Όταν με κοιτάς..

Κεφάλαιο 10

Αυτό το φιλί ήταν ακόμη καλύτερο από το πρώτο. Τόσο απαλό και ρομαντικό. Πόσο καιρό το περίμενα να συμβεί και επιτέλους, ζούσα τη στιγμή. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή και για κάποιο λόγο μου άρεσε πάρα πολύ. Με είχε πιάσει από τη μέση κι εγώ είχα τοποθετήσει τα χέρια μου στο σβέρκο του και έπαιζα με τα μαλλιά του. Σταματήσαμε να φιλιόμαστε και κοιταζόμασταν για λίγο, χαμογελώντας και οι δύο σαν χαζοί. Τα μάτια του ήταν υπέροχα.

-Τώρα δηλαδή... εμείς είμαστε...

-Τι πράγμα; με διέκοψε.

-Είμαστε μαζί;

-Θέλεις;

-Θέλω αλλά αν εσύ δεν...

-Θέλω να προσπαθήσω μαζί σου... με διέκοψε πάλι και γύρισε προς το μέρος μου.

-Τώρα τι να πω; Ήταν λίγο αμήχανα εκείνη τη στιγμή.

-Απλά φίλα με, Μαρίνα! είπε αφού γέλασε λίγο.

Με αποχαιρέτισε αφού με πήγε στο σπίτι και δε σταμάτησα να τον κοιτάω μέχρι να χαθεί από το οπτικό μου πεδίο. Ανέβηκα πάνω και χοροπηδούσα σαν το χαζό από τη χαρά μου. Δε μπορώ να το πιστέψω. Ο Γιώργος κι εγώ είμαστε μαζί. Μαζί. Δηλαδή έχουμε σχέση. Αχ, θα τρελαθώ. Πρέπει να το πω στα παιδιά. Αύριο κιόλας.

-Τι! είπαν όλοι μαζί μόλις τους είπα τα νέα.

-Εγώ τα έλεγα ότι αυτός σε θέλει! Να τον ακούς τον Αντώνη! μου είπε και τον αγκάλιασα εντελώς αυθόρμητα.

-Θα βγείτε και σήμερα; με ρώτησε η Μαρία αλλά της απάντησα με ένα νεύμα ότι δεν ξέρω. Η Αλίκη δεν ήταν μαζί μας εκείνη την ώρα και νομίζω ότι ήταν καλύτερα. Θα της το πει ο Αντώνης βέβαια, αλλά δε ξέρω. Νομίζω ότι δε θα της αρέσει και πολύ.

-Θα πάμε καμιά βόλτα; Βαρέθηκα να κάθομαι! είπε ο Στέφανος και τον κοιτάξαμε όλοι.

-Βόλτα; Μήπως θες να περάσουμε από ένα συγκεκριμένο μαγαζί που κατά τύχη είναι εκεί η Άννα; του είπε ο Χάρης και ο Αντώνης άρχισε να γελάει.

-Άννα; ρωτήσαμε όλες μαζί σαν χορωδία γιατί δε μας είχε πει τίποτα για καμία.

-Αα εσείς δεν ξέρετε... το παλικάρι από εδώ έχει δαγκώσει την λαμαρίνα με μια κοπέλα από το οικονομικό. Μας πληροφόρησε ο Χάρης και ως γνωστόν αρχίσαμε να τον πειράζουμε.

-Και προχωράει το ειδύλλιο; τον ρώτησε η Έφη αλλά ο Στέφανος ήταν στην τσίτα και απλά απάντησε με ένα νεύμα.

-Θα πάμε όμως; είπε ανυπόμονος και σηκωθήκαμε όλοι για να φύγουμε.

Όταν φτάσαμε στο μαγαζί που ήθελε, μπήκε μέσα για να χαιρετίσει και οι υπόλοιποι μείναμε απ' έξω. Μέχρι να έρθει, ο Αντώνης μας την έδειξε στο facebook και μπορώ να πω ότι έκανε πολύ καλή επιλογή ο φίλος. Ήρθε και σιγά σιγά πήγαμε στα σπίτια μας. Στη Νεφέλη, στην Εύη και στον Πάρη τους είπα τα νέα χθες το βράδυ. Δεν άντεχα να περιμένω μέχρι σήμερα. Κι αυτός ο Γιώργος, που χάθηκε; Από χθες έχουμε να μιλήσουμε.