Een meisje dat de verkeerde kant op ging.

Hoofdstuk 1

Carmen: Inaya, ik weet dat je boos bent op mij, maar hallo het is mijn vriend en ik wil gewoon dat ie vandaag bij me gaat slapen.
Inaya: Hoe vaak hebben we het hierover gehad? Carmen je weet dat ik nog steeds gezocht word door mijn broers. Wie weet is hij wel een vriend van ze of is het wel mijn neef!
Carmen: Ah joh, stel je niet zo aan mens. Weet je wat we doen? We accepteren het gewoon dat ie vandaag bij me komt slapen.
Inaya: We doen? Jij doet! Jij beslist altijd alles en duwt mij in een hoekje omdat jij meer vrijheid dan mij hebt en kan je doen wat jij wilt!
Carmen: Luister, we maken een deal. Alleen vandaag komt hij hier slapen.
Inaya: Weet je wat, doe maar waar jij zin in hebt, wat jij altijd al deed oke?! Ik zie gewoon dat jij eigenwijs bent en ook dat het beter is als ik gewoon opzoek ga naar een andere huis.

Carmen keek Inaya met een vieze blij in de ogen, net of ze haar zo erg begon te haten. Inaya keek terug naar haar en schudde haar hoofd. Er viel een traan. Het stroomde langs haar wang tot haar mond. Toen ze de traan proefde dacht ze hoe zout de traan is, zo is mijn leven ook precies. Inaya viel in slaap toen ze op haar bed lag na te denken over haar leven. Haar mogelijkheden in het leven en de fouten die ze gemaakt had. Ze was inmiddels al ontmaagd, haar longen waren meer dan zwart van het roken en haar hart was meer dan in 100 stukken gebroken door jongens in haar leven.

Dingg dongg!

Inaya: De deurbel gaat, daar zal je hem zeker hebben.

Carmen liep langs de trap en riep Inaya.

Carmen: Inaya, kan je alsjeblieeft de deur opendoen. Ik heb een bloedneus gekregen.
Inaya: Oh nee he! Waarom overkomt mij dit nou. Wajo, wajo.

There we go. Inaya deed de deur open en daar stond hij..