Tek Bölümlük Hikayeler

Kader, şans, fırsatlar! ~Part II~

Selam.

Tek Bölümlük diye planladığım hikayemi ikinci parta çıkarmaya karar verdim.  Umarım beğenilir.

Tüm günümü buna harcadım ama bakalım. 

İyi Okumalar. :) :)

Elleri yukarıda sabitlenmiş, dudaklarında hafif bir baskı,  karnında kısa aralıklarla yer değiştiren bir ağırlık.

Gözlerini açmaya çalışıyor ama tutkalla yapıştırılmış gibi açılmıyordu.

Art arda bir kaç defa zorladı kendini Kerem. Ne olduğuna hâlâ bir anlam verememişti. Gözleri nihayet açıldığında tepesinde dikilen Zeynep'i farketti.

"Hadi Kerem, bana karşılık ver."

Gözlerini kocaman açtığı için yakında yuvalarından fırlayacağını bile düşündü.

"Zey-nep?"

"Hmmm?"

Zeynep tüm ağırlığını vererek çenesinden aşağıya indi. Boynundaki hassas bir noktayı keşfettiğinde ön dişleri arasına sıkıştırararak emdi. Pıhtılaşan kan görünüyordu. Parmakları tişörtünün kenarlarını kavradığında--

"Lan uyan artık! "

Nefes nefese yataktan doğruluğunda etrafa bir göz attı Kerem.

Geçen sene tanıştığı arkadaşı Kenan, kenardaki suyu üzerine dökmüştü.

"Ne gördün oğlum?"

Kafasını sallayıp ayağa kalktı.

"Boşver, önemli değil."

Aylardır aklıma getirmediği kızın rüyasında ne işi vardı? Hani unutmuştu O'nu. Kahretsin!

"Önemli olmadığı için mi bu haldesin?"

"Ne var be halimde? Sen su döktüğün için oldu!"

Saçlarını karıştırıp ıslaklığı yok etmeye çalıştı.

Aklına bir şey gelmiş gibi kafasını yukarı kaldırdığında arkadaşının suratındaki sinsi gülümsemeyi gördü.

"Sen şimdi görürsün beni ıslatmanın ne demek olduğunu!"

Kenan olacakları anlamış gibi hızla odadan çıktığında, üzerindeki pikeyi hışımla kaldırdı.

Alaycı ses yeniden duyuldu.

"Günaydın kardeşim."

Ev, içinde küçük çocukların olduğu yerden farksız değildi.

*+++*

"Canım sen iyi misin?"

Burnunu çekip kafasını salladı Zeynep. 

Saçma,  neden izlediği filmin yerine Kerem'le kendisini koymuştu.  Üstelik bu bir değil, iki değildi.

Geçen gün de okuduğu kitaptaki kahramanlara bunu yapmıştı.

"Değilsin Zeynep! Ağlıyorsun!"

"Ya ben filme ağlıyordum."

"Zeynep!"

"Tamam ya off!"

Ağlaması şiddetlenince Yağmur, arkadaşına sarıldı.

O'nun da olanlara anlam vermesi uzun zamanını almıştı.

Kerem arkadaşının peşinden koşarken O'nu sürekli tersleyen Zeynep'in nereye gittiğini düşünüyordu. Ve bunu hâlâ bulamamıştı.