Tek Bölümlük Hikayeler

Kader, şans, fırsatlar!

Merhaba Arkadaşlar.

Uzun zamandır yeni bölüm yazmıyordum. Farkındayım.  Bundan sonra umarım daha sık girebilirim.

Neyse, hâlâ okuyan kaldıysa, İyi Okumalar. :) :)

Genç kadın paltosunun yarısını giyerek aceleyle evden çıkmış diğer kolunu sokmaya çalışıyordu.

Ah! Ne olurdu bir gün de vaktinde uyansaydı.

Tamam, her gün geç kalmıyordu ama arkadaşlarıyla biraz dağıttıktan sonraki gün hep geç kalıyordu.

Dün yirmi dokuz yaşına girmiş olmanın üzüntüsünü yaşarken bugün yalnız olması O’nu yine derinden vurmuştu. Yeni bir hayat istiyordu. Güzel bir hayat.

Neşeli ve umut dolu bir sesle irkildi.

“Selam!”

Çantasında eksik bir şey var mı diye kontrol ederken gözlerini devirdi. Bu adamdan haz etmiyordu. Her zaman dediği şeyi tekrar etmek de istemiyordu! Neydi? Bu adamın iflah olmaz bir baş belası olduğu.

“Ne işin var yine burada? Ya da ne zaman gelmeyi bırakacaksın mı demeliydim?”

Ukala sırıtışını yüzüne çoktan eklemişti. Adam sıkıntılı bir nefes bırakırken üzüntüsünü de dile getirmişti. Ani değişimi Zeynep’i  de şaşırtmıştı.

“Ben de bu konuyla ilgili konuşacaktım.”

Koca bir kahkaha patlatmak yerine adımlarını hızlandırdı. İşi bu adama kalsaydı gülmekten kendine gelemezdi. Laftan anlamayan bir adamdan ne beklenirdi? Bunu geçen süre içerisinde gayet iyi çözmüştü.

“Valla, sen kendi kendine konuşmaya devam et çünkü ben çok geç kaldım.”

“İş çıkışı konuşsak?”

Küfür etmemek için kendini zor tutarken bir ay önceki partiye gittiğine yeniden lanet okudu. Ve o günün gecesine. Ne vardı da gitmişti? Neden öyle bir davranış sergilemişti?

“Hayır!”

“Tamam o zaman burada söyleyeyim.”

Merak duygusu baş  gösterse de  saçma bir çelişkiye girip sormadı.

Adım attığında adamın söylediği söz şok etkisi yaratmasına yetmişti.

“Seni daha  fazla rahatsız etmemeye karar verdim. Yarından sonra  Amerika’ya gidiyorum.”

İçinden bir şeylerin koptuğunu hissetse de aldırmadı.

Sev-

Sus!

İç sesini susturduğunda rahatlamıştı.

“Banane? Hem iyi olmuş. Senden kurtulmuş olurum.”

Son sözünü söyleyip hızla oradan uzaklaşırken burkulan bileğine saydırıyordu. Neden bir işi de rast gitmezdi ki?

*+++*

“Tamam canım, sonra görüşürüz.”

Akşam Yağmur’la buluşmak için sözleşmişlerdi.

 Şimdi günün en sakin bölümünde kafasındaki tasarımları çizmeye başlayabilirdi. Çizim masasına kendine bir kahve yaptıktan sonra oturdu.

Evet… Bu senenin modasına uygun bir şeyler…

Zamanın nasıl geçtiğini anlayamadan üç kıyafeti  kağıda dökmüştü. Kumaşlarını, süslerini kenarlara not almış çoktan yardımcılarının eline tutuşturmuştu. Onlar fazladan mesai yapsa bir şey olmazdı. Tabii en fazla bir saat!