Όταν με κοιτάς..

Κεφάλαιο 3

Δευτέρα λοιπόν, και ξεκινάει μια νέα εβδομάδα. Όχι, και τόσο καλά για μένα βέβαια και θα σας πω το λόγο. Ο σοφός λαός λέει 'η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται' αλλά εγώ πιστεύω ότι έπρεπε να λέει 'η κακή μέρα από το πρωί φαίνεται'. Όταν ξύπνησα και πήγα να σηκωθώ από το κρεβάτι μου, σκόνταψα πάνω στη καρέκλα του γραφείου και δε ξέρω κι εγώ μέχρι που ακούστηκε η τσιρίδα μου. Μετά ήταν όλα καλά, ώσπου πήγα να πιω τον καφέ μου. Τι το 'θελα; Χύθηκε πάνω στην μπλούζα μου και το παντελόνι μου και έτρεχα να αλλάξω ρούχα για να προλάβω το αστικό. Ευτυχώς, το πρόλαβα γιατί αν το έχανα και αυτό θα ήταν από τις χειρότερες μέρες. Όταν έφτασα στη σχολή, είδα όλη την παρέα μου να κάθεται σε ένα τραπέζι στη καφετέρια και πήγα να κάτσω μαζί τους.

-Καλημέρα! μου είπε η Έφη μόλις τους πλησίασα και σηκώθηκε να με αγκαλιάσει. Η φωνή της είναι λίγο τσιριχτή μερικές φορές και μία από αυτές τις φορές ήταν σήμερα. Με τα νευρά που είχα απλά χαμογέλασα και κάθισα σε μια καρέκλα δίπλα στο Στέφανο.

-Τι έχεις εσύ κι έχεις κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα; με ρώτησε ο Στέφανος και αναστέναξα.

-Δεν είναι καθόλου καλή μέρα σήμερα. Αν σας πω τι μου έχει τύχει από το πρωί θα κλάψετε. Απάντησα και άρχισα να λέω τις περιπέτειές μου. Και κλάψανε πολύ όταν τελείωσα. Από τα γέλια. Η Χριστίνα είχε δακρύσει.

-Πω πω βρε παιδί μου! Καιρό είχα να γελάσω τόσο! είπε η Χριστίνα μέσα από τα γέλια της.

-Να δω τι άλλο θα πάθω σήμερα. Όλη μέρα θα πάει χάλια το νιώθω.

-Σίγα κι εσύ... πάμε στην αίθουσα τώρα; είπε η Μαρία και σηκωθήκαμε.

Εκεί που προχωρούσα ωραία και καλά στο διάδρομο της σχολής για να πάω στο μάθημά μου, σκοντάφτω και πέφτω πάνω σε κάποιον με αποτέλεσμα, να πέσουν και τα δικά μου πράγματα και τα δικά του. Και το είπα ότι η μέρα είναι χάλια.

-Την τύχη μου μέσα! Χίλια συ... πήγα να μιλήσω μόλις σηκώθηκα αλλά είδα ποιος ήταν και η γλώσσα μου δέθηκε κόμπος. Ήταν ο Γιώργος. Τι κάνει αυτός εδώ;

-Βρε βρε... τώρα πέφτεις και πάνω μου εκτός από το να με χτυπάς; με ρώτησε ειρωνικά και με κοίταξε στα μάτια. Αν είναι να με προκαλεί κάθε φορά θα το ξανακάνω. Και αυτό το βλέμμα του, με αναστατώνει, που να πάρει.

-Δε το είχα σκοπό ξέρεις. Και δε ξέρω γιατί μου επιτίθεσαι έτσι!

-Είσαι η μόνη που μου πάει κόντρα και μου τη δίνει αυτό!