Ze liepen met z'n allen terug naar de auto's. Hicham en Inaya waren erg stik onderweg. Waar zou hij toch aan denken, zeker wat hij met mij in bed zou doen.
Hicham: Inaya?
Inaya: Ja.Ze keek hem aan in zijn mooie ogen. Nu pas besefte ze wie ze naast zich had. Hij had mooie zwarte wimpers, wat ze zoo mooi aan jongens vond.
Hicham: Ik weet dat jij verkeerd over mij denkt, maar probeer gewoon om mee te gaan.
Inaya dacht als jij zou weten wat mijn reden is dat ik niet wil gaan, zou je deze vraag nooit stellen.
Inaya: Ik denk helemaal niks jongen. Ik ga toch, dat zie je toch. Ik heb niks gezegd.
Hicham keek naar achteren waar Younes en Carmen waren. Younes knikte zijn hoofd omhoog en deed een beweging met zijn hand. Met andere woorden, wat is er. Hicham schudde zijn hoofd en liep door. Inaya raakte uit het niets geirriteerd, niet helemaal uit het niets, maar ze kon gewoon niet weigeren om niet mee te gaan en dat zat haar dwars. Hicham stapte de auto in en Inaya bleef even staan. Ze keek naar de zee, de wind waaide in haar richting, waardoor haar haar naar achteren ging. Ze rook de frisse lucht van zee en wind. Hicham opende de raam.
Hicham: Hallo, ga je nog instappen of blijf je hier?
Inaya werd verstoord van het heerlijke moment. Ze antwoorde bot terug.
Inaya: Ja, ik stap in en nee ik blijf niet hier.
Hicham zette een Marokkaans liedje op. Van Laila Chakir & Rachid Kasmi - zi rebda nesh hnieg. Dit was 1 van mijn lievelingsliedjes. Ik was echt niet in de stemming om uit te gaan, al was dansen iets waardoor ik al mijn vieze gevoel kwijt kon, dan nog had ik geen zin in al die mensen, harde muziek en ogen van mensen! Hicham zag dat ik zo stil was en zei daarom ook niets. Hij vroeg me welke muziek ik mooi vond en door welke muziek ik in de stemming kwam.
Inaya: Welke stemming?
Hicham: Ey luister! Ik ben niet iemand die in de kont van een wijf kruipt oke?! Wat ik nu de hele tijd zit te doen is niks anders dan dat! Als je shiki wilt doen, moet je het maar thuis bij je vader doen en niet bij mij! Is dat duidelijk?! Jeh zbel a sahbi.Inaya schrok. Ze geloofde haar oren niet.
Inaya: Als je nu niet stopt ga ik de politie bellen! Ga aan de kant snel!
Hicham: Waar aan de kantm wesh ben je wel barkie. We zijn op de snelweg.Inaya begon te huilen. Ze was een gevoelige meisje als het om zulke dingen ging. Meestal was ze sterk, maar als iemand haar punt raakte zakte ze in. Hicham keek haar aan en besefte dat hij iets heel fouts had gedaan. Dat gevoel had hij nooit bij een wijf dacht ie. Wat heb ik met deze meisje. Faka met jou, jeh rare mannetje. Gedraag je als een man. Ze is ook maar precies hetzelfde als die andere straatjunkies. Inaya was bang. Ze keek uit het raam en liet haar tranen zachtjes neervallen zonder dat er geluid uit kwam. Ze wou Carmen bellen en haar uitschelden en vertellen dat wat er nu gebeurd is en alles door haar, maar Inaya wist dat ze het beter niet moest doen. Hicham stopte bij een donkere parkeerplek.
Hicham: Zied stap maar uit. Dat is toch wat je wil.
Inaya keek hem met rode ogen aan.
Hicham: Ga dan. Wat kijk je me aan. Je wens komt in vervulling. We zijn gestopt en nu kan je uitstappen, de politie bellen, je broers of neven halen, kan me niks schelen. Ga.
Ze deed langzaam de deur open en dacht tegerlijkertijd na over wat ze nu moest doen als ze hier in het donker alleen achterbleef..
JE LEEST
Een meisje dat de verkeerde kant op ging.
RastgeleInaya heette ze. Ze was 22 jaar oud en had nu al haar leven op orde. DAT DACHT ZE TENMINSTE. Ze woonde niet meer met de ouders omdat haar vader haar niet kon uitstaan van het gedrag die ze thuis toonde en haar moeder kwam een aantal keren in het zie...