(zawgyi)
"အဲ့ဒါ ငါ့ကုိမင္းအသိဆရာဝန္
တစ္ေယာက္နဲ႔မိတ္ဆက္ေပးပါ"
"အုိဆယ္ဟြန္း!!! မင္း႐ူးေနၿပီလား?
လုံးဝမလုပ္ေပးႏုိင္ဘူးကြာ!!!"
"မင္ေဆာ့ ငါ့မွာအကူညီေတာင္းစရာ
ဆုိလုိ႔မင္းပဲ႐ွိတာေလ"
"မင္းရဲ႕အ႐ူးလုပ္ရပ္တြက္ ငါမကူညီႏုိင္ဘူး"
"မင္ေဆာ့ရယ္ ငါကေရာ လုပ္ခ်င္လြန္းလုိ႔
လုပ္ရမယ္ထင္ေနလား "
ဆယ္ဟြန္းမ်က္ရည္ေတြပုိးပုိးေပါက္ေပါက္က်ကာ ငုိမိေတာ့သည္ ကေလးဖ်က္ခ်ဖုိ႔ဆုိတဲ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိ
ဘယ္ေလာက္ခက္ခက္ခဲခဲခ်ခဲ့ရတယ္မွတ္လဲ?
ရင္ဘက္တစ္ခုလုံးဓားနဲ႔မ်ွင္းထုိးေနတဲ့အတုိင္းပဲ
ဒီလုိမွမလုပ္ရင္လည္းမျဖစ္လုိ႔ပါ...
"ဆယ္ဟြန္းရယ္ မင္းစဥ္းစားပါအုံး
ဒါမင္းရဲ႕ကေလးေလးေလ..."
"ငါ့ရဲ႕ကေလးေလး ဟုတ္ပါတယ္
ငါ့ရဲ႕ကေလးေလးပါ ဒါမဲ့ အားလုံး
အဆင္ေျပဖုိ႔တြက္ ငါကုိယ္တုိင္ စြန္႔လႊတ္မွရမယ္"
"ဟာ~ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိမျပင္ေတာ့ဘူးလား?"
"ေမြးလာၿပီးမွ စြန္႔လႊတ္ရမွာထက္စာရင္
မေမြးခင္ကတည္းကပစ္လုိက္တာပုိေကာင္းပါတယ္"
"............."
ဆယ္ဟြန္းသူ႔ဗုိက္ကုိအုပ္ကုိင္ၿပီး....
"ငါ့ရဲ႕ကေလးေလးက ဗုိက္ထဲကတည္းက
လိမၼာလုိ႔ ေသခ်ာေပါက္ငါတုိ႔ထက္ေကာင္းမြန္တဲ့မိဘေတြဆီေရာက္မွာ "
"ပတ္ခ်န္းေယာလ္ကုိေပးမသိေတာ့ဘူးလား?"
"ဟင့္အင္း သူမသိတာပုိေကာင္းပါတယ္"
"ငါ ဘယ္လုိေျပာရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး"
"ငါမွာ ဒီတစ္လမ္းပဲေရြးစရာ႐ွိေတာ့တာမင္ေဆာ့ရဲ႕ မဟုတ္ရင္ အားလုံးဒုကၡေရာက္ကုန္မွာ .."
"ဟုိကေလးက ဘယ္ေန႔ေရာက္လာမွာလဲ?"
"တပတ္အခ်ိန္ေပးဖုိ႔ေတာ့ေျပာထားတယ္
အဲ့အခ်ိန္တြင္းငါအၿပီးလုပ္ရမယ္"
