Buhay ang baby ko! Buhay si-" biglang pumasok ang doctor. Dali dali ko itong linapitan at tinanong.

"D-Doc how's my baby?" Pilit kong tanong. "Please tell me my baby is alive. Please!"

"I'm sorry mrs. Sean." Hindi!! Mga sinungaling sila!

"Hindi ako naniniwala sainyo doc!"

"Shhh. Stop crying mrs. Sean...." Tahan ng doktor saakin. "Makakasama sayong kalagayan ang ma stress ng subra."

"Doc.. Yung baby ko..." Sana nalaman ko ng mas maaga na buntis ako para di naging ganito edi sana mas nag ingat ako.
Sana hindi na ako lumabas ng bahay.

"Mr. And Mrs. Sean.... Condolence po." Hindi!

"The baby is gone."

Parang tinadtad ng kutsilyo ang puso ko sa sakit ng nalaman ko...

"H-hindi y-yung baby ko."

*End Of Flashback*

Yes, wala na 'yong baby ko dahil sa kapabayaan ko at Wala man lang akong kaalam-alam. Wala akong nagawa para sa anak ko. Nakulong na si Patrick dahil sa sinampang kaso si Ken. Ilang linggo pa lang siya sa tiyan ko pero kinuha na agad siya ng panginoon.

Siguro dahil sa subrang pabaya ako. Siguro di ako karapat dapat maging ina at siguro dahil wala akong kwentang tao.

"Mam naalala niyo na naman po ulit yung anak niyo?" Napatingin ako kay manang cicil. Matapos ang pangyayari na yon binigyan nila ako ng personal maid at yon ay si manang cicil. Hindi ko sinagot si manang bagkus ay pinunasan ko ang mga luhang dumadaloy sa mukha ko.

"Si Ken po manang?"

"Ahh kanina pa po umalis."

"Mabuti...Pag handaan niyo nalang ako ng pagkain manang nagugutom na po ako."