Rüya Koridoru

10.Bölüm: KUMPAS

Serap3838 kişisine ithaf edildi

Bölüm Şarkısı: Ellie Goulding & Juice WRLD - Hate Me

Yarım saat geçmişti aradan. Ben hâlâ tavanla bakışıyordum. İçimde büyük bir korku vardı. Neden burada olduğum hakkında, bu adamların neden beni kaçırdıkları hakkında hiç bir fikrim yoktu. Annem beni çok merak etmiştir. Ya diğerleri? Polise falan gitmişler miydi acaba? Ve bir anda odanın kapısı çok sert bir şekilde açıldı. Maskeli adam girdi yine. Yatakta doğruldum. Elindeki siyah, kabarık elbiseyi üzerime attı.

"Şunu giyin gidiyoruz." dedi duygusuzca.

"Kimsin sen ya, şimdi beni nereye götürüyorsun? Ben senin istediğinde gel, istemediğinde git diyebileceğin kapındaki itlerden biri değilim yalnız!"

Derin bir nefes aldıktan sonra konuşmaya başladı.

"Yakında burada ne için olduğunu anlayacaksın. Şimdi beni delirtmeden şunu giyin ve seni almamı bekle."

Arkasını döndü ve kapıyı çekip çıktı. Kilitlemeyi de unutmadı tabii. Elbiseyi elime alıp baktım. Güzeldi ama bu benim umrumda mıydı? Kendimi çok kötü hissediyordum. Elbisenin fermuarını açtım ve üzerimdeki kıyafetleri çıkartıp yatağa koydum. Elbiseyi üzerime geçirdim ve zor da olsa fermuarını çektim. Aynadaki görüntüme baktım. Yüzüm çok soluk gözüküyordu. Ben ne ara bu hâle gelmiştim. Ben bu hâldeysem annem ne hale gelmişti kim bilir? Peki ya Deren ve Batu? Peki ya Rüzgar? O beni merak etmiş midir? Bu soruda ayrıca kafamı kurcalıyordu. Sebebini bilmiyordum ama sanırım beni merak etmiş olmasını isterdim. Derin bir iç çektim. Odada gezindim biraz. Çıkabilecek bir yer var mı diye. Ama hayır yoktu, hiç bir şekilde buradan kurtulma şansım yoktu. Telefonum desem zaten o çantamda kalmıştı. Duvarlar üstüme üstüme geliyordu. Bir şey düşünmeliydim. Kendimi geçtim annem için buradan kurtulmalıydım.

Yazardan:

Kumsal'ın annesi saatlerdir perişandı. Kızının yokluğunu yarım saat sonra fark etmiş, onu aradığı hâlde telefonuna ulaşamamış daha sonra güvenlik kameralarına baktırmıştı. Gördüğü görüntüler karşısında şoka uğramıştı. Yıllardır gözünden sakınarak baktığı kızı bir kaç adam tarafından kaçırılıyordu. Kızının çırpınışlarını izledi. Her şeye rağmen güçlü duruyordu, her şeye rağmen korkusuz gözüküyordu güzel kızı. Gözlerinden akan yaşlara engel olamadı. Doğduğundan beri tek başına bakıyordu kızına. Babası, daha o doğmadan korkup, bırakıp gitmişti güzel kızını. Polisler plakayı araştırdı, evet sahteydi plaka. Annesi kızı için her şeyi yapacaktı. Kumsal, onun her şeyiydi. Ve şimdi her şeyini kaybederse kendini de kaybederdi.

"Kardeşlik" sadece kan bağı ile olan bir şey miydi gerçekten? Deren, Kumsal'ın onu bu şekilde görse ona ne kadar kızacağını biliyordu. Göz yaşlarına engel olamadığı için kendisine kızıyordu. Batu ise içten içe deliriyordu. Kısa bir zamanda da olsa Kumsal'a çok alışmıştı. Ve insan yapısı gereği çabuk alışırdı, Batu da alışmıştı ve şimdi Kumsal'ı bulabilmek için her şeyi yapacaktı.

Rüzgar... Rüzgar duygularını pek belli edemezdi. İçinde fırtınalar kopsa da görünüş de yaprak oynamıyordu. Kumsal onun her şeyi olmuştu. Arabayla çarptığında ona sinirle bakan o bir çift gözleri geldi aklına. Gülümsedi yavaşça. Gökyüzüne bakıp düşündü. Acaba kavuşabilecek miydi o bir çift gözle, kendi gözleri? Korkar mıydı Kumsal acaba? Ağlar mıydı korkudan? Rüzgar, duygularını düşündü. Ne hissediyordu Kumsal'a karşı? Arkadaş değiller miydi? Peki neden içinde tuhaf bir acı vardı? Anlamlandıramadı acısını.