Aradan bir hafta geçmiş artık ayrılık vakti gelmişti Açılay ağlamaktan şişmiş gözlerle kapıda Baran'ı beklerken aniden açılan kapıyla ilk başta korkmuş sonra Baran'ı görünce rahatlamıştı. Ama içindeki huzursuzluk gitmiyordu, biliyordu ki bir şeyler olacaktı hissediyordu. Baran hemen yanına geldi ve sanki bir daha göremeyecekmiş gibi sımsıkı sarılırken kokusunu içine çekti Açılay'ın saçlarını öptü. Artık ayrılık vakti gelmişti. Buraya kadardı ilerisi yoktu bu hikayenin sonu gelmişti. Açılay artık yaş akmayan kıpkırmızı gözlerle Baran'a baktı ve şu sözler döküldü dudaklarından " birtanem seni çok seviyorum senden nasıl ayrı kalacağım bilmiyorum ama şunu unutma karnımda atan bu kalp senin ve benim parçamız bu bebek ikimizin onu kimse elimizden alamaz, seni benden kimse ayıramaz asla ne seni ne de bebeğimizi bırakmam bana söz ver oradan çıktığında iki elin kanda da olsa beni ve bebeğimizi bul tamam mı canımın içi seni seviyorum " Açılay öyle sarılmıştı ki Baran'a ayrılırlarken canlarından can kopmuştu ikisininde. "Sana söz veriyorum aşkım ucunda ölüm bile olsa ne seni ne de bebeğimizi asla bırakmam bende seni çok seviyorum ama sende bana bir söz ver sende ne olursa olsun oradan çıktığında beni bul " dedi Baran. Artık gitmeleri gerekiyordu ama ikiside istemiyordu sanki ayrılınca bir daha kavuşmaları imkansız gibiydi. Korkuyorlardı ya bir daha bulamazlarsa birbirlerini ne olacaktı? Aşkları imkansız mıydı gerçekten? Zorla da olsa yolları bir şekilde ayrılmıştı ama vazgeçmeyecekti ikiside bu aşk böyle yarım kalmayacaktı. Baran, Açılay'ı yurda bıraktıktan sonra cezaevine doğru yola koyuldu. Ne kadar kalacaktı bilmiyor, Açılay'ı düşündükçe kafayı yiyordu.
AÇILAY'IN GÖZÜNDEN;
'Allah'ım dayanamıyorum gidiyor, artık yok onu çok özleyeceğim bebeğimi nasıl tek başıma büyüteceğim babam nerede dediği zaman nasıl bir açıklama yapacağım delirmek üzereyim onsuz nefes alamıyorum kendimi eksik hissediyorum kurban olduğum rabbim sen büyüksün sana yalvarıyorum ne olursun şu karnımdaki bebeğin hiçbir suçu günahı yok bana acımıyorsan bu bebeğe acı babasız büyümesine izin verme"
BARAN'IN GÖZÜNDEN;
"Ya rabbim sana sığınıyorum yaptım bir hata ama asla ne bebeğimi ne de bebeğimizin annesini asla bırakamam ikisinide o kadar çok seviyorum ki şu anda canımdan can kopuyor sanki bir yarım onlarda orada kaldı onları görmeden canımdan çok sevdiğim karımın sesini duymadan nasıl yaparım dört duvarın arasında nasıl dayanırım ben bu hasrete bu böyle olmamalıydı geri mi dönsem acaba ben karımı istiyorum karnında benim parçam var desem geri verirler mi acaba karımı ve bebeğimi şimdiden o kadar çok özledim ki ikisini de ölüm gelse bu kadar canım yanmazdı"
İkisinin de içinde öyle fırtınalar kopuyor du ki farkında bile olmadan aynı sancıyı çekiyorlardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İmkansız Aşk
NonfiksiEvli bir erkeğe aşık olan genç bir kızın hayatının Nasıl sarpa Sardığını ve hayatının nasıl değiştiğine şahit olmak ister misiniz hadi buyrun hiç beklemeyin okumak için daha ne bekliyorsunuz?
