Kitap Aşkı

☆17☆

Hiç bilmediğim bir sokağın içinde yere çökmüş Tae'nin gelmesini bekliyordum. Ağlamamak için kendimi zor tutarken Taehyung geldi ve ben dayanamayıp koşarak ona sarıldım ve ağlamaya başladım.

Taehyung"Jimin ne oldu? Anlat çabuk."

Jimin"Dün gece niye gelmedin!?"

Taehyung"Nereye?"

Jimin"Evine. Parti vardı."

Taehyung"Parti mi vardı? Bizim evde mi? İmkansız. Dün evde tadilat vardı. Yani Yoongi öyle söyledi."

Jimin"Her şey planlıymış! Ne yapacağım şimdi!?"

Taehyung"Ne planlıymış? Ne diyorsun Jimin?"

Jimin"Boşver. Çok merak ettiysen arkadaşına sor."

Koşarak yanından uzaklaştım. Şuan bunları Tae'ye anlatmanın yanlış bir fikir olduğuna karar vermiştim. Benim yüzümden senelerdir arkadaşlık yaptığı kişiyi kaybedecekti. Ve daha kötüsü Jungkook bu olanları öğrenecek ve ben de onu kaybedecektim. Her şey aynı kalmalıydı.

Eve gidip Jungkook'un odasına girdim. Yatağına oturup etrafa baktım. Yine dağınıktı odası. Çekmeceyi açtım. İçi iğne doluydu. Jungkook kriz geçirdiği zaman bunları kullanıyordu. Diğer çekmeceyi açtım. Neden odasında kondom olduğunu sorgulamayı es geçip çekmeceyi kapattım. Yastığının altında görünen defteri aldım. İçini açınca yere ikimizin resmi düştü. Resmi aldım. Etrafına bir sürü kalp çizmişti. Açılan sayfayı okumaya başladım.

Jimin"Biliyorum sevmeyeceksin beni. Hep bir engel olacak aramızda. Gözün başka kişilerde olsa da bunu bilsem de bırakamıyorum seni. Yanında mutluymuşum gibi davranıyorum ama ben sen olmadan hep mutsuzum. Sen olmadan bir yarım hep eksik. Takıntılarım var işte. Bir de sen varsın."

Bunu Yoongi'ye mi yazmıştı? Kafam karışırken ne zaman geldiğini bilmediğim Jungkook odaya girdi. Yüzündeki gülümseme solarken hızla yanıma geldi ve elimdeki defteri aldı.

Jungkook"Özel hayat diye bir şey duymadın mı sen!?"

Niye bu kadar sinirlenmişti? Halbuki her şeyi birbirimize anlatırdık.

Jimin"Sakin ol. Sadece merak ettim."

Jungkook"Her şeyi bil zaten! Hiçbir şeyden eksik kalma!"

Ayağa kalktım.

Jimin"Jungkook ben senden büyüğüm laflarına dikkat et."

Beni itti. Geriye doğru sendeledim.

Jungkook"Biliyor musun bazen çok katlanılmaz biri oluyorsun! Ben senin için ailemi terk ettim! Seninle yaşamak için! Başta her şey güzeldi ama sen.. Her şeyi mahvettin! Aramızda son bir aydır ne arkadaşlık kaldı ne kardeşlik! Ben sana güvenerek çıktım bu yola. Ama şimdi istemiyorum."

Şaşkınca ona baktım.

Jimin"İstemiyor musun? Neyi istemiyorsun?"

Jungkook"Seninle yaşamak istemiyorum."

Dolan gözlerimi gizlemeye çalıştım. Bir defteri okuduğum için mi yaşanmıştı bunlar? Hiç sanmıyorum. Jungkook bana çoktandır doluydu ve bugün patlamıştı.

Elimdeki resmimizi suratına fırlatıp odadan çıktım. Biraz daha kalırsam kavga çıkacaktı. Eşyalarımı bile almadan hızlıca evden çıktım. Nerede kalacağımı ne yapacağımı bilmiyordum ayrıca üstümde beş kuruş para yoktu.