Tanrı O 'nu Yaratmış *

#Bölüm 6: Kimsesiz..

Benim olmalısın,  benim sevgimi paylaşmalısın..
-Aras.

##

Ellerimi masada birleştirip karşımda hayattan silinmek istermişçesine büzüşerek oturan kıza baktım.. Mavinin en masum tonuna sahip gözlerinde sönen ışıltıyla bakıyordu bana.. Kestane rengi düz saçlarını açık bırakmış hafif tozlu kıyafetleriyle açılmayı bekleyen kutu gibiydi.

" İsmin nedir.. "  cümlemi nasıl bitirebileceğimi bilememiştim. Çöküşün bedenini sarması ruhen daha da kötü olduğunun habercisi gibiydi.. 

" Güneş..  Güneş Miray. Gerçekte soy adım Koçak..  Fakat ben annemin soyadını kullanmayı tercih ediyorum."

Neden böyle bir şey yapmaya gerek duymuştu ki..

" Yaşın.."

" Bir ay önce ondokuz oldum. "

Bunu söylerken gözleri dolmuştu. Korkak birkaç damlanın kaçmasına izin verdiğinde yanlış bir şey yapmışçasına başını itiraz edercesine salladı.

Belli ki ağlamayacağına dair söz vermişti..

Rahatsızlığın tedirgin bir görünüm oluşturduğu bedeninde ufak bir titreyiş geçti.

" Anlatmak istediklerin var gibi..  Elbette bol bol konuşacağız fakat bilmeni isterim ki karşımda gergin duran hastalarla pek iyi anlaşamam..  Biraz rahatlasan? Ayrıca anlatmak istediklerini istediğince anlatabilirsin,  seni dinleyeceğim.. "

Donuk gözleriyle beni süzdüğünde hiç konuşmayacak endişesine kapılmıştım.

Dudakları konuşmak için aralansa da tek bir kelime dahi çıkartamamıştı.  Sanki kelimelerden korkuyor gibiydi.. Sanki kelimeler onu yutacaktı.

" Bir sorun mu var?"

Sesimle irkildiğinde ruhunun hangi alemlerde gezindiğini merak etmiştim doğrusu..

" Sorun var. Sayamayacağım kadar çok fazlalar. Ama asıl sorun şu ki,  kelimeleri unutacak kadar suskundum bu hayatta.."

Meraklı bakışlarımı yüzünde gezindirdiğimde kelimelerinin altında yatan anlamı yakalamaya çabaladım.

" Nereden başlasam..  Bilemiyorum. Annemi kaybettim. Babamdan şiddet gördüm.. Ve daha da kötüsü ne biliyor nusunuz? Annemi öldüren kişi babam.. Öz babam.. Biyolojik babam.. Anlamakta zorlanıyorum, nedenini bilmiyorum. Gözlerimin önünde dövdü,  kalbini kırdı, duvara savurdu boynunu kavradı sıktı,sıktı ve daha güçlü sıktı.."

Gözlerinden akan yaşların farkında değil gibiydi..

" Annem nefessiz kalana kadar,  gözlerinden yaşlar akıp boşu boşuna çırpınana kadar bıtakmadı onu.. Nefesi kesildi,  gözleri belki de o an beni aradı..  Ama bulamadı,  çünkü korkuyordum, çünkü salaktım.. Engel olmadım! İzledim..  Çaresizlikle çırpınan bedeninin solduğunu gözlerimin önünde annemin ölüşünü izledim.. "

Sanırım ciddiyetçi yapım bugün beni terk etmişti.  Karşımda ağlamanın acıya merhem olmadığını bilen güçlü bir kız duruyordu. Çatık kaşlarıyla sözlerine devam etti.

" Biliyor musunuz..  Annem beni hep dizine yatırır saçlarımı okşardı.. Babamın bedenimde bıraktığı darp izleri için merhemler sürerdi,  o zaman da acı çekiyordum. Eklemlerim ağrıyordu,kalbim kırılıyordu..  Ama bu çok çok farklı bir şey..  Yine canım acıyor ama bu acı hiç bitmeyecek gibi..  Vicdanım beni öldürecek gibi..  Bana hep adımın beden güneş olduğundan bahsederdi..  Beynine kazı kızım derdi. Adın senin kişiliğin derdi.. Güneşimsin bebeğim,  karanlığıma doğan ışığımsın,  biriciğimsin,  kurtarıcı meleğimsin kızım derdi bana. Sarılır öperdi,  yaralarımı iyileştirirdi. Peki şimdi?  Şimdi kim iyikeştirecek yaramı?  Neden benimde diğer insanlar gibi düzgün bir ailem yok.. Neden Tanrı bana böyle bir babayı anneme de böyle bir eşi layık gördü ki..  Neden.."

Ellerimi birleştirip önğmdeki kağıtlara birkaç not aldığımda elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışarak konuşmaya başladım.

" Güneş.. Yaşadıklarının zorluğunı istesemde bilemem fakat varsayım da bulunabilirim. Sen güçlüsün, anneni kaybetmenin seni ne kadar sarstığını tahmin edebiliyorum.. Eğer -"

" Bana imkansız vaatlerde bulunmayın...  Lütfen.. Artık hiç bir şeye inanmak istemiyorum..Ölüm daha basit geliyor.."

Hayır..

###

Eminim oda biliyordu sevdiğimi, eminim oda işitiyordu kalp ritimlerimi..
-Ilgın.

## Kısa olsada beğendiğim bir bölümdü..  Umarım beğenmişşinizdir. Bu bölüm rebekah_98'e itafendir.
Xx
-irairis.