OSL2: Shattered Heart of Mistakes

(2)

Chapter 2.

"May gusto ka bang kainin?" I asked Dave. Yes, Dave. I thank his parents for giving me another chance after what I did. Pero ang masaklap, I am no longer a Padilla.

Masakit man saakin, pero mas maayos na ito para naman makalapit lang saaking pamilya. I love them so much, that I would sacrifice everything I have.

"Yes, I would like to eat pork." Nagulat naman ako sa sinabi niya, Is he serious? Pork ang gusto niyang kainin, ang kilala kong Dave ay hindi masyadong nakain ng baboy at puro manok o di kaya gulay ang kinakain nito.

"No veggies?" I asked. Snap out of it Samantha, he is no longer the Dave you loved and caused pain before. He isn't the Dave you knew before.

Umiling lamang siya bilang sagot. Nagtungo ako sa kusina upang magluto ng adobo, sa mga nakaraang araw. Ito ang mga karaniwan na mga pinapaluto niya saakin eh.

Lumingon ako para makuha ang suka at toyo, laking gulat ko ng makita ko si Dave na nasa likod ko na agad at pinagmamasadan akong magluto.

Napaiwas ako ng tingin sakanya, aabutin ko na sana ang mga kailangan ko ng siya na mismo ang kusang nagbigay nito saakin. At nagkataong pang nagkahawak kami ng kamay, He smiled at me.

His smiles, makes me cry. Masaya siya ngayon kasi hindi niya alam ang nangyayari, Hindi niya alam na ako ang dahilan ng sakit niya noon na nagtulak sa sarili niyang kalimutan iyon at maging masaya.

"Yes, Mrs.Padilla. Positive that Mr.Padilla has an amnesia. After the car accident, his brain has been affected due to the extreme impact of his head." Nagulat ako sa sinabi ng Doctor, He has an amnesia?

Dave, why did you choose to forget everything? I want you to hate me Dave, I dont want you to love me again this time.

Lumabas ako ng room ni Dave at nakasulubong ko si Jon, He then again tapped my shoulders. "Sulitin mo na hanggang andyan pa, kasi pagwala na. Iiyak na ulit."

I snap back to reality when Dave asked something. "You're married?" He asked. Automatic na nanlaki ang aking mga mata dahil sa kanyang sinabi, mabilis na umiling ako kahit pa ang pagdeny nito ay dinurog ang puso ko.

Tinanggal ko ang singsing na ibinigay saakin ni Dave noon, ito yung singsing na isinuot niya saakin nung proposal niya sa loob ng office nila...Those memories again.

"Nice." Sambit niya, Don't look fragile Samantha! Not this time, You and his parents. Had an agreement right? This is for your family.

"How does that became nice?" I asked him. Tumawa naman siya at lumapit saakin, kaya napalayo ako. He keeps on walking towards me, pero lumalayo ako. "Pwede pa ako eh." Nakangising sabi niya, kasabay nito ang pagsigaw ko dahil sa pagkapaso na natamo ko dahil sa pagdikit ng aking palad sa kalan.