AYNA

20. Bölüm ஜ Son

Bu bölümü yazarken final bölümü yazıyormuş gibi hissettim. Bundan sonrası için neler olacağına dair fikirlerinizi bekliyorum. Sezon finali, müthiş bir şekilde geri döneceğiz. Sizi çok seviyorum ailem. Bekleyin beni. Biraz uzun bir bölüm oldu. Bölümle alakalı düşüncelerinizi yazın, instagramdan da yazabilirsiniz.
(gonull.ozturkk)

Multimedya; Mira'nın elbisesi. (Böyle tür şeyleri normalde koymuyordum fakat artık koyayım dedim.)

Sena Şener - çirkin dünya

Keyifli okumalar, beklemede kalın!♡

-----

Tanrım acının rengini siyah olarak görüyoruz. Siyah gizler, siyah insanı ve acılarını gizler.

Acı sindi tenime, bu cehennemde acıyı bu kadar net hissetmedim.

Bir yudum daha, belki birkaç yıl daha. Bu oyun ne kadar devam edecekti bilmiyordum ama her geçen gün benden bir parçasını aldı. Keşke acıtmadan alsaydı, ruhumun kaldıramayacağı acıları omuzlarıma yükleyerek uçtu benden.

Bakın görüyor musunuz? Bugün birisi daha öldü ama sesini duyurmak istediğinin dışında herkes duydu.

Bugün büyük bir yangın çıktı. Yangında yanan bir tek ben oldum. Herkes kendini korumayı başardı.

Ruhunuz uçtu mu hiç? Ruhunuz bağıra bağıra sizden şikayetçi olduğunu söyledi mi? Bazı ruhlar sahiplerinden nefret eder. Benim ruhum benden ölesiye nefret ediyor. Ona iyi bir şey veremedim. Hep acıyı üfledim, bir yudum...

Bana acıyan ve acıtan bir şeylerin kalıcı olmadığını söylemişti. Acıların yerini zamanla yeni bir acı doldurduğu için o acıyı unutuyorduk, zamanla onun yerine de bir acı geliyordu ve acıyı unutturuyordu. Bu acının üstüne bir acı daha gelecek miydi? Kaldıracak mıydım?

İstanbul'a dün gece dönmüştük. Gözlerimi açtığımda bilmediğim bir arabanın içindeydim, Ata yanımdaydı. Kimin arabası olduğunu bilmesem de güvenli bir şekilde İstanbul'a döndük. Gecenin kaçında eve geldiğimi bilmiyordum. Gelir gelmez üstümdeki kıyafetlere aldırmadan odama geçmiştim, kafamı yastığa koyar koymaz düşüncelerimle boğuşmuştum, en sonunda uykuya teslim olmuştum.