Nasıl olduysa bir şekilde Açılay'ın annesi bu olayı bir yerden öğrenmişti. Engellemek için elinden ne geliyorsa yapacaktı, izin vermeyecekti. Açılay bir an önce gece olması için dua etti. Bu fırsatı kaçıramazdı ama annesi durumu bildiği için eve amcasını davet etmişti. Çünkü amcası ne zaman misafirliğe gelse geç saatlere kadar otururdu. Açılay durumu anlayıp ne kadar ben yatmak istiyorum dese de annesi yatırmamak için uğraşıyordu. Biliyordu eğer odaya girerse kaçacaktı. O gece kaçamamış sabaha kadar annesi ve amcasıyla nöbet tutmuşlardı. Sabah olduğunda kahvaltıdan sonra Açılay annesinin kanına girip parka gitmeye ikna etmişti, oradan kaçması kolay olacaktı çünkü. Öğlenden sonra parka gittiler ve annesi Açılay'a evin anahtarını, telefonunu ve cüzcanını vermişti. Açılay ise aldığı eşyaları tamamen unutup "anne ben spor alanına gidiyorum biraz spor yapacağım" dedi annesi izin verdiğini belli edercesine kafasını salladı. Açılay spor alanına gider gitmez hemen Baran'ı aradı. Telefon sonlara doğru açılırken Açılay acele edercesine hızlı hızlı konuşuyordu. "şuan tam fırsatını yakaladım şimdi kaçmazsam bir daha gelemem yanına" Baran hemen otogara gitmesini ve oradan aramasını söylemişti. Açılay anında harekete geçip hızla otogara geçti ve Baran'ı aradı, telefon son saniyelerde açılırken Açılay hızla konuştu. "ben geldim otogardayım" Baran "oradan herhangi bir gişeye geç ve Diyarbakır'a gideceğini söyle veznedeki adama telefonu ver" dedi. Açılay hemen denileni yaptı. Baran veznedeki adamla birkaç dakika konuştuktan sonra bileti Açılay'a verdi. Olmuştu gidiyordu, sonunda kavuşacaklardı. Otobüslerin yolcu alma periyotlarına geldiğinde bir sigara yaktı ve bineceği otobüsü beklemeye başladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İmkansız Aşk
No FicciónEvli bir erkeğe aşık olan genç bir kızın hayatının Nasıl sarpa Sardığını ve hayatının nasıl değiştiğine şahit olmak ister misiniz hadi buyrun hiç beklemeyin okumak için daha ne bekliyorsunuz?
