Hava kararmış saatlerdir yol gidiyorlardı, Ankara'ya varmak üzerelerdi. Baran yola devam edecek Açılay ise Ankara'da kalacaktı. Çünkü Açılay'ın banyo yapması ve temiz kıyafetler alması gerekiyordu, neredeyse bir haftadır duş alamıyor, yanında yedek kıyafeti olmadığı için değiştiremiyordu. Ankara'ya vardıklarında tırı etlik'deki eski garajlara park ettiler. Saat 5:30'da Baran tekrar yola çıkacaktı. Garajdan çıktıktan sonra Baran, Açılay'ı evine bıraktı ve kendiside evine gitti. Açılay çekinerek kapıyı çaldı. Annesi Açılay'ın geleceğini bilmiyordu hemen kapıyı açtı. Karşısında kızını görünce şaşırdı fakat fazla sürmedi ve hemen bağırmaya başladı. "neredesin sen bir haftadır telefonum, abahtarım, cüzdanım herşeyim sende ne haber veriyorsun ne de telefonlara bakıyorsun şu haline bak leş gibi olmuşsun geç içeriye hemen banyoya!" Açılay suçlu olduğunu bildiği için sesini çıkaramadı ve hemen annesinin dediklerini yaptı. Artık tertemizdi ama acıkmıştı hızlıca bir şeyler atıştırıp aceleyle yine hiçbir şey demeden evi terk etti, annesinin bağırmasına daha fazla dayanamayacaktı. Dolmuşa bindi ve eski garajlara gitti fakat Baran'ın bundan haberi yoktu. Arabanın başında beklemeye başladı fazla zaman geçmeden Baran geldi Açılay saklanmıştı görmesini istemiyordu. Çünkü görürse eve tekrar yollayacaktı, Açılay eve gitmek istemediği için saklanmak zorundaydı. Bu yüzden Baran kapıyı açtığında ona görünmeden gizlice arabaya bindi ve üst yatağa saklandı, Baran oraya valizini koyduğu için saklanması kolay olmuştu. Sonunda bütün hazırlıklar tamamlandığında Baran yola çıktı. Açılay'ın evde olsuğunu düşündüğü için aramadı, eğer ararsa annesi yakalayabilirdi. Yaklaşık bir saat yol gitmişti Kızılcahamam'a varmıştı ki arabadan tanıdık bir telefon sesi duyuldu. Bu Açılay'ın telefonuydu. Yoksa arabada mı unuttu diye etrafa bakınırken sesin üst yataktan geldiğini fark etti. Açılay telefonu oraya koymamıştı. Ayağa kalktığında Açılay'ı gördü. "ne işin var burada ben seni eve bırakmadım mı?" diye sordu Baran. Biraz çekingen birazda sinirle karışık "annemin bir evden kovmadığı kalmıştı onada gerek kalmadı zaten ben bir daha o eve gitmem!" dedi Açılay. Ankara'yı çoktan çıkmışlardı Açılay'ı tekrar gönderemezdi mecburen kalan yoluda beraber tamamlayacaklardı. İstanbul'a daha çok vardı Baran "hadi sen yat bak gece oldu hem daha yolumuz uzın" dedi. Açılay itiraz etti" ben köprüyü görmek istiyorum uykumda yok yatmak istemiyorum lütfeeeeen" deyince Baran birşey diyemedi ve "tamam uykun gelince yat ama ben seni köprüye yakın uyandırırım söz" diye cevap verdi. Açılay sözünü aldıktan sonra günü vermiş olduğu yorgunlukla gözlerini kapattı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İmkansız Aşk
No FicciónEvli bir erkeğe aşık olan genç bir kızın hayatının Nasıl sarpa Sardığını ve hayatının nasıl değiştiğine şahit olmak ister misiniz hadi buyrun hiç beklemeyin okumak için daha ne bekliyorsunuz?
