(zawgyi)
၅ လခန့္ၾကာေသာ္
"အတြင္းေရးမႉကင္ အျပင္မွာ
အကိုေလးခ်န္းေယာလ္ေရာက္ေနတယ္"
"က်စ္ လာျပန္ၿပီ ဟုတ္
က်ေတာ္သြားေတြ႕လိုက္ပါမယ္ "
ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္လာေျပာတာေၾကာင့္
႐ုံးခန္းအျပင္ မင္ေဆာ့ထြက္ခဲ့၏
"မင္ေဆာ့ "
"မင္း လာျပန္ၿပီလား ခ်န္းေယာလ္ "
"ငါေျပာခဲ့သားပဲ ဆယ္ဟြန္းရွ္ိတဲ့ေနရာ
မသိရမျခင္း ငါလာမွာလို႔ "
"ငါလည္းေျပာၿပီးၿပီေလ ဆယ္ဟြန္းရွိတဲ့
ေနရာ ငါသိတယ္ ဒါမဲ့ မင္းကိုေျပာမျပဘူးလို႔
"မင္ေဆာ့ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္
သူမရွိမွ သူ႕ကိုလြမ္းတက္ေနပါၿပီ
ငါ ငါသူမရွိရင္ ေနနိုင္မယ္မထင္ဘူး
ၿပီးေတာ့ အားလုံးကိုလည္း နားလည္ပါၿပီ "
"ဟင့္အင့္ သူခံစားရသလို
မင္းလည္းျပန္ခံစားလိုက္ပါ "
"မင္ေဆာ့ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္
သူရွိတဲ့ေနရာ ငါ့ကိုေျပာျပပါ
သူေက်နပ္တဲ့ထိ ေတာင္းပန္ပါမယ္ "
ဒူးေထာက္ရို႔က်ိဳးမတက္
ေတာင္းပန္ေနတဲ့ ခ်န္းေယာလ္
"မင္းျပန္လိုက္ေတာ့ ခ်န္းေယာလ္
ငါအလုပ္ေတြရွိေသးတယ္ "
"ေအးပါ ေနာက္ရက္မွ ထပ္လာခဲ့မယ္ "
ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ကာ ထြက္သြားတဲ့
ေက်ာျပင္ကိုေငးၾကည့္က်န္ခဲ့ရတာ
၅လတိတိရွိေနၿပီ.....
ဆယ္ဟြန္းရွိတဲ့ေနရာသိရဖို႔ တရက္မပ်က္
မင္ေဆာ့ဆီသူလာသည္
ဆယ္ဟြန္းရွ္ိကတည္းက မင္းအဲ့လို
ျဖစ္သင့္တာပါ ခ်န္းေယာလ္
အခုေတာ့ အားလုံးေနာက္က်သြားခဲ့ၿပီ
ဆယ္ဟြန္းဘဝေလး ေအးေအး
ခ်မ္းခ်မ္းရွိသြားၿပီကြ
"သားခ်န္း ဒီေန႕လာေသးလား မင္ေဆာ့"
"ဟုတ္ကဲ့ အန္ကယ္ "
အန္ကယ္က သက္ျပင္းခ်လိဳက္ၿပီး
"သားခ်န္းအျဖစ္ကို အန္ကယ္ မၾကည့္ရက္
ေတာ့ဘူး အားလုံးေျပာျပလိုက္ပါေတာ့ "
