(zawgyi)
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ေကာ္ဖီဆိုင္အတြင္း
ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာျခင္း
ဆိုင္ထိုင္ကာ ၿငိမ္သက္ေနၾက၏
သူတို႔ေရွ႕ကေကာ္ဖီေတြလည္း အေငြ႕
ေပ်ာက္ကာေအးစက္လို႔
ဒီလိုထိုင္ေနတာ နာရီဝက္ေလာက္ရွ္ိၿပီ
ဘာစကားမွမဆိုျဖစ္ၾကဘူး
"ေယာလ္ "
ဂ်ဳံအင္ဘက္ကေန စတင္ၿပီး
တိတ္ဆိတ္မူကိုၿဖိဳခြဲလိုက္သည္
"အင္း ေျပာေလ"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ အဲ့တုန္းက
ထြက္မေတြ႕ခဲ့မိလို႔ "
"မဟုတ္တာ ကိုယ္ဒယ္ဒီကသာ
ခါအီ အာ ဂ်ဳံအင္းရွီအေပၚကို
ဆိုးဝါးလြန္းတဲ့လုပ္ရပ္ေတြ လုပ္ခဲ့တာပါ"
ဂ်ဳံအင္ ေခါင္းငုံကာ ျပန္ၿငိမ္သြားသည္
"ေနေကာင္းတယ္မလား ဂ်ဳံအင္"
"ဟုတ္ ေကာင္းပါတယ္ "
"ဒီကို ဘာကိစၥနဲ႕လာတာလဲ အၿပီး
ျပန္လာတာလား အခုေရာဘယ္မွာ
ေနတာလဲ"
"အၿပီးေတာ့မဟုတ္ပါဘူး အတည္ျပဳ
စရာေလးရွ္ိလို႔ေရာက္ေနတာ ဟိုတယ္မွာ
ပဲတည္းတယ္"
"အတည္ျပဳစရာ? "
ဂ်ဳံအင္ေခါင္းၿငိမ္ျပလိုက္သည္...
"အခုသိသြားၿပီ အဲ့ေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္
ကိုေတြ႕ခ်င္ေနတာ သင္တန္းကို လာေသးတယ္ အိမ္ျပန္ၿပီေျပာလို႔ "
".ကိုယ့္ကို ဘာကိစၥနဲ႕ေတြ႕ခ်င္တာလဲ"
ဂ်ဳံအင္ အသက္ခပ္ျပင္းျပင္းရႈကာ
"က်ေတာ္အခုေျပာမွာေတြကို ေသခ်ာ
နားေထာင္ေပးပါ သားကို က်ေတာ္ျပန္
ေခၚခ်င္တယ္"
ထိုစကားေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္
ေၾကာင္အသြားသည္...
"ဂ်ဳံအင္ ဘာကိုေျပာတာလဲ ကိုယ္
နားမလည္ဘူး"
"ပတ္ဆယ္ခ်န္းဆိုတဲ့ က်ေတာ္
သားေလးကိုျပန္ေခၚခ်င္တယ္လို႔"
"ဆယ္ ဆယ္ခ်န္းက ဂ်ဳံအင္ သား!"
ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕ မဟာတရားအံၾသေနပုံကို
ၾကည့္ၿပီး ဂ်ဳံအင္ပါေၾကာင္ေနမိတယ္
