E Çmendura

11

Ora e festes kishte arritur. Te gjithe ishin mbledhur aty. Aleksi, Aria, Kian dhe te gjithe miqte e tjere, por Izi mungonte. Ishin ne pritje te Rajanit. Kiani i kishte derguar adresen dhe ai duhet te ishte rruges.

- Po ajo nuk do te vije? - e pyet Kian Arian me ze te ulet.

- Nuk e di. Nuk me tha asgje, - i pershperiti dhe filloi te qeshte duke pare pas tij.

Kian u kthye dhe nuk mundi te thoshte asgje perpara asaj bukurie qe iu shfaq para syve. Vajza me e bukur ne syte e tij, Izi. Ajo po zbriste shkallet me elegance me fustanin e shkurter gold qe i tregonte shume mire format trupore. Mbi taka dhe dukej sikur po ecte si nje pupel. Floket i kishte lene serish te leshuara dhe te drejte, qe kombinonin shume bukur me fustanin e saj. Te gjithe ishin te shokuar ne ato momente. Hyrja e saj ishte e mahnitshme per te gjithe. Ky po qe ishte rikthim. Te gjithe iu afruan ta pershendesnin. Kian iu afrua prane veshit dhe duke qeshur i pershperiti:

- Te thashe qe vazhdon te mbetesh Izi im, - vetem Izi qe ai njihte do kishte bere nje hyrje te tille.

Izi buzeqeshi lehte. Ndihej vertet sikur ishte kthyer. Sikur ishte vetvetja.

- Dukesh e mrekullueshme, - i tha Aleksi duke i puthur doren.

- Faleminderit Aleks. As ti nuk mbetesh pas.

- Je bomb fare, Iz. Kjo po. Perfekt, - vazhdonte te thoshte Aria nderkohe qe Izi takonte miqte e saj te vjeter.

- Po vjen Rajan, - u degjua nje ze dhe te gjithe zune vendet.

- Surprizeee , - thane te gjithe njezeri kur Rajan hyri brenda.

Filluan te plaseshin zbukurimet. Rajan dukej vertet i lumtur edhe pse e priste dicka te tille, sepse ishte i preferuari i te gjithe shoqerise. Filloi ti takonte te gjithe me rradhe. Pasi mbaroi kishte mbetur Izi. Ajo iu afrua dhe i foli:

- Po mua nuk do me takosh?

- Izzz nuk mund ta besoj. U ktheve.. - e perqafoi fort dhe i beri nje rrotullim .

- Jam shume i lumtur. Nuk mund ta besoj qe je ketu.

- Hahha edhe une jam shume e lumtur qe jam ketu.

- Nuk po me besohet seriozisht.

- Besoje . Eshte ketu dhe eshte me e mire sec ka qene, - foli Kiani me buzen vesh me vesh.

- Haha normal nuk mund te ishte ndryshee.

Nderkohe erdhi torta.

- Heyy .. te dashur miq. Se pari ju falenderoj pafund per kete surpriz te mrekullueshme qe me bete. Jam shume i lumtur dhe ndihem shume me fat qe jam pjese e nje shoqerie si ju. Nje falenderim special shkon edhe per mbretereshen e mbremjes, Izinnn.
( Ne salle degjohen duartrokitjet.)
Me ne fund ajo u kthye mes nesh serish. Prandaj do doja qe te kisha nderin qe qirinjve t'i frynim bashke. Afrohu motra ime e vogel.

Izi qeshi dhe u afrua prane tij. Te dy u fryne qirinjeve dhe perqafuan njeri tjetrin.

- Edhe 100 vellai i madh !

***

- Cfare po ben ketu jashte? - pyet Izi Aleksin qe gjendej ne tarracen e lokalit.

- Nuk e di. Dola te merrja pak ajer.

- Te kuptoj.

- A je mire?

- Po shume mire. Bera mire qe erdha. Me paska marre malli.

- Me vjen mire. Mesa dukej je shume e lidhur me Rajanin.

- Poo ate e kam si vella te madh. Kemi shume kohe bashke. Me ka qendruar prane.

- Me behet qejfi.

- Edhe ti me ke qendruar prane. Je nje mik shume i mire Aleks. Faleminderit!

- Asgjee. Me duhet te iki tani.

- Do ikesh?

- Po. Kam shume pune neser dhe me duhet te clodhem.

- Ne rregull. Kujdesu per veten!

- Edhe ti Iz .. edhe ti!

Largohet qe aty dhe shkon te pershendese miqte, nderkohe qe Izit i bashkohet Kiani.

- Shyqyr.. mendova se nuk do ikte.

- Cfare problemi ke me te ?

- Asgje. Cfare mund te kem une me nje tip te tille ?

- Pse flet keshtu? Ai me ka thene se ishit miq.

- Ishim.. derisa erdhe ti.

- Cfare ndryshoi tani qe erdha une?

- Per kete do vazhdojme te flasim?

- Per cfare mund te flasim tjeter?

- Mund te flasim per ty pershembull. Se sa e mire je bere sonte. Se vazhdon te mbetesh Izi qe ke qene edhe pse nuk do, - vazhdonte te fliste duke qeshur dhe duke iu afruar.

Izi bente hapa pas deri ne momentin qe krahet e tij e mberthyen pas vetes.

- Ncc.. me mire mos te flasim per kete, - iu kthey Izi tashme e skuqur.

- Okej pra. Me mire mos te flasim fare pra ,- dhe afroi buzet e tij prane te sajat. E puthi.

#Aleks#

"Ndoshta nuk duhet te iki. Mos duhet t'i them te verteten sa jam ne kohe?! Eshte e sigurt qe mes tyre ka pasur dicka. Ndoshta e duan akoma njeri tjetrin. Por Izi nuk eshte si ai. Ajo eshte ndryshe. Jo nuk mund ta doje ate. Duhet t'i tregoj cfare ndjej sa jam ne kohe." - mendoi me vete nderkohe qe kishte dale nga lokali dhe u kthye per tu nisur te ajo serish.
Syte i shkuan te terraca ku ndeshi pamjen e padeshirueshme.
" Teper vone." -foli serish tashme i lenduar dhe i hipi makines duke u zhdukur qe aty.