Gece boyu Baran'ı aklından çıkaramamıştı, sadece onu düşünüyor ve ne kadar uykusuz olsa bile gözlerini kapatamıyordu. Düşündükçe daha çok seviyor, sevdikçe daha çok mahvoluyordu. Tekrar ne zaman görecekti acaba yada ne zaman kendinde onu sevdiğini söyleyecek gücü bulacaktı bilmiyordu. Bildiği tek birşey vardı, yarın ona onu nasıl sevdiğini tüm gücüyle söyleyecekti.
Sabah kalktığında saat çoktan öğlen 11'i göstermişti müthiş bir hızla fırladı yataktan daha ona sevdiğini söyleyecekti. Hızla üzerindeki pijamayı değiştirip dolabında uzun zamandır duran abiye tarzı sade elbisesini giydi. Saçlarını da düzeltikten sonra hafif bir makyaj yaparak çıktı evden. Koşar adımlarla caddeye giderken daha köşeyi dönerken önüne bakmadığı için Baran'a çarpmıştı. '' dur bakalım yavru ceylan nereye böyle, ne bu acele? '' diye sordu Baran. Açılay kafasını kaldırdığında gözlerine inanamadı. Evet oradaydı tam karşısında göz bebekleri kocaman olmuştu. '' sana'' diyebildi sadece sonra devam etti.'' yani ben şey sen... Tekrar gideceksin sanmıştım, seninle konuşmam gereken bir konu var. '' Baran şaşırmıştı uzun zamandır görmediği Açılay ona ne diyebilirdi ki. '' ta..tamam'' dedi Baran. Parkın içindeki kafeye geçtiler. Baran dikkat kesilmiş Açılay'ı dinliyordu, o ise kızarmış yanaklarıyla nasıl konuşacağını düşünmeye çoktan başlamıştı bile ve ardından sözcükler yavaş yavaş çıkmaya başladı Açılay'ın '' nasıl anlatsam bilemiyorum nereden başlayacağımı da'' ve devam etti'' seni ilk gördüğüm andan beri seviyorum'' evet söylemişti sonunda artık kalbini sıkıştıran onu görünce nefesini kesen aşkını bırakmıştı dudaklarının arasından. "ben senden oldukça büyüğüm Açılay bunu biliyorsun değil mi?" kahretsin ki biliyordu aralarında 15 yaş olduğunu da, evli olduğunu da. Gözlerinden yaşlar çoktan akmıştı bile Baran'ın bu sözcükleriyle. Utancından elmacık kemikleri kıpkırmızı olmuştu ve yüzü yanıyordu. Aynı kalbi gibi.
Baran ise onun küçücük bedeninin altındaki kocaman kalbini görmeyi reddetmişti. Olmazdı, olamazdı asla kabul edemezdi böyle birşeyi Açılay daha çocuk diye düşündü nasıl yaparım ben bunu ona dedi içinden. "kalkalım artık Açılay seni eve bırakayım". Hayır gitmek istemiyordu ondan tekrar Uzak kalıp yine aşkını kalbine gömemezdi. Vakit epey geç olmuş hava kararmıştı bile Açılay ise hala eve gitmemiş Baran'ın yanındaydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İmkansız Aşk
No FicciónEvli bir erkeğe aşık olan genç bir kızın hayatının Nasıl sarpa Sardığını ve hayatının nasıl değiştiğine şahit olmak ister misiniz hadi buyrun hiç beklemeyin okumak için daha ne bekliyorsunuz?
