SAKLI DÜŞLER (TILSIM SERİSİ 3) (TAMAMLANDI)

SAKLI DÜŞLER 3. Bölüm

Merhaba canlar :)

Net bulur bulmaz hemen yüklüyorum bölüm :) umarım beğenirsiniz. Keyifli okumalar...

~~~

Sarsıntılar Sappho'yu uyandırmıştı. Ne zamandır yolda olduklarına dair bir fikri yoktu. Attan indirildiğini hatırlıyordu ama her şeyi bir kuyunun dibinden izliyor gibiydi. O kadar olay sonucunda niye uyanmadığını bilmiyordu ama artık uyumak istemiyordu.

"Geldik mi?"

"Uyandınız mı leydim? Bir an için öldüğünüzü düşünmüştüm."

"İşine gelirdi değil mi Dougal?"

"Pek sayılmaz leydim. Sizi kocanıza tek parça ve sağ teslim etmek isterim."

"Kocam ...neydi adı?"

"Eunan."

"Eunan nasıl biri?"

"Bunu kendiniz öğrenseniz daha iyi olacak sanırım."

"Beni almaya bile gelmeyen birini görmek istediğimden emin değilim."

"Malesef böyle bir ihtimal yok leydim. Tek diyebileceğim umarım suyun altını görebilirsiniz."

"Ben yüzme bilmiyorum. Yani ölmeye pek niyetim yok."

"Belki öğrenirsiniz leydim. Belki de gerek kalmaz. "

"Suya ihtiyacım yok."

"Her canlının ihtiyacı var."

"Sayendeuzun süre sudan kaçacağım. Görmekte istemiyorum altına bakmakta."

"Leydim..."

"Dinlemiyorum."

"Geldik."

Sappho kendisini konuşmaya kaptırdığından kalenin etrafını saran uzun duvarlardan geçtiğini farkedememişti. İnsanlar işlerini bırakmış at üstünde gelen yeni hanımlarına bakıyorlardı. Büyük kapılar açıktı ve yanlarında bekleyen eli mızraklı askerler başlarıyla Dougal'ı selamlamışlardı.

Sappho ileride uzanan kaleye o kadar dalmıştı ki etrafındaki hiçbir şeyi görmüyordu. Kale evlerden bir köprüyle ayrılıyordu. Köprü büyük bir gölün üzerindeydi. Bu göl kalenin etrafını sarıyordu. Diğer evlerde bu suyun etrafında kurulmuştu. Gölün yukarı kısmı büyük bir ormanın içinde kayboluyordu. Ağaçların ilerisinde ne olduğunu göremiyordu ama masallardaki lanetli kale önünde uzanıyordu adeta.

Kale geniş ve büyüktü. En tepesindeki odadanın penceresi dışında hiçbir açık kısmı görünmüyordu. Kalenin her yanını sarmaşıklar sarmıştı. Sappho bulunduğu yerden nasıl bir sarmaşık olduğunu göremiyordu. Ama bu kaleye ayrı bir hava katmıştı. Kalenin etrafında ona özel ufak bir orman vardı. Kalenin aşağı katlarını bu orman sebebiyle göremiyordu.

"Çok güzel."

Dougal attan inerken duyduğu bu sözler karşısında sevinmişti. Burayı sevdiğine göre kalma ihtimali daha yüksekti. Tabi lordlarına da bağlıydı bu durum. Dougal onu hiçbir duruma karşı hazırlayamamıştı. Her şeyde yalnız kalacağını biliyordu. Ona destek olmak için her zaman yanında olacaktı.

"Öyle leydim. Yeni eviniz."

"Pek sanmıyorum."

"Kocanız sizi bekliyor. "

"Onunla karşılaşmak istediğimden de emin değilim. "

"Ama..."

"Zaman değişti, güçlerim yok artık ve saldırıya uğradım. Şu anda kocam olacak adamla karşılaşıp yeni bir darbe almak istemiyorum. Biraz yalnız kalmak istiyorum."